یکی از ویژگیهای برنامۀ خوب این است که این برنامه باید با فطرت ما سازگار باشد و به ما تحمیل نشود. یعنی باید مطابق فطرت انسان باشد. روح انسان یک ساختاری دارد و برنامه باید بهگونهای باشد که چیزی را به روح انسان تحمیل نکند. ویژگی دیگر برنامۀ خوب این است که مطابق طبیعت(جسم) ما باشد؛ یعنی با توان جسمی ما تناسب داشته باشد. مثلاً بدن انسان نیاز به خواب و غذای کافی دارد و نمیشود برنامه طوری باشد که خلاف نیازهای طبیعی انسان باشد و مثلاً بگوید: «هر روز فقط یک دانه بادام بخور، خودت را تا گردن در خاک فرو کن، یا روی میخ بخواب، تیغ بخور و...» مثل برخی از ریاضتهای نادرستی که بعضیها انجام میدهند.
در جلسۀ دهم «تنها مسیر برای زندگی بهتر» به دعاهای رسیده از ائمه اطهار در طلب زندگی بهتر اشاره شد. چند نمونه از این ادعیه در ادامه آمده است...
باید بچهها را طوری رشد بدهیم که بتوانند از بالا به زندگی نگاه کنند. در هفت سال دوم زندگی(یعنی از هفت تا چهاردهسالگی) باید مراحل از بالا نگاه کردن را به بچهها یاد داد، نهتنها در مدرسه، بلکه حتی این کار را از مهد کودک باید شروع کرد. با اینکه این زمان، دوران جزئینگری بچههاست ولی باید از همین سن شروع کنیم و از بالا نگاه کردن را به آنها یاد بدهیم. امام صادق(ع) میفرمایند: بهترین جوانان، جوانانی هستند که مثل پیرمردها از بالا به زندگی نگاه کنند
وقتی از «زندگی بهتر» صحبت میکنیم همه باید متوجه بشوند که داریم سیاسی صحبت میکنیم؛ چون تا وضع قدرت و افراد قدرت اصلاح نشوند-آنهم نه یک اصلاحِ حداقلی- کسی به زندگی بهتر نخواهد رسید.