۰۱/۰۳/۱۷

بزرگداشت مرحوم نادر طالب‌زاده

شناسنامه:

• زمان: ۱۴۰۱/۳/۱۱
• مکان: مراسم بزرگداشت مرحوم نادر طالب‌زاده

علیرضا پناهیان در مراسم بزرگداشت مرحوم نادر طالب‌زاده: 

یک عالم دینی یا روشنفکر دانشگاهی، اگر برای مسائل جهان و مشکلات حیات بشر، راه حل نداشته باشد، او برای جامعۀ خودش هم چندان گره‌گشا نخواهد بود.

یکی از نوادر شخصیت‌هایی که در جامعۀ ما، واقعاً دغدغه‌های جهانی دارند، آقای نادر طالب‌زاده بود. بنده در جلساتی که دربارۀ افول آمریکا برگزار می‌شد، این دغدغه‌مند بودن و جهان‌اندیشیِ ایشان را می‌دیدم.

در آن جلسات، دربارۀ این موضوع گفتگو می‌شد که چرا خیلی‌ها عظمت آنچه در کشور ما رخ داده است را درک نمی‌کنند؟ نه اینکه با اسلام یا ولایت مشکلی داشته باشند، بلکه مشکل‌شان این است که هیمنۀ ظاهری غرب را باور دارند. باور غرب مانع درک برتری و قدرتی است که ما داریم.

هنوز برای خیلی‌ها سخت است که افول آمریکا را باور کنند یا حتی دربارۀ آن فکر کنند، اما آقای طالب‌زاده، خانۀ عنکبوتی امریکا و اسرائیل را درک کرده بود و گول گستردگی تارهای آن را نمی‌خورد.

بسیاری از کسانی که دین و ایمان هم دارند، قبول ندارند که آمریکا نمی‌تواند هیچ غلطی بکند، اینها وقتی می‌گویند «مرگ بر آمریکا» یعنی چرا این غلط‌ها را می‌کند!

خیلی فرق هست که شما مرگ بر آمریکا بگویید با اعتقاد به اینکه آمریکا خیلی غلط‌ها می‌تواند بکند، یا مرگ بر آمریکا بگویید، با اعتقاد به اینکه مرگ آمریکا فرا رسیده است و این صرفاً جملۀ دعایی نباشد بلکه خبری باشد. آقای طالب‌زاده، مرگ بر آمریکایش جملۀ خبری بود.

جهان‌اندیشیِ آقای طالب‌زاده خیلی موضوع جذاب و مهمی است. ما الان در کمتر نیروی معتقد انقلابی می‌بینیم دنبال این باشد که برای جهان، فکری بکند، تصمیمی بگیرد و فیلمی بسازد به‌جای اینکه به مباحثات زائد در عرصه‌های مختلف سیاسی و اجتماعی داخلی بپردازد.

بنده از جشنوارۀ عمار تقاضا می‌کنم، به احترام آقای طالب‌زاده، سال بعد سراغ تولید فیلم‌هایی بروند که دربارۀ مسائل جهان باشد و مخاطب خارجی داشته باشد؛ کوتاه یا بلند، مستند یا داستانی.

مثلاً اگر کسی دغدغۀ حجاب دارد، برود دربارۀ موضوع حجاب در فرانسه فیلم بسازد و نشان بدهد که بی‌حجابی در فرانسه چه مشکلاتی ایجاد کرده و دردهای آنها را در فیلم خودش بیان کند. آن‌وقت زنان جامعه خودمان هم اینها را ببینند.

هرکسی هر دغدغه‌ای درباره مسایل داخلی دارد، می‌تواند دربارۀ آن دغدغه، محصول بین‌المللی تولید کند. یعنی اول موضوع آن را در جهان، بررسی و حل کند و بعد سراغ داخل کشورمان بیاید.

ما اگر جهانی نیندیشیم، هم در دین خود و هم در دنیای خودمان به انحراف خواهیم رفت. ما اگر مسائل جهان را حل نکنیم، نمی‌توانیم جامعۀ خودمان را نجات بدهیم.