به خاطر همۀ لحظههایی که شادِ شاد نبودیم باید استغفار کنیم!/ بندگان شکور خدا از صبح تا شب مست لذت هستند!/ برای عبور از رنج و رسیدن به لذت، اگر از راه اصلی نروی، تمام راههای فرعیِ خوب، تو را به دوزخ میبرند/ «اطاعت از دستور مولا» آخرین زییاییای است که انسانها بعد از «خیلی خوب بودن» درک میکنند/ «رسالۀ عملیه» وسیلۀ عشقبازی رزمندگان با خدا بود
نظام آموزش و پرورشی که «کار کردن» و «تولید ثروت» را به بچهها یاد ندهد، نظام غلطی است/ باید بسیجهای مساجد در ادارۀ بهترین دبستانها باهم رقابت کنند/ پدر و مادرها باید برخورد درست با رنج را به فرزندشان آموزش دهند، کافی است مادرها وقتی رنج میکشند، عصبی نشوند و با لبخند برخورد کنند. در این صورت، بچۀ آنها رنج کشیدن را آموزش میبیند.
ریشۀ دینداری و عدالتگرایی برخی، حرص و حبنفس است؛ مثل رئیس خوارج/ اینها یک روزی علیه دین قیام خواهند کرد؛ اتفاقاً به بهانۀ همین عدالت!/ برخی، با کمال بیشخصیتی سراغ دین میروند تا با دین، ضعفشان را جبران کنند/ اگر مذهبی شدیم، باید عرضۀ ما چهاربرابر باشد، تا یکوقت از دین ارتزاق نکنیم!/ آقازادهها-که پدرشان اعتبار دینی یا انقلابی دارند- در معرض ارتزاق از دین هستند؛ مثل عمر سعد./ برخی امامان را آقازادههای دیگر ائمۀ(ع) به شهادت رساندند!