تعریف انسان هنگامی که با خداست با وقتی که بیخداست، فرق میکند. انسان وقتی با خداست: موجودی است که عالیترین بهره را از عالم وجود میبرد و به بالاترین قدرتها و لذتها میرسد. ولی هنگامی که بیخداست: موجودی سرگردان است که به هر چیزی که میخواهد نمیرسد و در نهایت کوهی از اندوه و حسرت است.
فراردنیا برای ما جای قرار نیست، جای فرار است. فرار از شیرینیهای دنیا، چون صدمه میزند و دائماً انسان را در حسرت نگه میدارد. فرار از دنیا به معنای ترک آن نیست چون به آن مجبوریم؛ کافی است دلمان را از آن فراری دهیم. ولی اگر از دنیا فرار کنیم سختیهایش کم خواهد شد و شیرینیهای اندکش بسیار میشود.
شاکران مهربانترندهیچ چیزی مثل تشکر از خدا انسان را مهربان نمیکند. کسانی که اهل تشکر از خدا هستند، ابتدا نعمات موجود خود را میبینند، سپس نعمات فراوان دیگری دریافت میکنند. طبیعی است که از دیگران بینیاز میشوند و کینۀ کسی را به دل نمیگیرند.
دوست داشتن آدمهای بزرگ، انسان را بزرگ میکند و دوست داشتن آدمهادی نورانی به انسان نورانیت میدهد. اثر وضعی محبوب، آنقدر زیاد است که آدم باید مراقب باشد مبادا به افراد بیارزش علاقه پیدا کند.
زبان گفتگوی خداخدا با زبان حادثههای تلخ و شیرین با انسان گفتگو میکند و در هر موقعیتی پیامی برای ما مخفی کرده است. برای اینکه پیامهای مخفی خدا را بفهمیم باید ابتدا به پیامهای آشکار خدا در قرآن کریم توجه کنیم. و دیگر اینکه بیشتر از دوستداشتنیهای خودمان، به دوستداشتنیهای خدا توجه کنیم.
کلیپ تصویری | ریشه تمام غصهها، ناآرامیها، نگرانیها و افسردگیهای ما اینجاست!➕راه حلی برای رفع نگرانیها
کلیپ تصویری | چگونه دعا کنیم؟ (2) ؛ قسمت دوم: بهترین حال برای اجابت دعا
کلیپ تصویری | چگونه دعا کنیم؟ (1) | قسمت اول: ادبِ دعا