آدم شدن ما در تحمّل جمع است! «عَلَى اجْتِمَاعٍ مِنَ الْقُلُوبِ» که حضرت فرمود، یعنی تجمع ما باید قلبی باشد. نه اینکه در تشکیلات، از همدیگر نفرت پیدا کنیم! چرا در یک کار جمعی از کوره در برویم، و جمع را بههم بزنیم؟ چرا تحمل ما در برابر رفیقمان کم است؟ تحملت را بالا ببر و بگذار این جمع درست بماند و تو در این جمع رشد کنی.
قدرتهایی که انسان میتواند به دست بیاورد، بسیار بیشتر از آن است که قابل تصور باشد. تنها راه به دست آوردن این قدرتها، مخالفت با هوای نفس به امر خدا و عبادت مخلصانه است. البته اگر کسی بهخاطر بهدست آوردن این قدرتها، مجاهدت و عبادت کند به دنبال هوا رفته است و عبادتش مخلصانه نخواهد شد.
کدام تقوا ما را به ظهور نزدیک میکند؟ فقط نماز اول وقت و کارهای خوب فردی؟ اگر میلیونها نفر از اینگونه افراد خوب در کنار هم زندگی کنند، تا وقتی در زندگی دستهجمعیِ خوب ناتوان باشند، تقوایشان رشد نیافته است و برای تعجیل در ظهور، فایدۀ چندانی ندارند! اوج تقوا و اصل تقوا آن است که در جریان یک زندگی جمعی و کار تشکیلاتی خود را نشان بدهد.

اگر کسی محبت خوب مرکزی و قوی داشته باشد، محبتش به دنیا هم قویتر خواهد شد./ محبت به خدا و دنیا به یک شرط با هم جمع میشوند/ چگونه درس خواندن راحت میشود؟ و باعث خلاقیت میشود؟
اگر فرمودهاند: «گناه»، ظهور را به تأخیر میاندازد، منظور اصلی گناههای فردی نیست، منظور «ناتوانی شیعه از زندگی دستهجمعی خوب» است! گناه اصلی این است! و الا کسی که اهل شراب و قمار و این مسائل است، اصلاً جزء مقدمهسازان نیست، زیاد هم نمیتواند مانع ظهور باشد.