حد عالی توبه
حد عالی توبه آن است که احساس کنی خدا را نافرمانی کردهای و این با عظمت خدا و احترامی که پیش تو دارد، نمیسازد، و به حدی شرمنده شده باشی که دیگر نافرمانی نکنی و از خدا تمنای بخشش کنی.
حد عالی توبه آن است که احساس کنی خدا را نافرمانی کردهای و این با عظمت خدا و احترامی که پیش تو دارد، نمیسازد، و به حدی شرمنده شده باشی که دیگر نافرمانی نکنی و از خدا تمنای بخشش کنی.
خدایا! اگر مهمانی دادهای، پس دیگر چرا حضور در این مهمانی پرمهر را قهری و الزامی کردهای؟ میگذاشتی هرکس خواست بیاید. مانند آنچه در احرام حج و اعتکاف در مسجد است. هیچکس نمیتواند به این مهمانی وارد نشود. چون این مهمانی در ظرف زمان است، خواه ناخواه به این ظرف زمانیِ مبارک وارد میشویم؛ چه از آن بهره ببریم و چه از آن غافل باشیم. مانند اعتکاف و حج نیست که شرکت کردن در آن، اراده بخواهد و به میل افراد بستگی داشته باشد.
اگر کسی بهخاطر وجود محدودیتها و موانع، عصبانی شد و قهر کرد و محدودیتها را نپذیرفت، معلوم میشود که او خوب تربیت نشده و «با زندگی آشنا نیست». بیایید «زندگی» را به خودمان و فرزندانمان آموزش بدهیم.
ما با گناه روح و قلب خود را خراب کردهایم، به حدی که دیگر عجائب عالم را نمیبینیم، صدای تسبیح فرشتگان را نمیشنویم، عاشقانه از دوری خدا اشک نمیریزیم و با غیر خدا سرگرم میشویم و ....
رمضان شاید یک فرصت آشنایی است، برای ما غریبههایی که از عالم حضور و تقرّب دوریم و با احوال آشنایان و عاشقان بیگانه. پس اگر در ضیافت، آشنایی حاصل نشد بهتر است خود را معطّل نکنیم و شغل دیگری غیر از آدم شدن اختیار کنیم. وقتی در خانهایم به خدمت صاحبخانه نمیرسیم، میخواهید در خیابان از شرم حضورش به او خدمت کنیم؟
برخی میگویند: «این حرفهای شما دربارۀ زندگی بهتر موجب میشود که جوانها دنبال مال دنیا و ثروت بروند!» خُب بروند؛ چه اشکالی دارد که جوانهای ما با کار و تلاش خودشان، ثروتمند شوند؟! مگر ثروتمند شدن گناه است؟! مگر وظیفۀ شرعیشان نیست؟ امیرالمؤمنین(ع) در آن سالهایی که مشغول باغداری بودند، داراییهایشان بسیار فراوان بود، بهطوری که نقل کردهاند زکات اموالشان بیش از چهل هزار دینار میشد. این سبک اعتراضها نسبت به بحث زندگی، سخیف و «حسن بصریمآبانه» است.
چه کسی زندگی بهتر دارد؟ کسی که تلاش و مبارزۀ بیشتری داشته باشد. ممکن است بپرسید: «اگر زندگی بهتر، همینطوری راحت و بدون تلاش بهدست ما رسید، چطور؟» نه! آن زندگی بهتر نیست؛ زندگی بهتر آن است که با تلاش به آن برسی.
قرآن یک قطعۀ نورانی، از جایگاهی بالاتر از بهشت است و از نزد خود خداوند متعال به دست ما رسیده است. ما مانند نیاز یک نوزاد به شیر مادر، هر ساعت به بهره بردن از نور قرآن نیازمندیم.