۰۱/۰۵/۲۰

کلیپ تصویری | طرح دین برای نجات مستضعفان

شناسنامه:

• تولید: بیان معنوی
• زمان: 08:42
• منبع: مختصات زمان ما و آینده‌ای که تا ظهور در پیش داریم/ ج9

• دریافت با کیفیت (پایین(14گابایت) | متوسط(25مگابایت) | بالا(50مگابایت) | صوت)

• آپارات

متن:

 در آخرالزمان مستضعفین وارثان زمین می‌شوند. خب، این استضعاف، این ضعیف بودن، این ضعیف شمردن، این ضعف‌پذیری چگونه از بین می‌رود؟ و چگونه ما به قوت و قدرت می‌رسیم؟  به جای اینکه قدرت دست مستکبران عالم باشد، قدرت بیاید بین عموم مردم. برای این کار دین یک طرح مشخص دارد. طرحی که دین دارد برای اینکه قدرت به دست مردم برسد؛ آن طرح چیست؟

 آقا ما مردم، می‌خواهیم قدرتمند بشویم، می‌خواهیم ضعفمان را بگذاریم کنار؛ چی قدرت را به دست طواغیت نخواهد داد و از آنها قدرت را می‌گیرد به نفع مستضعفین؟ چیست آن؟ آن اتحاد بین مردم در حد زندگی جمعی و مواساتی و ایثارگرانه است. فرمود: «وَاعتَصِمُوا بِحَبلِ اللهِ جَمِیعًا وَ لا تَفَرَقوا» این وَلا تَفَرَقوا، در کلام امیرالمومنین علی علیه السلام، در خطبه قاصعه نهج البلاغه می‌فرماید نگاه کنید به اخبار گذشتگان به احوال گذشتگان، تنها عاملی که موجب شد به ذلت بیفتند و به خواری بیفتند تفرقه بود. و تفرقه چیزی است که الان بین ما هست. ما به این سادگی نمی‌توانیم با هم زندگی کنیم. حساب حسابه، کاکا برادر. شما می‌توانید به من بگویید آقا بیا چون تو آخوند شدی زاهدانه زندگی کن. من ممکن است بگویم چشم. ولی به من بگویی بیا جمعی زندگی کنیم؛ ببین این سخت است، نمی‌شود. فقرا هم دوست دارند همان پولی که ندارند و کم دارند، نوعاً، غالباً مال خودشان باشد، حسابشان با بقیه قاطی نشود. ثروتمندان هم حوصله این حرفها را ندارند. می‌گوید من کارخانه می‌زنم، تمام سودم را صدقه می‌دهم. خوب است؟ زندگی خودم را می‌کنم یک زندگی خیلی عادی، اما شریک نمی‌شوم. متعاونانه زندگی کردن سخت است. راستش این است. زندگی جمعی داشتن، حقیقت اتحاد و ریشۀ تفرقه را کندن است. ما زندگی جمعی نداریم. ما هر کدام پولمان را تنهایی می‌گذاریم مضاربه در بانک، که سودش را تحویل بگیریم. بیشترین نوع سرمایه‌گذاری آحاد مردم ما، متعاونانه نیست؛ مضاربه‌گونه است. من نمی‌خواهم اسمش را بگذارم ربا، ولی نزدیک به ربا زشتی دارد برای جامعۀ ما. وقتی که تو نمی‌توانی پولت را با رفیق مومن خودت به اشتراک بگذاری با اراده و تمایل خودت، نه با زور قانون.

 ما نمی‌خواهیم جامعه کمونیستی برگزار کنیم، بگوییم مالکیت را از بین می‌بریم تا مردم مجبور بشوند به زندگی جمعی. خب آن که می‌شود کمونیستی. در مقابل کمونیست‌ها، لیبرالها بردند. گفتند نه، پول هرکسی مال خودش. بعد ما هم گفتیم پول هرکسی مال خودش، ریش گذاشتیم و تسبیح گرفتیم و عمامه و سجده می‌کنیم رو به قبله. چه فرقی دارد با زندگی لیبرالی. زندگیت را چرا اسلامی نمی‌کنی؟ آقا زندگی را چه‌جوری اسلامی کنیم؟ اهالی یک مسجد، اهالی یک هیئت، زندگی جمعی باید با هم داشته باشند. بنده پیشنهادم در امشب این است که به این جهت حرکت کنیم. ما به این سادگی نمی‌توانیم حساب‌هایمان را با هم قاطی بکنیم. قدرت مگر نمی‌خواهد بشر پیدا کند؟ این راه‌ حلی است که دین ارائه می‌دهد. راه‌ حلی که ما هنوز به سمتش نرفتیم. این زندگی متعاونانه به ما می‌گوید پول داشتی اول برو سراغ رفقا و همسایه‌ها و هم‌کیشان خودت، هم‌مسجدی‌ها و هم‌هیئتی‌های خودت. بچه‌ها کی می‌خواهد فعالیت کند؟ این پول.

 بعد از ظهور آقا امام زمان ارواحنا له الفداء این رفتار واجب است و اگر این رفتار را نکنی حرام است آن پول را برداری و بخوری. بعد از ظهور حضرت سود گرفتن از برادر مومن خودت در یک تجارت عادی عین ربا حرام است. ما می‌خواهیم به آن سمت برویم. پس چه‌جوری آدم پولدار می‌شود. امام باقر علیه السلام می‌فرمود اگر می‌فهمیدید، اجرا می‌کردید، همه‌تان ثروتمند می‌شدید. ما این را نمی‌فهمیم، ما این را در علم اقتصادمان نداریم. این اولین تعلیمات دین است. اولین تعلیمات دینی مواسات است. مواسات منظورش، فقیرداری نیست. مواسات ریشۀ ظلم را می‌کند. و عدالت‌خواهی به سمت مواسات اگر رفت که ریشۀ ظلم و طاغوت و طغیان را می‌کند، این درست است. اما اگر به سمت مواسات نرفت، خودش یک دکان است. چند سال است شما دارید درس می‌خوانی کِی به این درس رسیدی؟ سرکاریم عزیزم! سعی کنید اربعین زیارت می‌خواهید بروید کوله‌تان را روی پشتتان نیندازید تکی بزنید به جاده، کاروانی بروید. بعد زندگی جمعی را به عشق حسین، به یاد حسین، برای حسین تجربه کنید. زندگی جمعی را تجربه کنید. اگر زندگی جمعی را در اربعین تجربه کردیم، قدم اول برداشته شده، آغازی است. اگر زندگی جمعی را در اربعین، در اربعین! اربعین که همه چیز را همین جوری می‌ریزند توی دست و بال تو، دست و بالت را هم می‌بوسند، آنجا به عشق حسین زندگی جمعی را تجربه نکردیم هیچ‌وقت دیگر آدم نمی‌شویم. خیالت راحت!

 دین اگر نمی‌تواند این زندگی مواساتی را مبنای اداره جامعه قرار بدهد، من به شما می‌گویم دین حرفی ندارد برای اداره حیات بشر. اربعین دیدید چه‌جوری یک کسی خسته می‌شود، تا می‌نشیند یکی دیگرمی‌آید می‌گه پاهایت را ماساژ بدهم؟ دیدید؟ آقا دیدید یا ندیدید؟ این باید وضع زندگی ما توی خیابان‌ها باشد. من به شما سروران خودم نمی‌گویم بیایید زندگی مواساتی داشته باشیم، چون سخت است؛ اصلاً جا ندارد تو این جامعه! یک جوری است اصلاً. لیبرالیسم، زندگی فردی، برآمده از تمدن غربی، تا مغز استخوان ما نفوذ کرده! اکثرش هم به خاطر همین مقررات و آئین نامه‌ها و اینهایی که می‌گویند اینها اقتضاء زندگی مدرن است. شعور ندارد. کجایش اقتضای زندگی مدرن است؟! پس این اربعین از کجا بود درآمد یک دفعه‌ای؟  چرا من عرض می‌کنم؟ نه من عرض می‌کنم، ذیل فرمایش مقام معظم رهبری، موکب‌دارهای اربعین آمدند، فرمود: اربعین طلیعۀ تمدن اسلامی است. چرا؟ تمدن می‌دانید یعنی چه؟ یعنی کلی نظریه باید برای اداره جامعه ذیل‌اش باشد که اسکلت این تمدن را برقرار کند تا برود بالا! حالا این که یک روضه است. نه آقا! این روضه نیست. تو خبرنداری این چیست.

 طرحی که دین دارد برای این که قدرت دست مردم برسد. آن طرح چیست؟ چی قدرت را به دست طواغیت نخواهد دارد و از آنها قدرت را می‌گیرد به نفع مستضعفین؟ آن اتحاد بین مردم در حدّ زندگی جمعی و مواساتی و ایثارگرانه است. زندگی جمعی داشتن حقیقت اتحاد و ریشۀ تفرقه را کندن است. این راه‌حلی است که دین ارائه می‌دهد. راه حلی که ما هنوز به سمتش نرفتیم، می‌خواهیم به آن سمت برویم.