۹۷/۰۳/۲۱

کلیپ تصویری | حمد شاکرانه، حمد عاشقانه

• تولید: بیان معنوی
• مدت زمان: 03:11 دقیقه​
• منبع: رمضان، ماه امید برای ظهور(شرحی بر دعای افتتاح) /ج3

• 03:11 دقیقه | کیفیت (پایین(5 مگابایت) | متوسط(12 مگابایت) | بالا(57 مگابایت))
• آپارات: (ببینید)

متن:

  حمد برای خداوند متعال به دو صورت در دعاها، در همیشۀ زندگی ما می‌تواند تجلّی پیدا بکند. یک‌بار ما حمد می‌کنیم خدا را به خاطر نعمتی که به ما داده، اینجا حمد بیشتر به معنای شکر نزدیک می‌شود. اگر کسی بتواند مبنای بندگی خودش را شکر قرار بدهد بگوید چون خدایا تو به من این نعمات را داده‌ای و من مدیون تو هستم می‌خواهم بندگی تو را به‌جا بیاورم. انگیزۀ او برای بندگی معطوف به گذشته است نه به آینده. انگیزۀ او برای بندگی تشکری است که می‌خواهد از خدا بکند به خاطر اصل خلقت او اصل هدایت او. این عالی‌ترین نوع عبادت هست.

  یک‌بار هم حمد را برای اوصاف پروردگار، برای آنچه که توسط پروردگار عالم در عالم خلقت رخ داده انجام می‌دهیم و بر زبان جاری می‌کنیم. یک مرتبه از مراتب بسیار عالی بندگی است که انسان لذت ببرد از اینکه از خدا تعریف بکند. این حمد معنایش این است. خدایا من لذت می‌برم از تو تعریف می‌کنم. مادران از کودکان خودشان لذت می‌برند تعریف کنند. کودکان وقتی خیلی وابسته به پدر و مادر خودشان هستند پیش همسن‌های خودشان قرار می‌گیرند لذت می‌برند از پدر و مادر خودشان تعریف کنند. کاش ما هم لذت ببریم از اینکه از خدا تعریف کنیم. کاش وقتی کسی پیش ما از خدا تعریف می‌کند لذت ببریم.

  بعضی‌ها خیلی منفعت‌گرایانه با خدا ارتباط برقرار می‌کنند، خیلی خودخواهانه و در عالم خودشان غرق هستند، جز به اندازۀ ضرورت درِ خانۀ خدا نمی‌آیند. اینها نمی‌توانند حمد و ثنای الهی را بر زبان جاری کنند. هر دلی نمی‌تواند به حمد و ثنای الهی بپردازد و آن را دائماً بر زبان جاری کند. بعضی از دلها متکبّرتر از آنی هستند که بخواهند بتوانند راحت تملّق خدا را بگویند. آدم‌های خودخواه یادمان باشد نمی‌توانند حمد خدا را به‌جا بیاورند. می‌گویند خب هست دیگر، حالا ما چی می‌خواهیم بگوییم؟ ضرورت آن را احساس نمی‌کنند. آدم‌های متکبّر نمی‌توانند اینقدر فروتنانه در مقابل پروردگار عالم هی از خدا تعریف کنند. آدم باید خیلی بندۀ خدا شده باشد تا زبانش به این حمد گویا بشود.

 حمد پس دو قسمت شد، یکی آنجایی که نعمتی به ما داده شده، یکی آنجایی که اساساً زیبایی‌های خدا را ستایش می‌کند.