مادران با تولد هر فرزند، خود را رشد می‌دهند. کسی که خود را از مادری برای فرزندان متعدد محروم می‌کند، مواهب معنوی فراوانی را از دست می‌دهد. هر فرزند یک اثر هنری فاخر است که ارزش یک عمر سرمایه‌گذاری هنرمند را دارد. چشم‌ها سال‌ها به اثر خیره می‌شود، ولی دل‌ها هنرمند را تحسین می‌کنند.
حکومت‌های باطل همه کارهایشان دروغ و فقط برای این است که در حکومت‌های اسلامی راه پیدا کنند. مثلاً [شاید کسی بپندارد که] الان بیش از معدن و مانند آن چیزی نمی‌خواهند لکن فهمیده‌ایم که همه چیز را می‌خواهند.
زندگی خلاصه می‌شود در نیازمندی و تلاش برای رفع نیازها، علاقمند شدن و تلاش برای رسیدن به علاقه‌ها؛ نیازها و علاقه‌هایی که بعضاً برآورده نمی‌شوند. وقتی زندگی سخت می‌شود که انسان به نیازهای خودش شدیداً علاقه پیدا کند و یا علاقه‌های خودش را نیاز تلقی نماید. خدا دوست دارد راحت زندگی کنیم.
مادری مانند معلمی شغلی بسیار ارزشمندتر از هر کسب و کار دیگری است، چون مستقیماً به تربیت انسان می‌پردازد. ترجیح مادری بر معلمی هم معلوم است، چرا که معلم دست‌یار مادر و توضیح‌دهندۀ تعلیمات حکیمانۀ مادر است. مدرسه مکمل خانه است و تغییر چندانی در تربیت خانوادگی نمی‌تواند ایجاد کند.
خانۀ خوب محل مسابقۀ اعضاء خانه برای ازخودگذشتگی است و مادران غالباً در این مسابقه برنده‌اند. همان ازخودگذشتگی که وقتی جای خود را به خودخواهی می‌دهد موجب تربیت افراد ضعیف می‌شود که سلطه‌پذیر و مقهور قدرت‌های زورگو خواهند شد. فرهنگ ایثار و مقاومت در یک جامعه از خانه‌های خوب شروع می‌شود.
امام سجاد(ع): تمام خیرات و خوبی‌های دنیا و آخرت را در چشم‌پوشی و قطع طَمَع از زندگی و اموال دیگران می‌بینم.
مستندات | علامه سیدعلی قاضی(ره): هنگام مکاشفه دیدم رحمه‌الله‌الواسعه، حسین(ع) است و باب آن اباالفضل‌العباس(ع) استمرحوم سیدالسالکین، عارف وارسته، آقای سیدعلی قاضی(ره) فرمودند: «هنگام مکاشفه برای من روشن و آشکار شد که مظهر رحمت کلیة الهیه در عالم هستی، وجود مقدس حضرت سیدالشهدا اباعبدالله‌الحسین(ع) است و باب آن‌حضرت و پیشکار او، سقای کربلا، سرحلقه ارباب وفا، باب الحوائج الی‌الله ابوالفضل العباس(ع) است.»
امام حسین(ع): هرکه گرفتاری مؤمنی را برطرف کند، خداوند گرفتاری‌های دنیا و آخرتش را برطرف می‌کند.
خانه‌داری جدا از دانش و هنر نیازمند حکمت است که ناشی از هوش و صفای باطن مادران است. قدیم مادربزرگ‌ها در اوج پختگی این حکمت را به نوه‌های خود منتقل می‌کردند. امروز دیگر در شهرها خانواده‌ها از هم جدا و ارتباط نسل‌ها از هم گسیخته شده است و تربیت به رسانه‌های پرضرر واگذار شده است.
اگر بتوانیم به نیازهای مادی خود علاقه پیدا نکنیم خیلی رها می‌شویم و رشد خواهیم کرد. نیازهای مادی را باید برطرف کرد اما اگر به آنها علاقه پیدا کنیم اسیر می‌شویم. ولی اگر بتوانیم به نیازهای معنوی خود علاقه هم پیدا کنیم خیلی رشد خواهیم کرد. علاقه به نیازهای معنوی یعنی بندگی عاشقانه.
