۹۶/۰۲/۲۴

پاسخ استاد پناهیان به «6 سوال» دربارۀ فعالیت روحانیون در فضای انتخابات

شناسنامه:

• زمان: 96.02.21
• مکان: اصفهان
• لینک تلگرامی: اینجا

سخنرانی استاد پناهیان - همایش طلاب و روحانیون در اصفهان

چرا یک روحانی به طور خاص در ایام انتخابات باید به روشنگری بپردازد؟

1. چون در ایام انتخابات، به‌طور طبیعی عطش و نیاز بیشتری به شنیدن وجود دارد و مردم بیش از هروقت دیگری آماده و تشنۀ شنیدن معارف سیاسی دین هستند؛ البته با ادبیاتی مردم‌فهم و عقلانی. در فضای انتخابات، شنونده‌هایی به‌وجود می‌آیند که این شنونده‌ها در وقت‌های دیگر نیستند و شما می‌توانید در این فرصت ناب، صدای حق و حقیقت را به خیلی‌ها برسانید. و این یک ضرورت است! استفاده از این فرصت برای انتقال معارف سیاسی دین بسیار ضروری و مفید است. این معرفت‌افزایی حتی اگر منجر به انتخاب اصلح نشود، بدون شک در آینده در سرنوشت جامعه اثر زیادی خواهد گذاشت.

2. امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: مردم به امرای خودشان شبیه‌ترند تا به پدر و مادر خودشان!(النَّاسُ بِأُمَرَائِهِمْ أَشْبَهُ مِنْهُمْ بِآبَائِهِم؛ تحف العقول/208) در انتخابات بناست مسئولین کشور تعیین شوند. معنا ندارد که ما به سیاسیون بداخلاق میدان بدهیم و بعد برویم بالای منبر و بخواهیم با موعظه و نصیحت، اخلاق مردم را درست کنیم! اگر دنبال اصلاح اخلاق هستیم، حتما باید برای روی کار آمدن سیاسیون باتقوا بیشتر تلاش کنیم.

آیا طلاب باید به سفرهای تبلیغی بروند یا فقط وقتی به آنها مراجعه شد، پاسخگو باشند؟

بله، باید بروند! کسانی که می‌خواهند تبلیغ دین کنند، باید مثل پیامبر(ص) «طبیبٌ دوّار بطبّه» باشند؛ مخصوصاً وقتی می‌بینند که حق و باطل دارد به‌هم آمیخته می‌شود. کسانی که به تبلیغ نمی‌روند، آیا خودشان را محترم‌تر از حضرت زهرا(س) می‌دانند که برای اصلاح وضع سیاسی جامعه، چهل شبانه روز درِ خانۀ مهاجرین و انصار را می‌زد که آنها را به دفاع از حق، دعوت می‌کرد؟!(اختصاص/184)

آیا در سفرهای تبلیغی، باید علیه برخی افراد یا جریان‌ها به افشاگری هم بپردازیم؟

بله. وقتی رهبر انقلاب از آبروی خودشان خرج می‌کنند و علیه رفتارهای غلط سخن می‌گویند، چرا ما-برای حفظ اعتبار خودمان- نهی از منکر نکنیم؟! آیت‌الله بهجت نیز در ماجرای اهانت به اسلام در کنفرانس برلین، بر افشاگری صداوسیما صحه گذاشتند.(فایل صوتی: فارس/ 13920524000945) البته ممکن است در افشاگری علیه یک جریان، ما را متهم به طرفداری از یک جریان دیگر کنند، ولی  اگر کسی بخواهد در دفاع از حق و علیه باطل قیام کند؛ نباید از این تهمت‌ها و مظلومیت‌ها واهمه داشته باشد.

آیا لازم است به‌نفع کاندیداهای خوب حرف بزنیم؟

بله، لازم است. چون برخی از کاندیداهای خوب آنچنان سر و صدای تبلیغاتی ندارند، اما تخریب‌کنندگانِ آنها ابزارهای تبلیغاتی زیادی دارند و صدای‌شان بلند است. آیا رفع مظلومیت، از یک چهرۀ خوب-که دارد مورد تهمت قرار می‌گیرد- وظیفۀ شرعی نیست؟!

در چه زمینه‌هایی باید روشنگری کنیم؟

درباره عدم رسیدگی به محرومان، دربارۀ خطرات غرب‌گرایی برای امنیت و رفاه جامعه، دربارۀ درباره سند ۲۰۳۰ آموزش و پرورش، دربارۀ سخنان غیراخلاقی سیاستمداران، دربارۀ اتهام‌زنی و دروغ‌پردازی توسط برخی نامزدها و مسألۀ معیشت مردم و اصلاح وضع مدیریت جامعه، دربارۀ اینکه انتخابات یک امتحان الهی است. اینها موضوعات اصلی و دارای اولویت است.

اگر کاندیدایی که تبلیغش کردیم، رأی نیاورد، لطمه به «دین» و «حوزه» نمی‌خورد؟

خیر. اگر شما کاندیدای اصلح را تشخیص دادید و به مردم شناساندید، حتی اگر رأی نیاورد، این امید برای مردم باقی می‌ماند که «هنوز یک راهی هست». آن کاندیدا، پایگاه انقلاب و امیدی برای آینده خواهد شد و بعداً مردم می‌دانند به چه کسی باید مراجعه کنند تا جلوی فساد گرفته می‌شود. با همین امید تلاش‌ها ادامه پیدا می‌کند و اوضاع بهتر می‌شود.