به نظر می‌رسد سرعت زمان ثابت نیست و به میزان غفلت ما بستگی دارد. کسی که ذاکر خدا و انسان باتوجهی است، زمان برای او کُند حرکت می‌کند و بابرکت می‌شود؛ کسی که از خدا غافل است زمان برای او باسرعت بیشتر عبور می‌کند، وقت‌هایش هرز می‌رود و فرصت استفاده از همان مقدار اندک را هم پیدا نمی‌کند.
اگر آدم منافع خود را دست خدا ببیند و ضررهای زندگی را در کنترل خدا بداند و بیش از آنکه نگاهش به دیگران باشد، تکیه‌گاهش خدا باشد، آرام خواهد بود و آزادانه رفتار خواهد کرد. اگر دیگران را بدون اذن خدا در زندگی خود موثر بدانی به سادگی عبد دیگران می‌شوی و بندگی خدا برایت سخت خواهد شد.
خدایى که انسان‌ها را به صورتِ غیرمحسوس کنترل مى‌کند و اجازه‌ى بسیارى از خلافکارى‌ها و جنایت‌ها را به افراد نمى‌دهد، همان خدا مى‌تواند به صورت غیرمحسوس انسان را به سوى خوبى‌ها ببرد و اجازه فاصله گرفتن از خودش را به آنها ندهد؛ خدا اگر کسى را دوست داشته باشد، او را به سوى خود مى‌کشاند.
اگر باور کنیم آنچه برای ما رخ می‌دهد یک امتحان گذراست نه چیزی فراتر از آن، مانند ماشینی که با آن امتحان رانندگی می‌دهیم یا لباسی که بازیگر در آن نقش بازی می‌کند، دیگر با کم و بیش زندگی راحت‌تر برخورد خواهیم کرد. بازیگران وقتی نقشی را می‌پذیرند، تنها در اندیشۀ ایفای درست نقش خود هستند.
امان از وقتی که آدمی برای رفتار خودخواهانۀ خود توجیه حق‌طلبانه پیدا کند، آنگاه حق‌طلبانه از منفعت‌طلبی خود دفاع خواهد کرد. امان از وقتی که یک حق‌طلب صادق در کاری حق‌طلبانه به ظاهر منفعت شخصی هم داشته باشد و نتواند نیت صادقانۀ خود را ثابت کند، آنگاه دچار مظلومیت شدید خواهد شد.
در خانواده، یک زن و مرد با تفاوت‌های ساختاری و مهم، در کنارِ یکدیگر قرار می‌گیرند که باعث شیرینی‌ها و تلخی‌هایی می‌شود؛ شما اگر این مسئله را پیش‌بینی نکرده باشید نه استعداد برخورداری از شیرینی‌هایش را خواهید داشت و نه ظرفیت تحمل و برخورد مناسب با تلخی‌هایش را پیدا می‌کنید.
اگر انسان‌ها گرفتاری‌های متعدد نداشتند گرفتاری‌های فراوانی برای دیگران و حتی خودشان فراهم می‌کردند! خدا خیلی‌ها را با گرفتاری‌هایی که برای‌شان پیش می‌آورد کنترل و محافظت می‌کند؛ خوش به سعادت کسانی که اگر گرفتار نبودند بیشتر به دیگران خدمت می‌کردند و گرفتاری دیگران را بیشتر برطرف می‌کردند
هر کسی باید تاریخ حیات خودش را به یاد داشته باشد و هرچند وقت یکبار آن را مرور کند، و در حال عبور از تاریخ زندگی خودش، آن را یادداشت کند. ما هرکدام قهرمان تاریخ زندگی خودمان هستیم. نباید این قهرمان را تنها بگذاریم و باید با مرور گذشتۀ تاریخ زندگی او، به ساختن آیندۀ او کمک کنیم.
الان روا نیست محب امام حسین(ع) برای اربعین کم بگذارد، چه رسد به اینکه اصلاً برای اربعین کار نکند. شما باور می‌کنید کسی هیئتداری کند ولی برای اربعین کاری انجام ندهد؟! چون یک‌دفعه‌ای این سؤال پیش می‌آید که اصلاً او برای چه هیئتداری می‌کند؟!
یکی از قدرت‌های ناشناخته انسان‌ها قدرت نیت است. انسان می‌تواند با نیت سرنوشت و مقدرات خود و دیگران را در دنیا و آخرت تغییر دهد و تنها در عالم آخرت می‌توان عظمت قدرت نیت را مشاهده کرد. اگر نیت اعمال و کل زندگی به صورت مخلصانه فقط برای رسیدن به خدا باشد، انسان به عالی‌ترین قدرت‌ها خواهد رسید.
