مبنای از بین رفتنِ دوقطبی کاذب «اصلاحطلب-اصولگر»، در اصلاح ادبیات دینی و انقلابی است. تا وقتی ادبیات دینی ما سوءتفاهمبرانگیز باشد و دین را اینطور معرفی نکنیم که «دین چیزی غیر از واقعگرایی نیست»، دعوای اصلاحطلب-اصولگرا وجود خواهد داشت. دین و انقلاب یعنی واقعبینی و عقلانیت؛ مگر کسی سر اصل «عقلانیت» دعوا دارد؟! دین و انقلاب، پیامش همین است.