حداقل اثر نماز جدا شدن از دنیاست و حداکثر اثر آن اتصال به خداست. اثر حداقلی را خودش به ما می‌دهد مانند کودکی که او را به زور از اسباب‌بازی‌هایش جدا کنند، ولی حداکثر اثر آن به خود ما بستگی دارد که چقدر از آن اسباب‌بازی‌ها دل بکنیم. اگر تجربۀ اتصال به خدا را پیدا کنی، عاشق نماز می‌شوی.
اگر ما در هر امتحانی سربلند بیرون بیاییم، شاید دیگر آن امتحان تکرار نشود و سختی‌های آن به پایان برسد. باید غرض خدا از هر امتحانی را درک کنیم و به سمت تحقق آن حرکت کنیم تا دوران آن امتحان به پایان برسد. هر یک از دشواری‌های زندگی، رشدی را می‌خواهند که تا به آن نرسیم، رهایمان نمی‌کنند.
اگر بپذیریم آدم‌ها با هم متفاوتند، بسیاری از اختلافات سخت و شکننده برطرف خواهد شد. کسانی که این تفاوت‌ها را درک نکرده‌اند و یا آنها را نمی‌پذیرند همیشه در رابطه با دیگران مشکل خواهند داشت و دائماً دچار کینه و کدورت می‌شوند. پذیرش اختلاف بین آدم‌ها، سعۀ صدر را افزایش می‌دهد و آرامش می‌آورد.
خدا معشوقی است که یک لحظه غفلت عاشق از خود را بر نمی‌تابد. چون در نهایت حسن و زیبایی است و نمی‌خواهد عاشق خود را بی‌بهره از خود ببیند. چون عاشقِ عاشقی کردن بندگان خود است. چون اگر بندگانش عاشقی نکنند قساوت قلب پیدا خواهند کرد که منشأ همۀ بیماری‌هاست.
1- خوف، کلید رابطۀ عاشقانه با خدا!
2- خوف از خدا؛ ثمرۀ باور کردن عظمت خدا
از کجا بفهمم مشکلاتم، امتحان هستند یا مجازات الهی؟
خدا اربابی است که بندۀ خود را رها نمی‌کند؛ اگر خطا کند او را اصلاح می‌کند و اگر خوبی کند او را شبیه خود قدرتمند خواهد ساخت. و آنقدر بندۀ خود را به خود نزدیک می‌کند تا بیشترین لذات عالم را از تقرب به او ببرد.
مهم‌ترین ابزار سلطۀ دشمن بر جوامع، یأس است؛ اول مردم را مأیوس می‌کنند و بعد بر آنها مسلط می‌شوند/ داعش هم اول با تبلیغات و جنگ روانی، در مردم یأس ایجاد می‌کرد و بعد سرزمین‌ها را می‌گرفت/ گاهی خدا بندگانش را در معرض یأس کامل قرار می‌دهد/ سخت‌ترین قسمت ایمان به خدا «ایمان به نصرت الهی» است/ چهل سال است که جریان‌های مختلف می‌گویند: «این انقلاب چند ماه بیشتر دوام ندارد!»
