۰۱/۰۲/۰۲

کلیپ تصویری | عاشق هدفت هستی؟

شناسنامه:

• تولید: بیان معنوی
• زمان: 06:13
• منبع: مبحث چگونه به خدا و امام زمان(عج) مقرب شویم؟ - ج3

• دریافت با کیفیت (پایین(16مگابایت) | (متوسط(23مگابایت) | بالا(46مگابایت) | صوت)

• آپارات | یوتیوب

متن:

هدف اگر بخواهد به معنای واقعی کلمه تحقق پیدا بکند باید بلند باشد. هدف بلند انتخاب کردن این کار آدمی است؛ انسان است و هدف بلند انتخاب کردن. این‌قدر انتخاب یک هدف بلند ارزشمند است، و این‌قدر آثار گرانبهایی در روح انسان می‌گذارد، قدم برداشتن به سوی آن هدف آن‌قدر اهمیت ندارد.

هدف بلند انتخاب کن

 این هدف ویژگی‌هایی باید داشته باشد، یکی از ویژگی‌هایش این است که بشود بهش عشق ورزید، بشود وجود انسان را آتش بزند، بتواند انسان برایش کرور کرور اشک بریزد، هق‌هق گریه کند. مثلاً شما هدف‌تان این باشد که یک مدرک فوق‌تخصص بگیرید، می‌توانید برای این مدرک فوق‌تخصص هق‌‌هق گریه کنید؟ نمی‌توانید. مثلاً هدف‌تان این باشد که میلیاردر بشوید، در راه خدا هم می‌خواهی خرج کنی، از فقر می‌خواهی در بیایی، عزت برای خودت و خانواده و اطرافیان ایجاد کنی آفرین! خیلی هدف خوبی است. ولی می‌توانی باهاش عشق‌بازی کنی؟ نمی‌توانی!

 هدف باید بِکِشد انسان را، بکُشد انسان را، روشن کند وجود را. شما خودت بگو اصلاً من بقیه‌اش را نمی‌گویم، یک هدف خوب چه هدفی است؟ هدفی است که هیچ‌گاه تمام نشود، هیچ‌گاه به تهش نرسی؛ و هرگاه هم، هر قدم هم، هر گام هم به او نزدیک‌تر بشوی، نه اینکه ما را بگذارد سر کار! یک هدفی داشته باشیم، کو این هدف؟ ما کجا او کجا؟ نه، این هم مزه ندارد. من باید به هدف نزدیک بشوم ولی هیچ‌وقت بهش نرسم؛ چون انسان به هدفی رسید تمام شده آن هدف. چقدر بلند باید باشد؟ این‌قدر که من هیچ‌وقت بهش نرسم، ولی هر لحظه باید بهش نزدیک بشوم. الکی هم خودمان را سر کار نگذاریم ها! هی اسلوموشن راه برویم برای اینکه بهش نرسیم. نه، بدو! بدو، خیلی با سرعت نور برو، اگر رسیدی به ته‌اش؟ خب آقا بگو همچین هدفی خداست دیگر. خب خودت می‌دانی دیگر، من چرا بگویم؟!

 ببینید انسان موجود تنوع‌طلبی است. البته این اتهامی است که به انسان می‌بندند. به یک معنا انسان تنوع‌طلب نیست، دنبال آن هدف اصلی خودش است، سراغ هر چی می‌رود می‌بیند این آن نیست و برمی‌گردد؛ بهش می‌گویند تنوع‌طلب. تا به آن هدف اصلیِ نرسد هی این‌طرف و آن‌طرف سرگردان است.

 امام صادق‌‌(ع) می‌فرماید «إِنَّ اَلْقَلْبَ لَیَتَجَلْجَلُ فِی اَلْجَوْفِ»؛ جَوف یعنی سینه. قلب «یَتَجَلْجَلُ»، بی‌تاب است، بالا و پایین می‌افتد، نمی‌دانم اضطراب دارد در وجود انسان. «یَطْلُبُ اَلْحَقَّ»، حق را دنبالش هست که پیدا کند. «فَإِذَا أَصَابَهُ اِطْمَأَنَّ وَ قَرَّ»، وقتی که به حق برسد آرامش پیدا می‌کند، و قرار پیدا می‌کند.

 خب معلوم است این خدا اگر دیدنی بود به دیدۀ چشم، تمام می‌شد! تمام می‌شد. بعد می‌گفتیم خب بعدش چی؟ آدم بعدش می‌خواست چه خاکی به سرش بریزد؟ بهشت خدا هم اگر ملاقات خدا، آن عشق، آن آتش، آن سیر دائمی به سوی خدا مقرب‌ترتر شدن، دائماً تا ابد نبود، بهشت خدا هم حوصلۀ آدم را سر می‌بُرد. ولی خدا به ما امکان داده ما خود او را و رسیدن به او را هدف قرار بدهیم.

 هدف بلند انتخاب کردن خیلی آثار عجیب و غیبی دارد. از همۀ شازده‌های عالم می‌زنی بالاتر. آسمان و زمین را ریز می‌بینی دیگر. فرشته‌ها به تو اقتدا می‌کنند، کائنات تحسینت می‌کنند، راه می‌روی همۀ ذرّات به تو برمی‌گردند نگاه می‌کنند. آن هدف بلند چیست؟ بگرد خودت، خودت ببین چیست. اول ببین کدام هدف‌ها نمی‌توانند آن هدف بلند باشند؟ «لا إلهَ» را اول پیدا کن، بعد برو سراغ «إلا الله». ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کارند که شما یک هدف بلند انتخاب کنید، و بعد همۀ اینها در خدمت شما قرار بگیرند. ابلیس و تمام عواملش هم در کارند برای اینکه شما را از انتخاب یک هدف بلند غافل بکنند. هدف بلند، هدف پر از حرارت، پر از آتش و عشق و شور، که انرژی بدهد به آدم، اشک آدم را جاری کند، آدم در دوری‌اش بتواند گریه کند، اشک بریزد، غصه بخورد!