لحظههای مهم سحر
سحر لحظۀ اصلی زندگی مؤمنان است. جدیترین لحظات انسان و عمیقترین ثانیهها در سحر سپری میشود، ولی ما برعکس در چنین لحظاتی در خواب به سر میبریم و شبیه مردهها هستیم. لااقل بیدار باشیم و اگر در لحظات سحر زندگی نمیکنیم، زنده باشیم.
سحر لحظۀ اصلی زندگی مؤمنان است. جدیترین لحظات انسان و عمیقترین ثانیهها در سحر سپری میشود، ولی ما برعکس در چنین لحظاتی در خواب به سر میبریم و شبیه مردهها هستیم. لااقل بیدار باشیم و اگر در لحظات سحر زندگی نمیکنیم، زنده باشیم.
ابوموسی اشعری با شعار «جنگ نباشد» و گفتن اینکه «مردم از جنگ خسته شدهاند» نتیجۀ یک مذاکرۀ شکستخورده را به امیرالمؤمنین(ع) تحمیل کرد که بعد از آن موجب خونریزیهای فراوانی در جهان اسلام شد. به حدّی که امیرالمؤمنین(ع) بعد از آن ماجرا، رسماً در قنوت نمازش ابوموسی اشعری را لعن میکرد.
(تهران، هیئت شهدای گمنام - ماه شعبان - سال94 - 1 جلسه)
رازهای روزه داری/شیرینی مهمانی خدا را بچشیم/تنهامسیر-راهبرد اصلی در نظام تربیت دینی/خدا چگونه انسان را هدایت میکند؟/نقش عبادت در سبک زندگی/هزار بار تو را صدا می زنم/برای دردهای دل امیرالمؤمنین(ع)/ستار العیوب بودن خدا در دو مقام است/یک روز من هم ذلیل تو می شوم/خدایا طاقت آتشت را ندارم!
ما اگر به خدا مقرب شویم همۀ اوضاع و احوال روحیمان مرتب خواهد شد، چون هر مشکلی داریم به خاطر دوریمان از خداست. رزمندههای دفاع مقدس بهصورت اعجاببرانگیزی این حقیقت را دریافت کرده بودند. وقتی کار جنگ گره میخورد، میرفتند درِ خانۀ خدا، عبادت میکردند، ذکر میگفتند. و وقتی برمیگشتند، گرهها باز میشد. این را باور کرده بودند. منتظر کسی نمیشدند، یکتنه میرفتند در خانۀ خدا و پیوندشان را با خدا برقرار میکردند بعد برمیگشتند و گرهها را باز میکردند.
گشوده شدن زبان مناجات با خدا نیاز به تمرین دارد. تنها حال خوش و محبت به پروردگار نیست که زبان انسان را باز میکند. بعضیها از بس با خدا در خلوت خود حرف نزدهاند، زبان گفتگو با خدا ندارند و نطقشان به مناجات بسته شده است. مطالعۀ ادعیه زبان مناجات را باز میکند.
175 شهید غواص با دستهای بسته آمدهاند تا یک ملت را از بند هر اسارت احتمالی و تحمیلی آزاد کنند.
175 شهید غواص با لبهای تشنه آمدهاند یک ملت را سیراب کنند تا کسی بهخاطر کمبود آب، ملت را ذلیل بیگانگان نکند.
بیایید دستان دعاگوی خود در ماه مبارک رمضان را به تابوتهای نورانی شهیدان متبرک کنیم تا به استجابت دعاهایمان مطمئن باشیم.
انسان موجودی تنهاست و نمیتواند تنهاییاش را جز با خدا برطرف کند. بهترین رفاقتها با آدمها در این دنیا، در نهایت طوری میشود که باز انسان به تنهایی خود بازمیگردد. تنهایی انسان تقصیر کسی نیست، نباید دنبال مقصر بگردیم. انسان فقط با خدای خودش انس میگیرد و از تنهایی بیرون می آید.
بنا بود مصرف «ترس» در انسان این باشد که از همۀ خطرها بترسد و مانند کودکی که به مادر پناه میبرد، به خدا پناه ببرد و سپس با تکیۀ به او از چیزی نترسد، اما هم از خطرات اصلی حیات نترسیدیم و هم هر گاه ترسیدیم به خدا پناه نبردیم؛ حالا از پناه بردن به خدا میترسیم یعنی نمیتوانیم به او توکل کنیم.