برای رشد معنوی نیاز به برنامه روزانۀ تفکر داریم. باید به صورت مستمر و منظم دربارۀ موضوعات مهم بیندیشیم و الّا دچار بیماری غفلت میشویم. نباید تفکر و توجه را به شرایط و یا تمایل واگذار کنیم. توجه یافتن و تفکر دربارۀ مرگ و معاد، نعمات خدا و معصیتهای ما و ... برنامه روزانه میخواهد.
عارف شجاع میشود و هیچ عاملی مثل عرفان انسان را به اوج شجاعت آن هم همراه با عقلانیت نمیرساند. بیش از هر کسی سیاستمداران به شجاعت نیاز دارند.
عارف شدن یعنی از خود گذشتن و به خدا پیوستن و مهمترین مصداق به خدا پیوستن یعنی فدای سعادت انسانها شدن؛ و این یعنی در عرصه سیاست فعال شدن.
معنویت حقیقی، انسان را به سرنوشت مردم و سیاست، حساس و بصیر میکند و معنویت کاذب انسان را دچار بیاعتنایی به جامعه و بلاهت سیاسی میکند.