بعد از رحلت پیامبر(ص) لازم نبود مردم مدینه، خیلی ازخودگذشتگی کنند؛ یک اقدام سادۀ مردم میتوانست نگذارد آن مظلومیت بر علی(ع) و فاطمه(س) تحمیل شود.
میل به قدرت، پنهانترین رذیلۀ آدمی است. چهبسا آدمهایی که واقعاً برای امام(ره) میمردند، ولی این شیفتگی آنها نسبت به امام به خاطر قدرتطلبی بود. چگونه میتوان تشخیص داد؟! اصلاً کار سادهای نیست.