چرا دین باید دستوری باشد؛ نه یک برنامۀ پیشنهادی؟ / 5 پاسخ

مکان: دانشگاه امام صادق(ع)
زمان: 1395/07/16
صوت: دانلود | بشنوید
فیلم: ببینید
مشروح: اینجا
گزارش تصویری: اینجا

منیّت انسان که سرچشمۀ تمام رنج‌ها و مانع لذات برتر است، فقط با «دستور» از بین می‌رود/ چقدر زشتند آنهایی که خوب شده‌اند اما «من» دارند!/ خدا با دستور دادن، تو را از یک عیب بزرگ به نام «انانیت» نجات می‌دهد/ ما یک گرایش فطری داریم به نام "میل به عبد بودن و اطاعت از دستور مولا"

حجت الاسلام پناهیان:

اینکه مردم عالم را لذت‌پرست کرده‌اند، اتفاقاً زمینۀ خوبی برای بیان حقایق است!/ کافی است بگوییم راه لذت بردن بیشتر، همان است که دین نشان می‌دهد

راز عبور از رنج این است که کارهای خوب را با «دستور» انجام دهی

اگر من دستور گوش ندهم و همین‌جوری خوب باشم، آیا می‌توانم از همۀ این رنج‌ها عبور کنم و به همۀ آن لذت‌ها برسم؟ اصلاً و ابداً. این «اطاعت کردن از دستور است که انسان را از رنج‌ها عبور می‌دهد و به لذت‌ها می‌رساند؛ نه صرفاً خوب بودن! همین‌طوری خوب بودن کافی نیست؛ باید به دستور باشد.

چرا دین باید دستوری باشد؛ نه یک برنامۀ پیشنهادی؟

خودم می‌فهمم که این کارهای خوب را باید انجام دهم؛ چرا دین به من دستور داده؟

ــــــــــــــــــــــ

سؤال اول) چرا «خدا» باید برنامه بدهد؟ مگر عقل و فطرت نداریم؟!

پاسخ اول) عقل و فطرت بشر، می‌تواند فریب بخورد

پاسخ دوم) دین(دستورات و برنامۀ خدا) فرایند رشد عقل و فطرت انسان را تسریع می‌کند

پاسخ سوم) چون خدا انسان را آفریده و به ابعاد وجود انسان از همه آگاه‌تره

ـــــــــــــــــــــــــ

سؤال دوم) چرا خدا به‌جای دستور، برنامۀ « پیشنهادی» نمی‌دهد؟

پاسخ اول) چون خدا دوست‌مان دارد/ خدا هرکسی را بیشتر دوست داشته باشد بیشتر به او دستور می‌دهد/ خدا نماز شب را بر پیامبر(ص) واجب کرد/ محبت خدا را پشت دستوراتش ببین!

پاسخ دوم) منیّت انسان فقط با دستور از بین می‌رود

خدا با دستور دادن، تو را از یک عیب بزرگ به نام «انانیت» نجات می‌دهد/ چقدر زشتند آنهایی که خوب شده‌اند اما «من» دارند!
انگار خدا می‌فرماید: این کار خوب، قشنگ است؟ می‌گویی: بله! می‌گوید: انجامش می‌دهی؟ می‌گویی: بله، انجام می‌دهم! می‌گوید: می‌خواهی یک کاری کنم که وقتی این کار را انجام می‌دهی، انانیت تو هم از بین برود؟ می‌گویی: بله! می‌گوید: پس بگذار من به تو دستور بدهم و تو انجام بده! حالا می‌خواهی حسابی رویت اثر بگذارد؟ می‌گویی: بله. می‌گوید: «بگذار در کنار این دستور، یک فریاد هم بر سرت بزنم و یک جهنم هم بگذارم!»

بله، جهنم خیلی هولناک است، اما در عوض باعث می‌شود که انانیت تو از بین برود. آن‌وقت اگر کار خوبی کردی، به خودت می‌گویی: «من غلط می‌کردم اگر این کار را نمی‌کردم!» آن‌وقت هم خوب می‌شوی و هم اینکه «من» نداری!

پاسخ سوم) ما یک گرایش فطری داریم به نام «میل به عبد بودن و مطیع امر مولا بودن»

ما یک عشق پنهان داریم به نام عبد بودن، به نام مولا داشتن، به نام وابسته بودن، به نام مطیع بودن، به نام امر دریافت کردن! خُب، این خواستۀ فطرتم را چگونه پاسخ بدهم؟ باید برگردی به خدا بگویی: «خدایا! من عشقی در وجودم هست که دوست دارم مال تو باشم. دوست دارم بردۀ تو و عبد تو باشم، می‌شود به من امر و نهی کنی؟»

انگار خدا می‌فرماید: «من به تو دستور می‌دهم، برای اینکه تو عاشق این هستی که من به تو دستور بدهم!» این کشش، یک کشش فطری است، این یک کشش فطری پنهان است، این جزء همان دفینه‌های عقول انسان‌هاست! هرکسی که این کشش در او بیدار شد، جشن تکلیف بگیرد! چون می‌گوید: «مولای من به من لطف کرد، به من دستور داد، رابطۀ عاشقانه آغاز شده، کار از نظربازی گذشته و به پیغام و پسغام کشیده!»