۰۲/۰۶/۱۵

کلیپ تصویری | مدرسه محل تمرین رهایی

شناسنامه

• تولید: بیان معنوی
• زمان: 02:51
• منبع: آخرین گام رهایی/ ج۸

• دریافت با کیفیت ((پایین 12مگابایت) | متوسط(21مگابایت) | بالا(47مگابایت) | صوت)

• آپارات

متن:

 ادبیات رهایی امیرالمؤمنین را تحویل بگیر. «ما قام بشرایط العبودیة اهل للعتق»؛ کسی که شرایط بندگی خدا را فراهم می‌کند او شایستۀ رهایی است، او شایستۀ آزادی است. این ادبیات بنده که نیست که! اینها ادبیات امیرالمؤمنین است. اگر جوان دانش آموز گفت من ادبیات دینی را که اینجا تو داری می‌گویی توی آموزش و پرورش یاد نگرفتم باید درِ آن آموزش و پرورش را بست.

«مدرسه، محلّ تمرین رهایی»

 ما معلم دبستان داریم، گفت آقا من این حرف شما را شنیدم؛ آخر ما این حرف‌ها که قدیمی است می‌زنیم، شما خیلی‌هایتان شنیدید از ما. گفت من رفتم سر کلاس، یکی از آقایان شاید باشد الآن توی کلاس، کلاس ابتدایی تدریس می‌کند. خیلی هم سر و دست می‌شکنند مدارس برایش. می‌گوید مدرسه با من همراهی نمی‌کند ولی من کارم را سر کلاس انجام می‌دهم. به بچه‌ها می‌گویم بچه‌ها، دوست داریم، من دوست دارم الآن برویم توی حیاط بازی کنیم. بچه‌ها می‌گویند آره آقا معلم! آره آقا معلم اینها برویم با هم بازی کنیم. بعد می‌گویم خب آخر الآن هر کاری ما دوست داریم، برایشان جا انداختم. هر کاری ما دوست داریم بکنیم که خرفت می‌شویم. پس بچه‌ها بیایید مبارزه کنیم. من هم الآن دوست دارم ها! برویم. چه‌کار کنیم؟ چه کاری را دوست نداریم انجام بدهیم؟ بیایید انجام بدهیم.

 می‌گوید آقا شش ماه از کلاس گذشته، مادر یکی از بچه‌ها آمده. کلاس چهارم ابتدایی. می‌گوید من این آقا معلم را می‌خواهم ببینم. تو چه‌کار کردی با بچۀ من؟ مادر اصلاً سر و وضع غیرمذهبی. چه‌کار کردی؟ گفته که من بالاخره روش درسی خاصی دارم. می‌گوید این بچه آمده گفته پلی‌استیشن من را باید بفروشی. بهش می‌گویم تو پارسال پدر ما را درآوری این را خریدیم! می‌گوید مامان من خیلی الآن هم دوستش دارم، اصلاً بازی‌های این را مثلاً، ولی تا من چیزی که دوست دارم نگذارم کنار که آدم نمی‌شوم، احساس می‌کنم حیوان هستم. معلم برایش جا انداخته. می‌گوید رفتم پلی‌استیشن‌اش را فروختم!

 دورانش کِی است این کارها؟ دوران دبستان. اینکه بنشینی باهاش «اللّهُمَّ کن لولیّک الحجة» بخوانی مشکل حل نمی‌شود! خودِ اهل‌بیت فرمودند با محبت و اعتقاد و اینها کار درست نمی‌شود، «إلّا بالوَرَع»؛ ورع، یعنی جلوی نفسَت باید وایستی رفیق ما هستی. تا آزاد بشوی بیایی پیش ما.

«آخرین گام رهایی، جلسه هشتم»