قرآن یک قطعۀ نورانی، از جایگاهی بالاتر از بهشت است و از نزد خود خداوند متعال به دست ما رسیده است. ما مانند نیاز یک نوزاد به شیر مادر، هر ساعت به بهره بردن از نور قرآن نیازمندیم.
وقتی آیات ۱ تا ۱۵ سوره انبیا را مطالعه می کنم، به یاد اعمال خودم می افتم، که چند سال نسبت به خدا و پیامبر و دین اسلام و مذهب شیعه شک داشتم، و در این مدت نسبت به خودم اسراف کردم، و انواع گناهان رو انجام دادم، و بعد از اینکه آثار عذاب الهی رو مشاهده کردم، توبه کردم و حالا پاک شدم، ولی توبه ی من در اطرافیانم کوچکترین اثری نداشته، و به نظر می رسه که دیگه نمی تونم به زندگی برگردم، اما سوال من اینه که آیا بر اساس این آیه، خدا دیگه منو نمیبخشه؟ آیا ممکنه خدا دیگه توبه کسی رو قبول نکنه؟ اگر ممکنه تفسیر این آیات و روایات وارده رو برای من بنویسید.
از توجهتون ممنونم
پاسخ:
با سلام و تشکر، ناامیدی از مغفرت و رحمتی الهی بزرگترین گناه است و خدعۀ شیطان است.