لحظه بعد از مرگ
بلافاصله بعد از مرگ عمیقاً می‌فهمیم هر لحظه که به یاد خدا نبوده‌ایم و هر قدمی که به خاطر خدا برنداشته‌ایم بیهوده بوده است. بلافاصله بعد از مرگ می‌فهمیم چقدر خدا را دوست داریم و چقدر از او دور شده‌ایم. بلافاصله بعد از مرگ...
آرزویی واقعیت‌بخش
کافی است دائماً از خدا تمنّای تقرّب داشته باشیم. همین تمنّا زمینۀ تقرّب را فراهم خواهد کرد و توفیق انجام عبادت و طاعت را افزایش خواهد داد.
خدا اهل رفاقت است
خدا رفیق‌بازی و جوانمردی را دوست دارد و خودش بیش از همه اهل رفاقت و مروّت است. وقتی با همۀ ضعفت به یاد او باشی، با همۀ قدرتش به یادت خواهد بود.
شکل روح ما چگونه است؟
ما باید به مرور به خودمان بقبولانیم که حقیقت وجود ما از جسم‌مان جدا است و روزی خواهد رسید که جسم خود را مانند لباسی، ترک خواهیم کرد. این جسم فرسوده شدنی است اما روح ما جوان ولی پخته‌تر باقی خواهد ماند. با شکل و شمایلی که خودمان...
مرگ پایان زندگی نیست
مرگ پایان زندگی نیست، پایان فرصت است. پایان فرصت مسابقه، فرصت رشد، فرصت پرواز ولی پایان فرصتِ بودن نیست. ما خواهیم ماند با نتایجی که به دست آورده‌ایم و فرصت‌هایی که از دست داده‌ایم و دیگر باز نخواهند گشت. البته پس از مرگ یک فرصت...
مهم‌تر از همه چیز
خدا به ما مهلت می‌دهد برای اینکه بفهمیم. فهم ما برای خدا مهم‌تر از هر چیز است. اگر در این دنیا آنچه را باید فهم نکنیم روز قیامت به ما خواهند فهماند.
لذات عمیق در طبیعت
طبیعت‌گرایی در اصل کار اهالی معنویت و دیانت است. دین انسان را از لذائذ غیر طبیعی که سطحی هستند، منع می‌کند تا به لذات عمیق در طبیعت برسیم.
گذر زمان
کودکان عبور زمان را نمی‌فهمند و زیاد نمی‌توانند گذشته و آینده را درک کنند. بعضی‌ها زیاد از این کودکی خود فاصله نمی‌گیرند و در درکِ زمان، کودکی باقی می‌مانند. نمی‌توانند درک کنند زمان با چه سرعتی می‌گذرد و روزی خواهند مُرد!
چگونه می‌توانیم مدت‌ها در یک خانه کثیف زندگی کنیم؟مناجات کردن بدون استغفار مانند تمیز کردن خانه و وسائل بدون آب و مواد شوینده است. استغفار مانند استحمام موجب تمیزی روح آلودۀ ما می‌شود. چگونه می‌توانیم مدت‌ها بدون استغفار سپری کنیم و سنگینی روح‌مان را تحمل کنیم و یا در یک خانۀ کثیف زندگی کنیم؟ طبع زندگی ما...
موقع عصبانیت فرزندانتان را موعظه نکنیدموقع عصبانیت فرزندتان را تنبیه یا موعظه نکنید، چون او تصور می‌کند شما دارید عصبانیت خود را ارضاء می‌کنید؛ نه آنکه از یک حقیقت باارزش سخن می‌گویید و در مقابل عصبانیت شما، بیشتر به دنبال فرار کردن از تنبیه است تا تنبّه یافتن.
