۹۴/۰۹/۲۵ چاپ ایمیل و پی دی اف

همان خدا مى‌تواند

خدایى که انسان‌ها را به صورتِ غیرمحسوس کنترل مىکند و اجازه‌ى بسیارى از خلافکارى‌ها و جنایت‌ها را به افراد نمى‌دهد، همان خدا مى‌تواند به صورت غیرمحسوس انسان را به سوى خوبى‌ها ببرد و اجازه فاصله گرفتن از خودش را به آنها ندهد؛ خدا اگر کسى را دوست داشته باشد، او را به سوى خود مى‌کشاند.

 

نظرات

۲۶ آذر ۹۴ ، ۱۳:۴۳ فاطمه سمیعی فر
امروز داشتم با خودم فکر میکردم به راستی حقیقت اینکه من بتوانم باور کنم خدایی هست،چه قدر سخت یا چه قدر راحت است؟برای من که تمرکز بر هیولایی خوف اورو وحشتناک،تمرکزم بر خدا را لز من گرفت و ذره ذره نابود کرد حالا که مانند مورچه ای سعی در بازسازی دوباره ایمانم دارم،سخت ومشکل است که دانه های خاک را ذره ذره بکنم و به دل زمین فرو بروم برای به دست اوردن الماسی که دزدیده شد.اما با همه دردهایی که کشیدم یاد گرفتم که هرگز در بدترین شرایط ناامید کننده خودم را تنها رها نکنم.یاد گرفتم برای ذهنم مثالهایی ملموس از خدا تمنا کنم.یکی از این مثالهایی که خدا به قلبم الهام کرد،این بود که رباطهای انسان نمای امروز میتوانند مثالی عجیب برای درک حضور خدا باشند.امروز،رباطهایی که به دست انسان ساخته شده اند نه میتوان گفت که انسان هستند چون روح واقعی انسان را ندارند و با باطری شارژمیشوندونه میتوان از تماشای انها دست کشید وذوق نکرد وحیرت نکرد از بس که شبیه ما هستند.خوشمان می اید که تماشاشان کنیم.اما این رباطها به دست ما ساخته شده اند و اگر مانبودیم انها هرگز ساخته نمیشدند اگر مهندسین رباطها انها را شارژ نکنندو انها را به حال خود رها کنند انها شاید تا زمانی مشخص حرکت کنند اما وقتی باطریشان تمام شد خود به خود از کار می افتند.انها مانند عروسکهای خیمه شب بازی نیستند که ما مجبور باشیم با چندین وچند نخ انها را اداره کنیم.ما باطریشان را شارژ میکنیم،ما بیکار نمینشینیم چون ما به مغز انها برنامه میدهیم که چه بکنند و چه نکنند.رباط به نظرم میتواند مثالی بسیار ضعیف از رابطه انسان با نیروی برترش باشدهرچند که ما در خیلی از کارها مختاریم و خودمان انتخاب میکنیمو حتمن در اینده ای نه چندان دور رباطی هم ساخته خواهد شد که بتواند برای خودش در بعضی از موارد برنامه ریزی داشته باشد.وقتی به این حقیقت که رباط چگونه باور خواهد کرد که انسان او را ساخته میرسم.و به اینکه انسان ان شور درش به وجود بیاید که بخواهد رباطش بداند که خودش او را ساخته فکر میکنم.به رباط حق میدهم که کمی شک کند.حالا رباطهای امروزی میتوانند سازنده شان را ببینند.اما ما حتی به چشم سر قدرت این را نداریم که او را ببینیم.اگاه شدم و کمی یاد گرفتم که  به خودم فرصت دهم هرچند که خیلی درداور است و خیلی سرزنشها میشود ادم از طرف خودش،دوباره اگاه شدم ه خداوند انقدر مهربان است که از کوچکترین نیازهای من هم نمیگزردو با تمام وجود با نیروهایی که در عالم دارد سعی در کمک کردن به من را دارد اگر من گیج بازی درنیاورم.او به من کمک میکند  درست مثل خودم که به خودم کمک میکنم

ارسال نظر

لطفا قبل از ارسال نظر اینجا را مطالعه کنید

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی
دسترسی سریع سخنرانی ها تنها مسیر استاد پناهیان ادبستان استاد پناهیان درسنامۀ تاریخ تحلیلی اسلام کلیپ تصویری استاد پناهیان کلیپ صوتی استاد پناهیان پرونده های ویژه حمایت مالی بیان معنوی پناهیان

آخرین مطالب

آخرین نظرات

بیان ها راهکار راهبرد آینده نگری سخنرانی گفتگو خاطرات روضه ها مثال ها مناجات عبارات کوتاه اشعار استاد پناهیان قطعه ها یادداشت کتابخانه تالیفات مقالات سیر مطالعاتی معرفی کتاب مستندات محصولات اینفوگرافیک عکس کلیپ تصویری کلیپ صوتی موضوعی فهرست ها صوتی نوبت شما پرسش و پاسخ بیایید از تجربه... نظرات شما سخنان تاثیرگذار همکاری با ما جهت اطلاع تقویم برنامه ها اخبار مورد اشاره اخبار ما سوالات متداول اخبار پیامکی درباره ما درباره استاد ولایت و مهدویت تعلیم و تربیت اخلاق و معنویت هنر و رسانه فرهنگی سیاسی تحلیل تاریخ خانواده چندرسانه ای تصویری نقشه سایت بیان معنوی بپرسید... پاسخ دهید...