کلیپ تصویری | چرا باید نسبت به مسئولین سخت‌گیر بود؟
شناسنامه
تولید: بیان معنوی
زمان: 04:42
دریافت با کیفیت (پایین(13مگابایت) | متوسط(19مگابایت) | بالا(41مگابایت) | صوت)
- آپارات | یوتیوب
متن:
مسئول مملکتی‌ای که نشاطش را از کار کردن نمی‌گیرد، نشاطش این است که برود توی استخرهای سلطنتی، مسئول مملکتی‌ای که نشاطش را از لبخند مردم نمی‌گیرد، از او انتظار خلاقیت و برنامه‌ریزی نداشته باشید. چون خلاقیت و برنامه‌ریزی مال کیست؟ مال کسی که احساس مسئولیت می‌کند. کسی احساس مسئولیت نسبت به مردم کرد، شبیه ضعیف‌ترین مردم زندگی خواهد کرد. این اصل مدیریتی است! شبیه ضعیف‌ترین مردم زندگی خواهد کرد که امام صادق فرمود زبرترین لباس و کم‌ترین غذا را نخوری بخواهی مسئول بشوی در حکومت امام زمان، جایت توی جهنم است! اگر شبیه ضعیف‌ترین مردم زندگی نکنند.
وزرایی معرفی شدند به نمایندگان محترم مجلس؛ در سابقۀ این وزرای محترم نگاه بکنید شخصاً آدم مسئولیت‌پذیری هستند یا نه؟ از نظر اجتماعی مسئولیت‌پذیر هستند یا نه؟ اهل امر به معروف و نهی از منکر، اهل دغدغه‌مندی دربارۀ دیگران هستند یا نه؟ در رزومه‌اش کار جهادی دارد یا نه؟ هرکاری کرده برای پاداش بوده یا نه؟ با نظارت فقط کار کرده و خوب کار کرده؟ یا نه فراتر از آن عمل کرده؟
اگر نبودند، توی عالم خودشان بودند، مسئولیت‌پذیر نباشد به چه درد جامعه می‌خورد؟ ماها اگر طاقت نداریم نرویم مسئول بشویم، چه‌کار داریم مسئول بشویم؟ من آن‌قدر دیگر نمی‌توانم مسئولیت‌پذیر باشم. چرا یک مسئول باید چند برابر کار بکند؟ برای اینکه خسته نمی‌شود؛ ما خسته می‌شویم که مسئول نیستیم. چرا نیازی نیست به مسئول‌ها پول زیادی بدهی؟ برای اینکه مسئول نیاز به تشویق فوری ندارد. او یک مشوّق‌های درونی دارد. ماها اگر طاقت نداریم نرویم مسئول بشویم.
شهید چمران انصافاً یک عنصر، یک شخصیت الگو، اسطوره‌ای دربارۀ مسئولیت است، این خاطره‌اش را من قبلاً بارها گفته‌ام؛ ایشان وقتی که آمد لبنان یک یتیم‌خانه دائر کرد دیگر نسبت به یتیم‌ها احساس مسئولیت کرد. به خانمش گفت چی؟ که ما دیگر غذای‌مان همین غذایی است که یتیم‌ها می‌خورند. خودش قانون گذاشت. ما دیگر غذای‌مان مثل غذای یتیم‌ها؛ باشد. غذا بیشتر از اینها نمی‌خوریم. حالا بخورید هم چه اشکال دارد؟ تو غذا بخور اما به این بچه‌ها برس، جان داشته باشی، از این توجیهاتی که می‌آورند.
ولی آدم مسئولیت‌پذیر یک ویژگی‌هایی پیدا می‌کند خیلی خاص. یک شب دیر آمده بودند ایشان، یک غذای گرم متفاوتی که معمولاً در یتیم‌خانه پیدا نمی‌شود خانمش جلویش گذاشت، ایشان گفتند اِ چه غذایی! ظاهراً غذای خوبی بوده. بعد گفتند که بچه‌ها هم از همین غذا خوردند، گفتند خانم‌شان نه، این غذا را مامان من درست کرد، یک لقمه برای شما فرستاده شما بخورید. گفته نه ما که گفتیم که غذای‌مان غذای بچه‌ها. می‌گوید بابا بچه‌ها خوابیده‌اند، شما که همیشه رعایت می‌کنید، حالا بخورید این را مامان من فرستاده! می‌گوید چمران گریه‌اش گرفت گفت بچه‌ها خوابیدند، خدای بچه‌ها که بیدار است! می‌گوید یتیم‌ها یک‌چیز دیگر خوردند تو یک‌چیز دیگر؟!
کسانی که مسئولیت‌پذیر هستند، خیلی انسان‌های لطیفی می‌شوند. خیلی! رقیق‌القلب. شهید سردار سلیمانی واقعاً اشکش دم مشکش بود، یعنی آماده بود برای گریه کردن، آماده بود برای اینکه دلش بشکند. از کنار یک دانه از اینهایی که توی چهارراه‌ها می‌آیند، کار خوبی هم نیست انجام می‌دهند که می‌آیند ماشین تمیز می‌کنند مثلاً پول می‌خواهند یا یک چیزی می‌خواهند بفروشند پول می‌خواهند، از کنار یک‌دانه از اینها راحت نمی‌گذشت. دل‌شکسته می‌شود. می‌دانید این مال چیست؟ این مال مسئولیت‌پذیری است.
مسئول مملکتی‌ای که نشاطش را از کار کردن نمی‌گیرد، از او انتظار خلاقیت و برنامه‌ریزی نداشته باشید. چون خلاقیت و برنامه‌ریزی مال کیست؟ مال کسی که احساس مسئولیت می‌کند. کسی احساس مسئولیت نسبت به مردم کرد، شبیه ضعیف‌ترین مردم زندگی خواهد کرد.
ارسال نظر
لطفا قبل از ارسال نظر اینجا را مطالعه کنید