دانشگاه امام صادق(ع)-ج4
کارِ دینی این نیست که اصول عقائد به بچه یاد بدهیم؛ این است که مدیریت رنج و لذت را به او بیاموزیم
- مکان: دانشگاه امام صادق(ع)
- زمان: 1395/07/16
- صوت: دانلود | بشنوید
- فیلم: ببینید
- مشروح: اینجا
- لینک تلگرامی: اینجا
- گزارش تصویری: اینجا
- کلیپ صوتی: پیشنهاد دهید
- اینفوگرافیک: پیشنهاد دهید
نظام آموزش و پرورشی که «کار کردن» و «تولید ثروت» را به بچهها یاد ندهد، نظام غلطی است/ باید بسیجهای مساجد در ادارۀ بهترین دبستانها باهم رقابت کنند
پدر و مادرها باید برخورد درست با رنج را به فرزندشان آموزش دهند، کافی است مادرها وقتی رنج میکشند، عصبی نشوند و با لبخند برخورد کنند. در این صورت، بچۀ آنها رنج کشیدن را آموزش میبیند
- کسی که فلسفۀ رنج را نداند در واقع فلسفۀ انسان بودن خود را درک نکرده
- تو برای این آفریده شدهای که «ارزش افزوده» تولید کنی و این مسیر هم از دالان رنج عبور میکند
- اگر هرچه دلت میخواست فراهم بود، اصلاً انسان نمیشدی؛ یا حیوان میشدی یا فرشته!
- پدر و مادرها باید برخورد درست با رنج را به فرزندشان آموزش دهند
- پدر مادرها در خانه خیلی نقش دارند در اینکه رنج کشیدن را به بچههایشان آموزش بدهند؛ مخصوصاً مادرها! چون کار آموزش و تعلیم و تربیت در خانه بیشتر به عهدۀ مادر هست. کافی است مادرها وقتی رنج میکشند، سخن به گزافه نگویند، مبالغهآمیز شکایت نکنند، ابرو در هم نکنند، عصبی نشوند و با لبخند برخورد کنند. در این صورت، بچۀ آنها رنج کشیدن را آموزش میبیند. پدر هم میتواند در این آموزش به مادر کمک کند.
- برخی از رنجها را باید برطرف کرد/ نظام آموزش و پرورشی که «کار کردن» و «تولید ثروت» را به بچهها یاد ندهد، نظام غلطی است
- خیانت است که به دانشآموز، «کار کردن» آموزش ندهیم و فقط «حافظۀ» او را پُر کنیم!/ اگرچه صبح تا شب قرائت قرآن، و دعای فرج به بچهها یاد بدهیم!
- باید فرزندانمان را با زندگی طبیعی آشنا کنیم، و در زندگی طبیعی هم رنج تعبیه شده/توضیح امام صادق(ع) دربارۀ فلسفلۀ سختی تهیۀ نان
- دبستان محل آموزش مدیریت رنج و لذت است/ اگر بخواهند یک نسلی را نابود کنند، دبستانش را دبستانی بیرنج و بدون ادب قرار میدهند
- متعجبم از حزباللهیهایی که به دبستان که منشأ سعادت و شقاوت است کار ندارند!
- باید بسیجهای مساجد در ادارۀ بهترین دبستانها باهم رقابت کنند
- آیا بسیج فقط باید مأمور چراغانی فضا و رونق دادن به فوقبرنامهها باشد؟! درحالیکه بسیج یک زمانی جدیترین مسئولیتهای این مملکت را به عهده داشت؛ جنگ را به دوش گرفته بود! اما بعد، بسیج را برای فوق برنامهها گذاشتند، خب خودِ برنامهها دست کیست؟ چرا لازم است بسیج فوقبرنامهای در مسجد داشته باشد برای اینکه جوانان محل را حفظ کند، پس مدرسه چه میکند؟! مثل اینکه من و شما قبول کردهایم که طبیعتاً دبستان باید خوب تربیت نکند، و لذا ما باید برویم در مسجد تا بچهها را حفظ کنیم! بیایید از این ذهنیتهای قبل از انقلابی بیرون بیاییم! بسیجهای مساجد باهم رقابت کنند در بهترین دبستانی که تأسیس کردهاند و اداره میکنند؛ آیا نمیشود؟! تو اگر بسیجی هستی، با کمک دوستان خودت یک دبستان دایر کن، و این بچهها را طوری تربیت کن که وقتی مدرک این دبستان را میگیرند و میروند، بتوانی بگویی: «بچههای این مدرسه را در هر دبیرستانی میخواهید ببرید؛ آن دبیرستان را برایتان نورانی خواهند کرد» خیلیها که میخواهند یک خدمتی در این زمینه انجام دهند، سعی میکنند-بهجای دبستان- یک دبیرستان غیرانتفاعی خوب بزنند! در حالیکه- طبق روایات-از چهاردهسالگی به بعد تقریباً دیگر امکان تربیت نیست!
- اگر جوان بیدینی میکند بهخاطر راحتطلبیای است که باید در 7تا14 سالگی از بین میرفت
- کارِ دینی این نیست که اصول عقائد به بچه یاد بدهیم؛ این است که مدیریت رنج و لذت را به او بیاموزیم
- آیا دینداری اینقدر سخت است که نیاز به این همه موعظه و کار فرهنگی داشته باشد؟!/خیر، مشکل از جای دیگر است!