کوتاه بودن عمر گل در محبوبیت آن مؤثر است. کم بودن مقدار طلا در قیمتی بودن آن مؤثر است. انسان همیشه به دنبال اشیاء نایاب و کمیاب است. غافل از اینکه نایاب‌ترین موجود در عالم، آدم خوب است. بیایید به جای پیدا کردن اشیاء کمیاب، خودمان از اشخاص نایاب بشویم.
چرا ما باید از یک ادبیاتی استفاده کنیم که هم برای خیلی‌ها سوء تفاهم شود، و هم خیلی‌ها متوجه نشوند؟! اگر با ادبیات واقع‌بینانه صحبت کنیم و از انقلاب دفاع کنیم، اسلحۀ دشمن را از دستش گرفته‌ایم. امروز واقعیت‌ها آن‌قدر به نفع انقلابی‌گری شده که هیچ نیازی به سخنان آرمان‌گرایانه نداریم ...
انسان‌های خوب رنج می‌کشند، انسان‌های بد هم رنج می‌کشند. رنج انسان‌های خوب، قابل تحمل و شیرین و لذت‌بخش است، در قیامت هم نتایج خوبی دارد. اما رنج انسان‌های بد، قابل تحمل نیست و در قیامت هم دستشان خالی است.
وقتی که موضوع مذاکره در مقابل دشمن پیش می‌آید، در مقام بحث های سیاسی داخلی نباید باشیم باید با ادبیاتی که چنین سوءتفاهمی را متبادر کند، عمل نکرد. باید با یک ادبیات همدلانه برای دفاع از منافع ملی جلو رفت.
شیطان به صورت مداوم، یا انسان را مأیوس می‌کند یا مغرور. فکر و ذکر دائمی شیطان قرار دادن انسان در یکی از این دو حالت است. وقتی مأیوس می‌کند، نمی‌گذارد آدم حرکت بکند. وقتی مغرور می‌کند، انسان را به شتابزدگی و بی‌دقتی دچار می‌کند. و در هر دو صورت آمار اشتباهات انسان افزایش پیدا می‌کند.
امام حسین(ع) یک فرصت فوق‌العاده است؛ برای درک این فرصت، باید قیامت و حساب و کتاب را بدانی. یا بروی آن‌طرف و ببینی که هر کاری کرده‌ای در مقابل یک زیارت یا یک قطره اشک برای حسین(ع) چیزی نیست. آن‌وقت است که قدر حسین(ع) را می‌دانی.
هر کسی باید تاریخ حیات خودش را به یاد داشته باشد و هرچند وقت یکبار آن را مرور کند، و در حال عبور از تاریخ زندگی خودش آن را یادداشت کند. ما هرکدام قهرمان تاریخ زندگی خودمان هستیم. نباید این قهرمان را تنها بگذاریم. باید با مرور گذشته تاریخ زندگی او، به ساختن آیندۀ او کمک کنیم.
خیلی‌ها حاضرند آدم‌های خوبی بشوند؛ ولی با فرماندهی هوای نفس خودشان! یعنی می‌گویند: «من می‌روم انتخاب می‌کنم و آن خوبی‌ای که خودم می‌پسندم را برمی‌دارم» عین ابلیس! ابلیس هم همین‌طوری بود.
زندگی جستجوی خوشبختی و تلاش برای به دست آوردن آن نیست، زندگی مبارزه برای حفظ خوشبختی است. ما وقتی آفریده شدیم، خوشبختی را به دست آوردیم، باید تلاش کنیم آن را از دست ندهیم. این نگاه قدرت انسان را مضاعف می‌کند و امید بیشتری به انسان می‌دهد.
(تهران، مسجد امام صادق(ع) - مبعث پیامبر(ص) - سال94 - 1 جلسه)
