رسول الله(ص): بنده‌ای را که دوست داشته باشم چشم و گوش و زبانش می‌شوم و هرچه بخواهد به او می‌بخشم
روایت:
رسول اللّه(ص): قالَ اللّهُ عز و جل: مَن أهانَ لی وَلِیّا فَقَد أرصَدَ لِمُحارَبَتی. و ما تَقَرَّبَ إلَیَّ عَبدٌ بِشَیءٍ أحَبَّ إلَیَّ مِمَّا افتَرَضتُ عَلَیهِ، و إنَّهُ لَیَتَقَرَّبُ إلَیَّ بِالنّافِلَةِ حَتّى احِبَّهُ، فَإِذا أحبَبتُهُ کُنتُ سَمعَهُ الَّذی یَسمَعُ بِهِ، و بَصَرَهُ الَّذی یُبصِرُ بِهِ، و لِسانَهُ الَّذی یَنطِقُ بِهِ، و یَدَهُ الَّتی یَبطِشُ بِها، إن دَعانی أجَبتُهُ، و إن سَأَلَنی أعطَیتُهُ. «1»
ترجمه:
رسول خدا(ص): خداوند عز و جل فرمود: «هرکس یکى از دوستانم را خوار سازد، به پیکار من برخاسته است. هیچ بندهاى با چیزى محبوبتر در نزد من از آنچه بر او واجب ساختهام، به من نزدیک نمىشود. بنده، با کارهاى مستحب به من نزدیک مىشود، تا آنجا که او را دوست مىدارم. پس چون دوستش داشتم، گوش شنوایش، چشم بینایش، زبان گویایش و دست نیرومندش مىشوم. اگر مرا بخواند، پاسخش مىدهم و اگر از من بخواهد، به او مىبخشم».
منبع:
کافی: ج: 2، ص: 352
ارسال نظر
لطفا قبل از ارسال نظر اینجا را مطالعه کنید