هرکس شخصیت خوبی داشت، دیر یا زود به سراغ دین می‌آید! اما هرکس دیندار شد، دلیل نمی‌شود که شخصیت درستی دارد/ چرا سوءتفاهم بعضی‌ها نسبت به دین را نمی‌شود برطرف کرد؟

مکان: دانشگاه تهران
زمان: 1395/07/20
صوت: دانلود | بشنوید
لینک تلگرامی: اینجا
گزارش تصویری: اینجا
کلیپ صوتی: پیشنهاد دهید
اینفوگرافیک: پیشنهاد دهید

برخی شخصیت خوبی دارند اما به‌دلیل سوءتفاهم سراغ دین نمی‌آیند، اما بعضی‌ها دوست دارند دچار سوءتفاهم بشوند؛ اصلاً کارخانۀ تولید سوء تفاهم هستند! بیماری‌های قلبی آنها، مدام شبهه تولید می‌کند، تا کِی می‌خواهید او را متقاعد کنید؟!/ سوءتفاهم بعضی‌ها را نمی‌شود برطرف کرد؛ چون بیماری‌ قلبی آنها مدام سوءتفاهم تولید می‌کند/ دلایلی که برای دین‌گریزی خود می‌آورند، دروغ است! مثلاً از استقلال رأی دم می‌زند ولی برای دشمنان حسین(ع) بردگیِ فکری می‌کند!/ بعضی‌ها وقتی دین غلبه و قدرت پیدا می‌کند، دیندار می‌شوند؛ نه از سرِ صدق و صفای باطن خود؛ اینها شخصیت درستی ندارند

در ادامه بخش‌هایی از هفتمین روز سخنرانی حجت الاسلام علیرضا پناهیان در دانشگاه تهران با موضوع «ویژگی‌های شخصیتی دین‌داران و دین‌گریزان» را به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بیان معنوی می‌خوانید:

همۀ افراد از سرِ صدق نیت و صفای باطن، دیندار نمی‌شوند؛ بعضی‌ها هستند که به امور دیگری طمع دارند. بعضی‌ها وقتی دین غلبه و حاکمیت پیدا می‌کند، به دین جذب می‌شوند؛ یعنی قدرت دین آنها را جذب می‌کند. کمااینکه وقتی امام(ره) انقلاب را شروع کرد، شور انقلاب و اقتدار اجتماعی امام(ره) بعضی‌ها را اطراف ایشان جمع کرد، در حالی‌که اینها ماهیتاً با اصول و مبانی و برخی روش‌های امام، همخوانی نداشتند لذا این افراد بعداً به‌مرور جدا شدند و فهمیدند که مال این عرصه نیستند.

الان در زمانی هستیم که اسلام و مؤمنین-به‌ویژه مریدان اهل‌بیت(ع)- قدرت گرفته‌اند و معنویت بازار پیدا کرده، طبیعی است که برخی که واقعاً اهل این حرف‌ها نیستند، به عرصه بیایند. بعضی از اینها اصلاح نخواهند شد و قبل از ظهور در غربال‌ها قلع و قمع خواهند شد؛ و ما الان در چنین ایامی هستیم.

کسی که شخصیت خوبی داشته باشد، حتماً سراغ دین می‌آید؛ دیر یا زود! اما هر کسی دیندار شود، دلیل بر این نیست که شخصیت درستی دارد. اگر کسی ویژگی‌های شخصیتی بدی داشته باشد و به دلیل غلطی وارد دین شده باشد، به بهانۀ اندکی از دین خارج خواهد شد. بعضی از اینها ترسو هستند، بعضی‌ها شخصیت «همرنگِ جماعت شدن» دارند، بعضی‌ها آدم‌های منفعت‌طلبی هستند، بعضی‌ها به‌شدت شخصیت غیرمستقل و تکیه‌کننده‌ای دارند. چنین افرادی در اطراف حسین(ع) هم کم نبودند اما حضرت مرحله به مرحله خالص‌سازی کردند تا به عاشورا رسیدند.

برخی افراد شخصیت خوبی دارند اما-به‌دلیل سوء تفاهم- سراغ دین نمی‌آیند که باید سعی کنیم سوءتفاهم اینها رفع شود. اما بعضی‌ها خودشان دوست دارند دچار سوء تفاهم بشوند! دلایلی که اینها برای دین‌گریزی خود می‌آورند، دروغ است! مثلاً از استقلال رأی دم می‌زند ولی برای دشمنان حسین(ع) بردگیِ فکری می‌کند! یا می‌گوید: می‌خواهم آزادی خود را از دست ندهم، درحالی‌که بردۀ هوای نفسش و بلکه بردۀ هوای نفس سلطه‌طلبان عالم است! یا ادعای روشنفکری دارد، ولی می‌توان کوته‌فکری‌های او در پذیرش باطل را بهش اثبات کرد.

اصلاً بعضی‌ها کارخانۀ تولید سوء تفاهم دارند، و بیماری‌های قلبی آنها مدام شبهه تولید می‌کند، تا کِی می‌خواهید او را متقاعد کنید؟! هرچقدر برای او رفع سوءتفاهم کنید، می‌گردد جای دیگری سوءتفاهم درست می‌کند! اصلاً وجودش تولیدکنندۀ شبهه و سوء تفاهم است!

هر آدم بی‌دین و ایمانی در این دنیا-اگر بیماردل نباشد- وقتی می‌بیند شما این‌همه برای حسین(ع) عزاداری می‌کنید، هم به شما و هم به حسین(ع) احترام خواهد گذاشت اما بعضی‌ها به‌جای احترام، شما گریه‌کن‌های حسین(ع) را مسخره می‌کنند که چرا گریه می‌کنید؟! خُب این آدم مریضی است؛ آدم عاقلی نیست. اینها سؤال و شبهه نیست که ارزش پاسخ دادن داشته باشد. مگر هر کسی می‌تواند این‌طوری گریه کند؟ مگر کسی برای عزیزترین کسانش، هر سال این‌همه گریه می‌کند؟

اگر کسی به شما عزاداران حسین(ع) نگاه کند ولی جذب حسین(ع) نشود و سؤال هم برایش ایجاد نشود که «این حسین کیست که بعد از 1400 سال، این‌همه مردم برایش گریه می‌کنند؟» او خودش بیماردل است.