۹۴/۰۳/۲۰

متن:

«الحمدُلله الّذی تَحبّبَ إلَیَّ وَ هُوَ غَنیٌّ عنّی». ممنونتم که به من علاقه داری در حالی که نیازی به من نداری. اگر از صفحۀ گیتی محو بشوم بر دامن کبریایی تو گردی نخواه من بشوم. ماندم تو چرا به من اهمیت می‌دهی منِ ناچیز بی‌مقدار در عالم. نه تنها تعجبم از اینکه چرا به من اهمیت می‌دهی، بلکه تعجب می‌کنم از اینکه چرا اینقدر برایت مهم هستم! حسین تو به خاطر هدایت من به گودی قتلگاه رفت. فاطمۀ تو حبیبۀ تو به خاطر من بین در و دیوار قرار گرفت. فرق امیرالمؤمنین برای ما شکافته شد. چرا اینقدر به ما اهمیت می‌دهی؟

 «الحمدُللهِ الّذی یَحلُمُ عَنّی حَتّی کَأنّی لا ذَنبَ لی». ممنونتم که اینقدر با من صبورانه برخورد می‌کنی انگار اصلاً گناهی نکردم! «فَرَبّی اَحْمَدُ شَیء عِنْدی وَاَحَقُّ بِحَمْدی اَللّـهُمَّ اِنّی اَجِدُ سُبُلَ الْمَطالِبِ اِلَیکَ...»