کلیپ تصویری | کار را به دبیرستانی‌ها بسپارید
شناسنامه
- تولید: بیان معنوی
- زمان: 05:14
- منبع: نقد جایگاه دبیرستانی‌ها در ساختار فرهنگی کشور
- دریافت با کیفیت (پایین(8مگابایت) | متوسط(33مگابایت) | بالا(47مگابایت))
- آپارات
متن:
الآن ما باید جامعه‌مان را نجات بدهیم از هر حیث. از نظر فرهنگ معیشت و اقتصاد، و فعالیت درآمدزا، کسب و کار، تا از جهت فرهنگ و معنویت. راه نجات جامعه پرداختن به دبیرستانی‌هاست.
از نظر تاریخی لااقل من دو حادثۀ بزرگ را شاهد بودم. آن زمان خود دهۀ هشتادی‌های اول انقلاب به حساب می آیم دیگر، یعنی آن زمان ما دبیرستانی بودیم. یکی اینکه تا وقتی دبیرستانی‌ها متوجه انقلاب نشدند انقلاب پیروز نشد. تا وقتی که پیام امام به دبیرستانی‌ها نرسیده بود جامعه تکان نخورد. دبیرستانی‌ها که تکان خوردند جامعه به تکامل خودش رسید در انقلاب. سیزده آبان یکی از همین مناسبت‌هاست که دانش آموزان به شهادت رسیدند.
دیگر آنجا یکی از نقاط عطف بسیار مهم شد برای جامعۀ ما. همین الآن هم شما آثارش را از آن زمان می بینید البته خیلی کم هست متأسفانه. دبیرستانی‌ها که متوجه شدند، آن‌وقت رژیم طاغوت آمد مدرسه‌ها را تعطیل کرد. دید خطر از مدرسه‌هاست، شروع کرد مدرسه‌ها را تعطیل کردن. حالا الآن شاید کسی متوجه آن تاریخ نباشد. ولی واقعاً ما بودیم، ما خودمان در آن زمان می دیدیم که دانش آموزان وقتی به میدان انقلاب آمدند چگونۀ چهرۀ انقلاب تغییر کرد. این یک. دو، در دفاع مقدس تا وقتی دبیرستانی‌ها پایشان به جبهه باز نشد ما دائماً شکست می خوردیم، و زمین می دادیم و زمان را هم از دست می دادیم. ولی وقتی دبیرستانی‌ها مثلاً از عملیات فتح المبین پا به میدان گذاشتند واقعاً فتح المبین شد که امام فرمود این فتح آشکار و از سورۀ فتح در قرآن کریم این کلمه را دریافت فرمودند و بخش عمده‌ای از سرزمین اسلامی‌مان آزاد شد، دبیرستانی‌ها در عملیات بیت المقدس غوغا کردند و شما بروید آمار بگیرید چند درصد آزادکنندگان عملیات بیت المقدس یعنی عملیات آزادسازی خرمشهر، چند درصد آزادکنندگان خرمشهر دبیرستانی بودند؟ همین الآن هم آمار بگیرید چند درصد شهدا دبیرستانی بودند؟ ممکن است یک کسی سن‌اش از دبیرستانی بالاتر باشد از دبیرستان آمده بعداً شهید شده. آنها را باز ملاحظه کنید، این‌جوری است.
بعد از این دو مرحله، تقریباً دبیرستانی‌ها کنار گذاشته شدند، جدی گرفته نشدند به خاطر نظام آموزش و پرورش. با همۀ خوبی‌هایی که در نظام آموزش و پرورش از معلمان خوب و زحمت‌هایی که کشیده می شود وجود دارد، ولی طرحی وجود نداشت برای اینکه دبیرستانی‌ها جدی در جامعه بکارگرفته بشوند. و ما این نیاز اول جامعه‌مان هست. که جوانان در آغاز جوانی، دبیرستانی‌ها در آغاز جوانی مسئولیت زندگی خود و بسیاری از مسئولیت‌های اجتماعی را به عهده بگیرند. ما این تجربه را در دفاع مقدس داشتیم! مملکت را به اینها سپردیم امنیت‌اش را فراهم کردند جان دادند در این راه! فقط هم جان نبود که بدهند، کلّی هنرآفرینی کردند در رزم! دانشگاه‌های نظامی جهان شاگردشان شدند. در تمام دافوس‌ها مثلاً می آیند درس‌هایی که این بچه‌ها دادند را دارند یاد می گیرند. یک مشت دبیرستانی فوقش حالا یکی دو سال بالاتر. چه کردند اینها؟ با کمترین آموزش، بالاترین خلّاقیت‌ها، در میدان عمل قرار گرفتند.
حالا الآن باید چه‌کار کرد؟ الآن ما باید جامعه‌مان را نجات بدهیم از هر حیث. از نظر فرهنگ معیشت و اقتصاد و فعالیت درآمدزا، کسب و کار، تا از جهت فرهنگ و معنویت. راه نجات جامعه پرداختن به دبیرستانی‌هاست. و ما این نیاز اول جامعه‌مان هست که جوانان در آغاز جوانی، دبیرستانی‌ها در آغاز جوانی مسئولیت زندگی خود و بسیاری از مسئولیت‌های اجتماعی را به‌عهده بگیرند!
ارسال نظر
لطفا قبل از ارسال نظر اینجا را مطالعه کنید