رفقا! جبهۀ مقاومت را دارند بمباران می‌کنند، دارند نابود می‌کنند، با تمام نیرو آمده‌اند جلو! کار روی زمین خیلی مانده، به کمک ما فوق‌العاده احتیاج است! کارگردان صحنه هم خودِ خداست! او دارد برای سربازهای جبهۀ خودش «رسته» تعیین می‌کند؛ تو تک‌‌تیرانداز باش، تو بیا توپخانه، تو بیا پشتیبانی، تو برو فرهنگی...
...اینها از همۀ زناکارها، چاقوکش‌ها، شراب‌خورها، عرق‌خورها، دروغگوها و بداخلاق‌ها بدتر هستند! رذالت اینها حد و حصر ندارد!
آخرین منزل حیات و حرکت انسان، لذت بردن است. با این تفاوت که اگر از چیزهای بی‌ارزش لذت ببری، متوقف می‌شوی و اگر از امور با ارزش لذت ببری، آغاز شکفتن و پویایی است. لذت مانند محبت است؛ از هر چیزی لذت ببری، شبیه همان خواهی شد.
در آینده هیچگاه فرصت کافی برای جبران گذشته نیست. فردا اگر فرصتی باشد برای تکمیل و اصلاح امور همان روز هم کم است. پس هیچ وقت برای جبران عقب‌ماندگی‌ها روی فردا حساب نکن. در عوض برای فردا به صورتی برنامه‌ریزی کن که گویی از امروز کمتر وقت داری. پس بخشی از کار فردا را امروز انجام بده.
در اطراف ما هیچ پدیده‌ای وجود ندارد که پیامی برای ما نداشته باشد. تمام صحنه‌هایی که ما در آنها زندگی می‌کنیم طراحی شدۀ دست کارگردان عالم هستی است؛ نه بی‌حکمت چیده شده‌اند و نه بی‌دلیل برچیده می‌شوند. بهترین سرگرمی انسان کشف معمای حکمت صحنه‌ها و درک پیام‌های پدیده‌هاست.
به مردم و جوان‌هایی که این کتاب را نخوانده‌اند توصیه می‌کنم که حتماً این کتاب را مطالعه کنند و مطمئن باشند که نگاه و رفتارشان قبل از خواندن این کتاب، با بعد از مطالعۀ آن متفاوت خواهد شد. و حتی می‌توانند تاریخ زندگی خود را دو قسمت کنند: یکی قبل از خواندن این کتاب و یکی بعد از خواندن این کتاب.
مطالب مندرج در این جزوه، ترکیبی از مباحث استاد پناهیان و آیت الله محمد شجاعی است که توسط یکی از کاربران سایت بیان معنوی تهیه و تنظیم شده و به منظور بهره‌برداری سایر کاربران، در اختیار ما قرار گرفته است. سلسله مباحث «خانوادۀ متعالی» استاد پناهیان یکی از منابع اصلی در تأمین محتوای این متن می‌باشد.
فردایی که علاقه‌هایت یا سرد می‌شوند و یا تغییر خواهند کرد و احساساتت منطقی‌تر و معقول‌تر خواهند شد و عجله‌هایت به آرامش و صبر تبدیل می‌شوند را در نظر بگیر، و از همین الان به تعدیل خودت بپرداز و آرام‌تر دربارۀ هرچیزی قضاوت کن و صبورانه‌تر و عاقلانه‌تر رفتار کن.
