علامت انسان صبور
صبر یعنی در سختیها مقاومت کنی و سختترین قسمت آن این است که بدیهای دیگران را تحمل کنی. علامت وجود صبر این است که در متن سختیها فعال باشی و وظایف روزمرۀ خود را با نشاط انجام دهی.
صبر یعنی در سختیها مقاومت کنی و سختترین قسمت آن این است که بدیهای دیگران را تحمل کنی. علامت وجود صبر این است که در متن سختیها فعال باشی و وظایف روزمرۀ خود را با نشاط انجام دهی.
نماز مؤدبانه، در خانۀ با عظمت خدا ایستادن است تا به مرور قلبمان نرم و نورانی بشود؛ تا به مرور به خدا نزدیکتر بشویم و بتوانیم به او معرفت پیدا کنیم. صبر بر سر سجادۀ نماز ما را به خشوع میرساند.
قرآن میفرماید: «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَ صابِرُوا وَ رابِطُوا» اول میفرماید تک تک صبر کنید، بعد میفرماید: «صابِرُوا رابِطُوا» یعنی با هم صبر کنید و همافزایی کنید. ما در اینجا گیر کردهایم؛ یعنی با همدیگر نمیتوانیم! هر کدام از ما «تکی» ممکن است برای خودمان بچههای خوبی باشیم، اما دستهجمعی نه!
ما نمیتوانیم کاری کنیم که دیگر در دنیا رنج نبریم اما میتوانیم رنج خود را کمتر کنیم. برای اینکه رنج خود را کاهش دهیم اولاً باید معصیت نکنیم ثانیاً باید ظرفیت خود را بالا ببریم و اهل صبر باشیم. آغاز صبر و ظرفیت این است که بدانیم دنیا محل رنج است و نمیشود رنج را از زندگی دنیا حذف کرد.
دنیا محلۀ صبر است و انسان موجودی عجول؛ خدا اجازه نمیدهد خیلی از کارها به سرعت انجام پذیرد چون صبر پایۀ اصلی امتحانات و رشد انسان است. نتیجۀ رفتارهای خوب و بد ما هم معمولاً در دراز مدت به انسان میرسد.