۹۳/۰۱/۰۹

در مسیر مبارزه با نفس، اگر کسی گرفتار عقده بود، چه کار باید بکند؟

موضوع پرسش: مبارزه با عقده ها
تاریخ ارائه: سال 92
منبع: سلسله مباحث تنهامسیر - راهبرد اصلی در نظام تربیت دینی

سوال رسیده در خصوص مباحث تنها مسیر از سرکار خانم م.

سلام خدمت شما.خداوند شما را بخاطر تمام زحماتی که میکشید برای تبلیغ زیبای دین محفوظ بدارد و درجه شما را در دنیا و آخرت بالا ببرد.

بنده با دقت سخنرانی های شما را پیگیری میکنم بخصوص بحث تنها مسیر را.سوالی برایم مطرح شده که خدمتتون عرض میکنم.

بنده برای مبارزه با نفس خیلی تلاش میکنم اما موفق نمیشوم یک مدت مراقبت میکنم و یکبار با یک عمل،همه زحماتم به هدر میرود.بنده یک مشکلی دارم و آن هم این است که ولع و تمایل زیادی نسبت به خوردنی ها دارم به طوریکه دیگران هم متوجه میل زیاد من به انواع خوردنی ها میشوند و نمیدانم چطوری با آن مبارزه کنم و فکر میکنم علت آن هم این باشد که در کودکی،مادرم از خیلی از خوردنی ها مرا منع میکرد و حس میکنم همین مانع شدن هایش باعث شده الآن حرص شدیدی نسبت به خوردنی ها ییداکنم.

یادمه در یک سخنرانی هایتان گفتید انسان باید عقده ای باشد که از تمایلات مادی سیر نشود ولی توضیح ندادید که اگر کسی عقده ای بود باید چه کند که این عقده را برطرف کند. مثلا من علاوه بر عقده ی خوردن،عقده توجه هم دارم یعنی چون توجه کافی از خانواده دریافت نکرده ام الآن همه اش در فکر این هستم که چه کنم موردتوجه دیگران باشم و هرکاری میکنم بلافاصله میروم در فکراینکه دیگران با انجام این کار من را تایید میکنند و وقتی این حس در امور مذهبی وارد میشود دچار ریا میشوم و مدتیه خیلی از این فکرها و این حالت خودم متنفرم ولی نمیدونم چکارکنم که عاشق خدا بشم و عشقش را به هیچ چیز ندم.

اگر در این مورد راهنماییم کنید خیلی خیلی از شما ممنون میشوم.

پاسخ استاد:

سلام علیکم
"این خیلی مهم نیست که ما در اثر چه ویژگی وراثتی یا اکتسابی، یا چه عقده یا مشکل روحی دچار یک هوای نفس مزمن شده ایم، این مهم است که فعلا تکلیف خود را در مبارزه با آن ببینیم و تمام سعی خود را برای از بین بردن آن به کار بگیریم و در این راه از عقلانیت، علم و عواطف خوب استفاده نماییم"

تنها مسیر

تنهامسیر

عقده

مبارزه با نفس

هوای نفس

هوای نفس پنهان

پرسش ها و پاسخ ها

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.

۲۹ تیر ۹۷ ، ۲۱:۱۹ عرب

با سلام و احترام

من مباحث تنها مسیر رو دنبال میکنم و خیلی خیلی تاثیر گذار بوده تو زندگیم ولی یک مشکلی که وجود داره برام اینه که بعد از یه مدت مبارزه با راحت طلبی و هوای نفس شدت مبارزه کم میشه و ی جورایی به نفسم استراحت میدم و دوباره بعد از چند روز شروع میکنم این مورد بارها تکرار شده و اینکه خودم رو مستحق این وقفه در مبارزه می دونم آزارم میده.می خواستم از استاد بپرسم چه اشکالی تو روند مبارزه و عزم وجود داره که باعث این مشکل میشه و چه راه کاری برای حلش وجود داره؟

با تشکر

۲۳ بهمن ۹۶ ، ۲۰:۳۱ میم

سلام

سالها پیش زمانی که هنوز نوجوان بودم مشکلاتی وارد زندگیم شد و دچار اشتباهات و گناه شدم

و به توسیه شخصی نامه نوشتن برای امام زمان رو شروع کردم تقریبا هر روز یا هر چند روز یک بار در دفتری برای ایشون مینوشتم و باهاشون حرف میزدم

نوشته های من پر بود گفتن اشتباهات و گناهام از احساس گناه از غلط کردم وفهش دادن به خودم جملاتی که اکثرا منفی بودن و دائما از ایشون به عنوان پدر و مولام کمک میخواستم مدتها تنها پناهم ایشون بود

سالها گذشت و الان میبینم افسردگی من از همون زمان شروع شده بود (از مشکلات نوجوانی )و وخیم تر شده طوری که انگیزه زندگی کردن و تحرک را ازم گرفته

و واقعیتش الان که به گذشته نگاه میکنم احساس میکنم اون نامه ها در رشدو تقویت این بیماری و احساس گناهم بی تاثیر نبوده

ومتاسفانه این احساس و اینکه نتنها بهتر نشدم بلکه بدتر شدم منو رو نسبت به پشیمانی از گناه و توبه مخصوصا کمک خواستن از این عزیزان دلسرد کرده

و خودم میدونم حتی اگر نامه هام هم تاثیر گذار بوده باشد از ضعف روحی دانش کم نگاه اشتباه خودم بوده از ادبیات نادرستی که استفاده کردم ولی خوب تو ارتباطم با خدا و ائمه تاثیر گذاشته

برای اصلاح نگاهم و درمان بیماری و ارتباط ماثر و درست با امام زمان و خدا چه توسیه ای دارید؟

۰۷ آذر ۹۶ ، ۲۱:۱۸ زهرا

باعرض سلام

بنده خانمی هستم که سه ساله ازدواج کردم و درحال حاضر یه نوزاد هشت ماهه دارم.قبل از ازدواج در زمینه عبادی خیلی پیگیر بودم و ارتباطم با خدا وامام زمان خیلی خوب بود و دنبال خودسازی بودم و کلا انرژی برای خودسازی زیاد داشتم از وقتی ازدواج کردم کم کم فاصله گرفتم یه مدتی هس هرچی تلاش میکنم و توبه میکنم میخوام از اول شروع کنم ولی اصلا یه گام هم جلو نمیرم نمیدونم مشکل از کجاست که حوصله خودسازی ندارم شوق دارم ولی حوصله معنوی ندارم مثل گذشته نیستم .

کتاب شهدا و علما که میخوانم دوست دارم دوباره شروع کنم ولی باز هنوز شروع نکرده درجا میزنم و رهایش میکنم نمیدونم مشکل از کجاست که اراده را از من گرفته . .. . خواهش میکنم مرا راهنمایی کنید . ... قبلا حتی نماز شب میخواندم ولی حالا حتی توی همین نماز های یومیه هم مانده ام اصلا تمرکز ندارم پریشون هستم اعصابم به راحتی خراب میشه و زود عصبی میشم احساس میکنم خیلی پرخور شدم هرچی دلم میخواد و میخرم و میخورم جلوی نفسم نمیتونم بگیرم ... حوصله هیچ عبادتی ندارم ولی حسرتش توی دلم زیاده اصلا بگم که ارزومه شهید بشم ولی هیچ کاری براش نکردم

تورو خدا براتون دعا میکنم اگه مشکل منو حل کنید کمکم کنید بتوانم خودسازی کنم و پاک شوم اگه میشه بهم برنامه ای هم بدید ممنون.

۲۶ آذر ۹۵ ، ۰۲:۲۷ زینب

با سلام و درود
محضر شریف و بزرگوار حجت الاسلام و المسلمین آقای پناهیان عرض ادب و احترام

سوال و کمی توضیح
مادر من مبتلا به بیماری بسیار سخت و عجیب بدبینی نسبت به همه کس و همه چیز هستند حتی نسبت به فرزندان خودشان علی رغم اینکه فرزندان مراعات احوال ایشان را می کنند.
این مادر از فرزندانش بیزار است اما باور بفرمائید فرزندان تمام تلاش خود را کردند که ایشان اینگونه نباشد آیا این عاق والدین محسوب می شه ؟ پیش دکترها و مشاوره های گوناگون رفتیم همه گفته اند مادرتان بیماری سختی دارد و باید دارو استفاده کند که اگر دارو استفاده نکند این بیماری تشدید خواهد شد که اتفاقا همینطور هم شده اما ایشان هرگز هرگز راضی نشد دارو استفاده کند و بشدت مراقب هست کسی هم مخفیانه دارو به او ندهد.

۲۸ تیر ۹۵ ، ۰۱:۰۶ صبا

سلام علیکم.وقت بخیر و خدا قوت.قبلا پرسشی رو به طور خصوصی ارسال کردم و پاسخش برام واقعا حیاتیه.باید هرچه زودتر جواب استاد رو بشنوم.میشه لطف کنید و بگید حدودا چه قدر باید منتظر پاسخ ایشون بمونم؟

۱۳ ارديبهشت ۹۵ ، ۲۳:۰۷ حقیقت

سلام من زنی سی ویک ساله هستم.از نوجوانی متأسفانه با مطالعه ی متون دینی دچار این احساس شدم که نعوذ بالله به زنان کم لطفی شده وهرچه جستجو کردم و پاسخ شنیدم این احساسم تغییر نکرد.این احساس >مرا بسیار رنج می دهد. دوست دارم با خدا باشم و به اهل بیت عشق بورزم .دوست دارم به جهان خرم از آن باشم که جهان خرم از اوست اما این نگاه واین حس دردناک مرا رها نمی کند.میخواستم در این مورد استاد راهنماییم کنند.

۲۴ آبان ۹۴ ، ۱۹:۵۷ پاسخ به آقا محمد:

سلام
این اعتماد به نفس اصلاً بد نیست در صورتی که خودمان را بالاتر از دیگران ندانیم: بالاخره خدا به هر کسی نعمت های ویژه ای ارزانی داشته است به شما این نعمت را به دیگری نعمت دیگری را. خدا برای کسی کم نگذاشته است پس دیگران کمتر از ما نیستند.
باید برای نعمت های خدا او را شاکر باشیم و بدانیم همه این ها برای امتحان هستند و برای هیچ کس امتیاز نیستند.

۲۴ آبان ۹۴ ، ۰۴:۱۵ فاطمه

سلام حاج اقا،واقعا این مهم نیست که چه جور الوده باشیم راست میگید،چون خودم هم سخت گرفتارش هستم.

۲۵ تیر ۹۴ ، ۱۵:۰۱ محمد

سلام،فرق بین اعتماد به نفس با خودبزرگبینی و تکبر چیست؟ ظاهرا سوال بی ربطی است ولی بلاخره سواله؟ مثلا کسی که معتقده که حتما رتبه 1 کنکور رو میگیره باید خودشه از بقیه بالاتر بدونه.

۲۲ خرداد ۹۴ ، ۱۰:۴۱ نادی

بااینکه استاد پناهیان را خیلی دوست دارم وحرفاشون ر واقعا میپسندم و استفاده میکنم..اما کمتر دیده بودم جواب کلی بدهند.به نظر میرسه جواب پرسشی که مطرح شده کلیست

۲۹ اسفند ۹۳ ، ۰۲:۰۵ آزاده

سلام خسه نباشید خدمت همه
من میخوام که خودسازی و تربت نفس کنم و هیچی نمی دونم باید چکار کنم؟

۲۶ بهمن ۹۳ ، ۱۱:۲۳ مریم آخرت دوست

سلام، من خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی گناهکارم. آیا این تنها مسیر فقط برای آدم های معمولی است؟ یا آدمی مثل من با این سوابق سیاه هم می تواند در این تنها مسیر حرکت کند و موفق شود؟
خواهش می کنم از آقای پناهیان که راجع به انسانهای خیلی خیلی گناهکار ( صاحب گناهان کبیره)هم توضیح بدهند اینها چکار کنند؟
اگر امکانش هست خود استاد پاسخ دهند.
قبلا سپاسگزارم

۰۱ بهمن ۹۳ ، ۱۶:۲۴ mohsen

اینکه حاج اقا تو تنها مسیر فرمودن که باید به مقوله شکرورضایت اهتمام ورزید این رضایت به مقدرات خداوندبه چطور قابل جمع باتلاش درراه تاثیر مقدرات خودمون می باشد-چون که لازمه ی تاثیردرمقدرات(که حاج اقادرمحرم 92بیان فرمودند)این است که انسان هنوزبه وضعی که دارد راضی نباشدتادرسددتاثیردرمقدرات باشد
ممنون میشم اگه جواب استادرو به دست بیارید.