کسی که عظمت خدا در دلش ننشسته باشد، وقتی از محبت خدا برایش بگویند، یک‌مقدار لذت می‌برد، اما نمی‌تواند این محبت را پاسخ دهد. کسی که عظمت خدا در دلش وارد نشده، نمی‌تواند محبت خدا نسبت به خودش را درست درک کند و جواب این محبت را بدهد. اگر بخواهیم محبت خدا را درک کنیم و این محبت در ما اثر بگذارد، اول باید عظمت خدا در دل ما بنشیند.
اگر وقت کافی و توجه لازم برای عبادت صرف کنیم(بویژه در سحر و ابتدای صبح) آنگاه همۀ امورمان روبراه می‌شود و یا دیگر احساس بهم ریختگی نخواهیم کرد.
حاج آقا، اشکالی دارد بدون اینکه خدا در دل ما عظمت پیدا کند، همین جوری دوستش داشته باشیم؟
پس از درک عقلانی حق و نفی عالمانۀ باطل، نشست و برخاست با کسانی که حق را عمیقاً دریافته‌اند و باور کرده‌اند مهمترین راه برای تثبیت حق‌طلبی است.
یکی از عواملِ نداشتن آسودگی این است که برای رنج‌هایمان دنبال مقصر باشیم/ امام عسکری(ع): هیچ بلیّه‌ای نیست مگر اینکه نعمتی در آن هست/ کسی که در رنج و مشکل از تعادل خارج شود، نمی‌تواند اقدامات اولیه برای رفع مشکل را انجام دهد/ زن‌ها از نظر روابط اجتماعی دو تکلیف مهم دارند: حجاب و کنترل زبان که به مبالغه‌گویی در منفی‌بافی باز نشود/ وقتی انسان پشت سر هم مشکل ببیند فضائلش رو می‌آید/ چرا سربازهای آمریکایی که به جنگ رفتند، دیوانه شدند، ولی بچه‌های ما آرام‌تر و مهربان‌تر شدند؟
باطل‌گرایی یک روحیه است و ناشی از قساوت قلب و تحجر مغز است. قرآن کریم اکثراً در برخورد با باطل‌گرایان آنها را روانکاوی می‌کند و عیوب نفسانی آنها را بیان می‌کند. ما بیشتر به دنبال پاسخ منطقی به آنها هستیم.
نفرت از باطل علامت رسوخ حق در وجود آدمی است. البته نفرت از باطل در یک انسان رشد یافته، همیشه همراه با بردباری و تحمل جهالت‌ها و ضعف‌های دیگران است.
راهی که احتمالا برای اولین بار آن را می‌شنوید!/ چرا این راه را تاکنون نشنیده بودیم؟
(در قسمت قبل گفتیم که یکی از کارکردهای مهم نماز خوب این است که عظمت خدا را در دل ما جا بگیرد)
