انسان متعادلدو چیز باید ما را بترساند؛ یکی غضب خدا و دیگری لبخند رضایت شیطان و دو چیز باید ما را امیدوار کند؛ یکی قدرت خدا در محبتش به ما و دیگری ضعف شیطان در دشمنی با ما. اگر این دو نوع ترس و امید در انسان باشد، آدم بسیار قوی و متعادل خواهد شد و بصیرت و معنویت فراوانی هم خواهد یافت.
شرط تعالی انسان
خدا ما را درگیر دنیا می‌کند؛ بعد می‌فرماید خود را رها کنید. اگر وارد دنیا نمی‌شدیم؛ بیرون ماندن و آلوده نشدن راحت بود. ولی این حکم تکوینی و گاهی تشریعی است که باید وارد دنیا شد. بعضی‌ها سعی دارند با ترک بعضی وظایف از صحنۀ درگیر شدن با دنیا فرار کنند. این‌ها هیچ‌گاه تعالی پیدا نمی‌کنند.
در کنترل او
خدا به طرز خاصی اصرار دارد اختیار و مدیریت زندگی ما در دست خودش باشد. گاهی از اوقات برنامه‌های ما را به هم می‌زند و تدبیر خودش را جایگزین می‌کند و قطعاً بهتر هم نتیجه می‌دهد ولی ما دوست داریم پیش‌بینی‌های ما به هم نخورد. هر چه بیشتر به بی‌اختیاری خود در برابر خدا پی ببریم، موحدتر می‌شویم.
توییت | از شکست مذاکره و مذاکره‌کنندگان ناراحتیم اما ...بعضی‌ها از اول دنبال تئوریزه کردن و اصالت دادن به روش مذاکره با دشمن برای رسیدن به منافع بودند و به مذاکره به صورت مطلق خوش بین بودند. از اینکه مذاکره و مذاکره کنندگان شکست خوردند ناراحتیم ولی از اینکه مذاکره‌گرایان افراطی دیگر نمی‌توانند بر کرسی تئوری پردازی بنشینند خوشحالیم.
اطلاعیه | آغاز به کار کانال "علیرضا پناهیان - حوزه"از این پس می‌توانید مباحث حوزوی علیرضا پناهیان را در آدرس @Panahian_Hawzah پیگیری نمایید.( بله، ایتا و سروش)
حذف رنج
ما نمی‌توانیم کاری کنیم که دیگر در دنیا رنج نبریم؛ اما می‌توانیم رنج خود را کمتر کنیم. برای اینکه رنج خود را کاهش دهیم اولاً نباید معصیت کنیم. ثانیاً باید اهل صبر باشیم. آغاز صبر و ظرفیت این است که بدانیم دنیا محل رنج است و نمی‌شود رنج را از زندگی دنیا حذف کرد.
عمر سرمایه موقت است و فقط سودش برای ما می‌ماند. اگر جای خوبی سرمایه‌گذاری شود و یا اصلاً سرمایه‌گذاری نشود به هر حال اصل سرمایه از بین می‌رود. باید بدون فوت وقت آن را به کار گرفت. نباید منتظر فرصت خوبی باقی ماند. بهترین جای نقد و پرسود برای سرمایه‌گذاری، بنگاه سرمایه‌گذاری خداست.
زندگی، جستجوی خوشبختی و تلاش برای به دست آوردن آن نیست، زندگی مبارزه برای حفظ خوشبختی است. ما وقتی آفریده شدیم، خوشبختی را به دست آوردیم. باید تلاش کنیم آن را از دست ندهیم. این نگاه، قدرت انسان را مضاعف می‌کند و امید بیشتری به انسان می‌دهد.
معمولاً آدم‌ها به همان علت که شاد می‌شوند به همان علت هم غمگین می‌شوند. اگر می‌خواهید کمتر غمگین باشید و یا به دلایل واهی دچار اندوه نشوید؛ بی‌دلیل و یا با دلایل سطحی و بی‌ارزش خوشحال نشوید. خوشحالی بیجا؛ غم نابجا می‌آورد.
