ابعاد عبادت باعظمت اربعین- ج ۹
عبادتهای ما معمولاً یک چیزی کم دارد و آن ترس از خداست/ در کنار عشق به امامحسین(ع) ترس از کمگذاشتن برای امامحسین(ع) هم لازم است
شناسنامه:
- زمان: ۱۴۰۱/۰۶/۲۲
- مکان: مسیر نجف به کربلا - موکب امام رضا(ع)، جلسه ۹
- مناسبت: اربعین
خیلی از آدمهای خوب سقوط کردند چون یکذره برای ولیّ خدا کم گذاشتند/ بگو «یا حسین، میترسم برایت کم بگذارم» این ترس هسته مرکزی عشق به حسین(ع) است/ طبق روایت، کسی که در راه ولیّ خدا قدم بر ندارد به قدم برداشتن در راه دشمن خدا مبتلا میشود/ در اربعین میتوانم سیاهی لشکر امامزمان(ع) باشم، میترسم اگر نیایم، سیاهی لشکر دشمن بشوم/ کسانی که حسین(ع) را دوست دارند ولی از خدا نمیترسند خطرناکند چون از تهدید دشمن میترسند و این ترس را تئوریزه میکنند
علیرضا پناهیان، موکب امام رضا(ع) در جمع زائران اربعین:
- ما از دو جهت باید به اربعین توجه خاص داشته باشیم، یکی اینکه ما را برای ظهور آماده کند که این از یک آدمِ ترسو بر نمیآید، باید در ما شجاعت باشد و الا مقدمهساز ظهور نخواهیم شد. دوم اینکه اگر بخواهیم عبادت اربعین را نورانیتر کنیم، باید آدابش را بهجا بیاوریم و ارکانش را رعایت کنیم تا کامل و مقبول باشد و اثر لازم را در روح ما و در جان جهان بگذارد.
- این عبادتی که امامحسین(ع) برای ما آسان کرده، با همه عظمتش معمولاً یکچیز کم دارد که درواقع یک کمبود مهم در فرهنگ دینی ما محسوب میشود؛ کمبودی که ما باید در عبادت برطرف کنیم تا عبادتمان کامل بشود «ترس» است.
- مهمترین ویژگی عبادت «خشوع» است، خشوع یعنی حساب بردنِ توأم با تواضع، وقتی قرآن میفرماید مؤمنین رستگار میشوند، نمیفرماید کسانی که نماز میخوانند بلکه میفرماید کسانی که در نمازشان خشوع دارند «الَّذینَ هُمْ فی صَلاتِهِمْ خاشِعُون» (مؤمنون،2). امیرالمؤمنین(ع) و فاطمه زهراء(س) سر نماز رنگشان میپرید، چرا ما این حالت را تجربه نکردهایم؟
- ترس را هم باید در عبادت اضافه کنیم، اگر فقط محبت باشد و ترس نباشد، ممکن است مثل کسانی بشویم که گفتند «قُلُوبُهُمْ مَعَکَ وَ سُیُوفُهُمْ عَلَیْکَ» یا حسین(ع)! قلبهای اینها با تو است اما شمشیرهایشان علیه تو است، چون از کس دیگری میترسند نه از خدای تو. در اربعین همهجا از عشق و محبت دم میزنند، ذاکرین اهلبیت(ع) کنار عشق به امامحسین(ع) ترس از خدا دربارۀ امامحسین(ع) را هم بیاورند.
- امام صادق میفرماید: «مَنْ لَمْ یُنْفِقْ فِی طَاعَةِ اللَّهِ ابْتُلِیَ بِأَنْ یُنْفِقَ فِی مَعْصِیَةِ اللَّهِ وَ مَنْ لَمْ یَمْشِ فِی حَاجَةِ وَلِیِّ اللَّهِ ابْتُلِیَ بِأَنْ یَمْشِیَ فِی حَاجَةِ عَدُوِّ اللَّهِ» (من لایحضر،ج4،ص412) کسی که در راه خدا انفاق نکند به انفاق در راه معصیت خدا مبتلا میشود و کسی که در راه حاجت ولیّ خدا قدم بر ندارد مبتلا به قدم برداشتن در راه دشمن خدا میشود.
- آیا عشق به امامحسین(ع) یعنی اینجا فقط شوق است و خوف نیست؟ پرنده با یک بال نمیتواند پرواز کند، یا امامحسین(ع! میترسیم برای تو کم بگذاریم؛ این ترس هستۀ مرکزی عشق به امامحسین(ع) است. زیباست که یک لرزی در عمق دلتان باشد از اینکه برای امامحسین(ع) کم نگذاشته باشید مثل شهدای کربلا که آخر سر میگفتند «یا حسین(ع)، از ما راضی شدی؟!» در حال جاندادن باید طلبکار باشند اما بدهیِ خودشان را میدیدند.
- یا امامحسین(ع)، میترسم اگر اربعین نیایم برای دشمن امامزمان(ع) قدم بردارم. من در اربعین میتوانم سیاهی لشکر امامزمان(ع) باشم، میترسم اگر نیایم سیاهی لشکر دشمن بشوم. خیلی از آدمهای خوب، سقوط کردند چون یکذره کم گذاشتند. سردار سلیمانی فریاد میزد از ولایتفقیه کم نگذارید! او کسانی را دید که کم گذاشتند و الان امید صهیونیستها هستند.
- وقتی از خدا بترسید آماده ظهور میشوید، چون اولاً از کسی نمیترسید، ثانیاً همۀ بدها از شما میترسند، امامزمان(ع) لشکری که کسی از آن نترسد، نمیخواهد. شایعه میشد سردار سلیمانی وارد یک منطقهای شده که سقوطش حتمی بود، دشمن میترسید و فرار میکرد، چون سردار سلیمانی سی سال در نمازهای شبش از ترس خدا گریه میکرد.
- کسانی که امامحسین(ع) را دوست دارند ولی از خدا نمیترسند خطرناکنند، چون از تهدید دشمن جا میخورند، آنها ترس را تئوریزه میکنند، درواقع ترس، عقل آنها را زائل کرده و لذا نمیتوانند تشخیص بدهند. کسی که از خدا کم بترسد بیاختیار از دشمن میترسد.
- چگونه شجاعت پیدا کنم؟ درباره امامحسین(ع) از خدا بترس که یکوقت کم نگذاری، آنوقت محبت و عشقت به امامحسین(ع) هم هزار برابر میشود.
- وقتی بچه بترسد، مادر بیشتر به او محبت میکند، خدا و امامحسین(ع) خیلی مهربانتر از مادر هستند. هر گناهی کردی بگو یا امامحسین(ع)! شما مرا ببخشید، من نمیخواستم شما را ناراحت کنم، یا امامحسین(ع)! من میترسم شما بر من غضب کنید، تا شما راضی نشوید خدا نمیبخشد.
ارسال نظر
لطفا قبل از ارسال نظر اینجا را مطالعه کنید