انسان اگر عاشق نباشد زود پیر می‌شود و صفای جوانی را از دست می‌دهد و اگر عاقل نباشد دیر بزرگ می‌شود و در جهالت کودکی باقی می‌ماند. عشق نابجا عقل را می‌گیرد و عقل نابجا عشق را نابود می‌کند. عقل نابجا این است که دائما در اندیشۀ دنیا باشد و عشق نابجا این است که به غیر خدا علاقمند باشد
ذکر نباشد انسان ضعیف می‌شود و با کمترین باد سردی سرما می‌خورد و با کوچکترین ناراحتی صدمه می‌بیند. ذکر، ویتامین و پروتئین روح ماست و موجب تقویت اعصاب و عضلات اندیشه انسان می‌شود. اگر یک صدم اقداماتی که برای حل یک مشکل داریم به ذکر بپردازیم، مشکلاتمان را بهتر حل خواهیم کرد.
دبستان‌های ما، بچه‌های ما را منظم بار بیاورند بهتر است از اینکه بخواهند آنها را وادار کنند به نماز خواندن، پایۀ نماز، نظم است. وقتی بچه روحیۀ نظم نداشته باشد، مدتی با مدرسه نماز می‌خواند، بعد آن را کنار می‌گذارد. نه اینکه نظم مهم‌تر از نماز باشد بلکه نظم در مسیر تربیت، پایه است و انسان اول پایه را می‌گذارد. مثل ساختمان که اول اسکلت‌ها و پایه‌ها گذاشته می‌شود؛ بعد سقف را می‌گذارند. دبستانی که فرزند منظم تحویل جامعه ندهد، مثل کارخانه ورشکسته است که نتوانسته محصول خوب ارائه دهد
یکی از مشکلاتی که در جامعۀ ما هست این است که به دبیرستانی‌ها، مثلاً کسی که در کلاس دهم یازدهم است. هنوز به او می‌گویند «بچه‌مدرسه‌ای» در حالی که برای خودش یک مردی شده است. اسلام خیلی موافق است که خیلی زود به بچه‌ها بگویند «تو مرد شده‌ای» به دختر خانم‌ها هم خیلی زود بگویند «تو برای خودت خانم شده‌ای». اینکه از سن چهارده‌سالگی، بچه مکلف می‌شود، مسئول می‌شود و دیگر باید خودش کارهای خودش را در ارتباط با پروردگار عالم انجام دهد و یک رابطۀ قویِ مسئولانه داشته باشد، به خاطر این است.
اگر باور کنیم آنچه برای ما رخ می‌دهد یک امتحان گذراست نه چیزی فراتر از آن، مانند ماشینی که با آن امتحان رانندگی می‌دهیم یا لباسی که بازیگر در آن نقش بازی می‌کند، دیگر با کم و بیش زندگی راحت‌تر برخورد خواهیم کرد. بازیگران وقتی نقشی را می‌پذیرند، تنها در اندیشۀ ایفای درست نقش خود هستند.
در مدرسه، بچه‌ها قبل از اینکه باسواد شوند، باید مردان بزرگی بشوند در جثه‌های کوچک. اگر یک آقاپسری، مرد بسیار قوی‌ای بشود، بعداً درسش هم خوب می‌شود، بعداً اخلاقش هم خوب می‌شود، نظمش هم خوب می‌شود. اول باید آقاپسرها را به سرعت تبدیل کرد به مردان بسیار قوی و بزرگ؛ مردانی که مدرسه را اداره می‌کنند، مردانی که خانه را اداره می‌کنند، آن‌وقت اخلاق‌شان هم خیلی شیک و با بزرگواری و گذشت و انصاف خواهد شد.
در خانواده، یک زن و مرد با تفاوت‌های ساختاری و مهم، در کنار یکدیگر قرار می‌گیرند که باعث شیرینی‌ها و تلخی‌هایی می‌شود؛ شما اگر این مسئله را پیش‌بینی نکرده باشید نه استعداد برخورداری از شیرینی‌هایش را خواهید داشت و نه ظرفیت تحمل و برخورد مناسب با تلخی‌هایش را پیدا می‌کنید.
نخسین اثر طبیعی و خود به خودی عزاداری محرم بر انسان، افزایش محبت نسبت به خانواده است. وقتی انسان در معرض روضه‌های کربلا قرار می‌گیرد، از آنجایی که اکثر روضه‌های کربلا خانوادگی هستند، اولین اثر آن تقویت عواطف در خانواده است. با توجه، این اثر بیشتر هم می‌شود.
محرم انسان را مؤدب می کند و ادب را به انسان می‌آموزد. روضه‌های کربلا خود به خود انسان را با ادب و باحیا بار می‌آورد. ادب ظرفِ حیا، تقوا و آورندۀ عبودیت در روح انسان است. ادب انسان را کنترل می‌کند و انسان مؤدب بسیاری از گناهان را مرتکب نمی‌شود. مظهر ادب در کربلا اباالفضل العباس(ع) است.
یزید از اهل سنت بیش از شیعیان قتل‌عام کرد. برخی یاران حسین(ع) شیعه نبودند. عاشورا محل اتحاد شیعه و سنی است. باید در یک فضای توأم با اخوت اسلامی برای امام حسین(ع) عزاداری کرد. باید با تشکیل جلسات مشترک شیعه و سنی، عزاداری حسین(ع) را توسعه داد. ما باید صدای عزاداری حسین(ع) را به گوش همۀ جهانیان برسانیم.
