دبستانهای ما، بچههای ما را منظم بار بیاورند بهتر است از اینکه بخواهند آنها را وادار کنند به نماز خواندن، پایۀ نماز، نظم است. وقتی بچه روحیه نظم نداشته باشد، مدتی با مدرسه نماز میخواند، بعد آن را کنار میگذارد . نه اینکه نظم مهمتر از نماز باشد بلکه نظم در مسیر تربیت، پایه است و انسان اول پایه را میگذارد. مثل ساختمان که اول اسکلتها و پایهها گذاشته میشود. بعد سقف را میگذارند.
اینکه دین، ما را از دنیا بر حذر داشته برای آن نیست که از دنیا بهره نبریم یا کم بهرهمند بشویم و یا فقط بیدینها از دنیا بهره ببرند! بلکه برای آن است که اتفاقاً تمام بهرۀ خود را از دنیا ببریم و با حرص و ولع، همان بهرۀ اندک را خراب نکنیم؛ چون بهرۀ دنیا اساساً کم است و برای بیدینها کمتر
برو از این حاجی که برگشته سوغاتیهایت را بگیردیدید اینهایی که از حج برمیگردند سوغاتی میآورند؟امام حسین از حج بر میگردد و هر سال برای همه شما سوغاتی میآورد.
هر کسی باید تاریخ حیات خودش را به یاد داشته باشد و هر چند وقت یکبار آن را مرور کند، و در حال عبور از تاریخ زندگی خودش، آن را یادداشت کند. ما هر کدام قهرمان تاریخ زندگی خودمان هستیم. نباید این قهرمان را تنها بگذاریم و باید با مرور گذشتۀ تاریخ زندگی او، به ساختن آیندۀ او کمک کنیم
باشکوهترین تجمع اهل بیت(ع)در طول تاریخ اسلام در مباهله است. داستان مباهله را به کودکان خود بیاموزیم.
اگر غدیر عید ولایت است مباهله عید فضیلت است. به فرمودۀ امام رضا(ع) بالاترین فضیلت علی(ع) آیۀ مباهله است که در آن، علی(ع) نفس پیامبر(ص) اعلام شده است.
اینکه روز قیامت کسی نمیتواند برای کسی کاری انجام دهد اصلش در این دنیا است؛ در چه زمینهای؟ در این زمینه که هر کسی باید خود پا روی هوای نفس خود بگذارد. کسی نمیتواند به جای کسی کاری انجام دهد. اگر کسی را وادار به کار خوبی کنی دیگر این کار؛ کار او نیست.
پرواز آرزوی انسان است. در پرواز احساس رهایی و شکوه جان آدم را لبریز میکند. اما سقوط هم نوعی رهایی در خود دارد و بیشباهت با پرواز نیست. برای همین هرکسی سقوط میکند و از بند بندگی رها میشود، ابتدا احساس آزادی میکند، اما پایان سقوط ضربه هولناک نابودی است.
