دانشگاه امام صادق(ع)-ج3 قسمت 2
چرا بعضیها با این‌همه حضور در محافل اخلاقی و معنوی، آدم نمی‌شوند؟
حجت الاسلام پناهیان:
- یکی از راه‌های فرعی عبور از رنج، پرداختن به مباحث اخلاقی است
وقتی آدم یک بحث اخلاقی می‌شنود، روحش تازه میشود، تصمیم‌های خوب در او تجدید میشود، کمی متأسف میشود، حالت استغفار به خودش می‌گیرد و حس خوبی پیدا می‌کند.
- چرا بعضیها با این‌همه حضور در محافل اخلاقی و معنوی، آدم نمی‌شوند؟
چرا بعضیها با همۀ این راه‌های خوب، و این‌همه پرداختن به جلسات اخلاقی زیاد خوب نمی‌شوند؟! چون بعضیها با این راه‌های اخلاقی و معنوی-که معمولاً مرسوم هست-برخورد بدی دارند، به این صورت که از این طریق، یک‌مقدار خودشان را آرام می‌کنند تا دوباره به سراغ اعمال بدِ خودشان برگردند و با وجدان آسوده‌تر به کارهای بدشان ادامه دهند!
- شرکت در مجالس معنوی برای برخی نقش «وجدان خفه کن» را دارد!
- برخی برای رهایی از «عذاب وجدان» به جلسات معنوی می‌روند تا با انرژی مضاعف به راه غلط‌شان برگردند!
- اهل‌بیت(ع) گاهی به بعضی از این نوع استغفارکنندگان فرموده‌اند: مادرت به عذایت بنشیند، این چطور استغفار کردنی است؟!
- اگر بعد از محرم، رشوه گرفتن از بین نرود؛ معلوم میشود از گریۀ بر حسین(ع) بد بهره‌برداری میشود
به ما گفته‌اند: یک قطره اشک برای امام حسین(ع) بهشت را واجب می‌کند. کسی که بهشت بر او واجب شود، طبیعتاً خیلی باید زندگی و افکار و روحیاتش متفاوت شود. لذا باید انتظار داشت بعد از یک دهۀ محرم، رشوه گرفتن در ادارات و محیط‌های مختلف از بین برود. اگر بگویند زیاد فرقی نمی‌کند و ربطی ندارد!، می‌گوییم: پس یا دروغ گفته‌اند که حسین(ع) نجات‌بخش است، یا اینکه شما دارید از امام حسین(ع) بد بهره‌برداری می‌کنید!
- گریۀ بر حسین(ع) باید آثار اجتماعی خودش را نشان دهد
- نکند گریه‌های ما برای خلاصی از «عذاب وجدان» است!
گریۀ بر حسین(ع) باید آثار اجتماعی خودش را نشان دهد. چطور است که یک قطره اشک، بهشت را بر یک نفر واجب می‌کند، اما یک جامعه را به سعادت نمی‌رساند؟! نکند این گریه‌های ما برای خلاصی از عذاب وجدان است؟! اگر بگویی: «ما برای خودمان آدم خوبی شده‌ایم و کاری به بقیه نداریم» یعنی اصلاً نفهمیده‌‌ای انتظار دین از ما چیست؟ یعنی داری با گریۀ بر حسین(ع) خودت را ارضاء می‌کنی، یعنی داری برای نفست «وجدان خفه کن» می‌گذاری! معنا ندارد بگویی «من خودم خوب شده‌ام؛ به بقیه چه‌کار دارم؟!» ببخشید، پس شما برای کی دارید گریه می‌کنید؟ مگر امام حسین در یک تصادف در راه مسافرت تفریح خانوادگی فوت کردند؟!
- رئیس و کارمندی که جلوی ظلم همکارانشان به مردم نایستند، گریه‌اش برای حسین(ع) صادقانه نیست!/ قیام امام حسین(ع) مقابل یزید سخت‌تر بود یا قیام تو مقابل همکاران خودت؟!
- گریۀ صهیونیستی/ صهیونیست‌ها کدام گریۀ بر حسین(ع) را دوست دارند؟
نگاه صهیونیستی به گریۀ بر حسین(ع) میگوید: «گریه کنید تا روحیه‌تان لطیف شود و بیشتر بتوانید ظلم‌های تحمیلی ما را تحمل کنید!» زورگویان عالم حاضرند برای این گریه، پول هم خرج کنند! بعضیها هم با کلاس‌های اخلاق و محافل معنوی، این‌طوری برخورد می‌کنند. درحالی‌که اثر گریۀ بر حسین(ع) باید این باشد که انسان جلوی ظالم بایستد!
- حضرت زینب(س) به مردم کوفه فرمود: خاک بر سر گریه‌های‌تان!/ گریه و دلسوزی ما با آنها چقدر فرق دارد؟
برخی ممکن است بگویند: «ما اصلاً حواس‌مان به این چیزها نبود، ما فقط دیدیم پسر فاطمه مظلوم است، لذا برایش گریه کردیم!» خُب این گریه را مردم کوفه هم کردند! آنها هم بعد از عاشورا، دلشان برای حسین(ع) سوخت و گریه کردند، اما حضرت زینب(س) به آنها فرمودند: خاک بر سر گریه‌های‌تان! عمر سعد هم در میان خیمه‌گاه گریه کرد و گفت دیگر خیمه‌ها را غارت نکنید، کافی است! او هم دلش سوخت! من چگونه فرق دلسوزی تو برای حسین(ع) را با دلسوزی عمر سعد تشخیص دهم؟
- برخی صرفاً برای فداکاری در مقابل دشمن بیرونی آماده‌اند اما در رودربایستی با رفقا گیر می‌کنند/ میگه: من می‌خواهم بین اینها زندگی کنم!
آقای بهجت(ره) می‌فرمود: هرکسی جلسۀ روضه می‌رود، بگوید من دارم می‌روم کربلا!/ به هر عنوانی به این جلسات می‌آییم، باید رزمنده برگردیم! و آمادۀ فداکاری باشیم!
لینک صوت: اینجا
لینک تلگرامی: اینجا
ارسال نظر
لطفا قبل از ارسال نظر اینجا را مطالعه کنید