وقتی آمریکاییها آمدند پشت تنگهی هرمز در اواخر جنگ، مقامهای لشکری و کشوری رفتند خدمت امام که با آمریکاییها چه باید کرد؟
اگر من خداى نخواسته، یک وقتى دیدم که مصلحت اسلام اقتضا مى کند که یک حرفى بزنم، مى زنم و دنبالش راه مى افتم و از هیچ چیز نمى ترسم بحمد اللَّه تعالى. و اللَّه، تا حالا نترسیده ام [ابراز احساسات حضار]. آن روز هم که مى بردنم، آنها مى ترسیدند؛ من آنها را تسلیت مى دادم که نترسید. [خنده حضار] نمى ترسم و نترسیده ام...
محکم بایستید در مقابلشان. مسائل را بهطورجدی و بهطور اینکه یک ابرقدرت با یک ابرقدرت دارد صحبت مى کند؛ نه یک ضعیف با یک قوى. ما الآن هیچ ضعفى از خودمان نشان نمى توانیم بدهیم، و نمى دهیم و ابرقدرتها هم کنار زده ایم؛ و خودمان هم مستقل داریم کار خودمان را انجام مى دهیم.
امام خمینی(ره): بیشتر از هر چه گوش کردن به تغنّیات سلب اراده و عزم از انسان مىکند.
امام خمینی(ره):دولت چنانچه کراراً تذکر دادهام بىشرکت ملت و توسعه بخشهای خصوصى جوشیده از طبقات محرومِ مردم و همکارى با طبقات مختلف مردم با شکست مواجه خواهد شد. کشاندن امور بهسوی مالکیت دولت و کنار گذاشتن ملت، بیمارى مهلکى است که باید از آن احتراز شود.
امام خمینی(ره) میفرمایند: قصه امام حسن و قضیه صلح، این هم صلح تحمیلی بود؛ برای اینکه امام حسن، دوستان خودش، یعنی آن اشخاص خائنی که دور او جمع شده بودند، او را جوری کردند که نتوانست خلافش بکند، صلح کرد؛ صلح تحمیلی بود. این صلحی هم که حالا به ما میخواهند بگویند، این است.
اگر شما زنها خوب شدید، هم مردها خوب خواهند شد، هم بچهها/ سعادت و شقاوت کشورها بسته به وجود زن است/ کلید حل مشکل و کلید تداوم انقلاب دست شما زنهاست.(امام خامنهای، ۶۱/۱۱/۳۰)
امروز هر مسئلهاى در یک گوشه دنیا واقع بشود، مسئله دنیاست، نه مسئله همانجا!