یادداشت مهم حجت‌الاسلام پناهیان: "سوگواری جهانی برای قربانیان قتلگاه منا؛ جمراتی به گسترۀ زمین"
سوگواری جهانی برای قربانیان قتلگاه منا؛ جمراتی به گسترۀ زمین
بسم الله الرحمن الرحیم
با پایان یافتن کار تفحص و شمارش قربانی‌های قتلگاه منا باید به رمی جمرات پرداخت و کار سوگواری جهانی برای این فاجعۀ عظیم انسانی را آغاز کرد و به‌جای حجاجی که نتوانستند به رمی جمرات برسند، بنای کاخ شیطان صفتان و شیطان‌پرستان جهان یعنی استکبار جهانی را سنگ‌باران کرد. تمامی این حجاج شهید سنگ‌هایی در دست داشتند که به نماد ابلیس بزنند و شر شیطان را از سر مسلمین کوتاه کنند؛ حال این شما مسلمانان جهان و این سنگ‌های برزمین مانده و این نهاد ابلیس که همان صهیونیزم بین‌الملل و استکبار جهانی و دیکتاتورهای مورد حمایت آنهاست. رمی جمرات را باید در میدانی به وسعت زمین گسترش داد تا امنیتی دائمی برای عبادت در زمین فراهم گردد. باید با کلمه و کلام، تصویر، و یا هرگونه پیام، به بزرگداشت یاد شهیدان قربانگاه منا پرداخت و این امروز رمی جمرات ماست.
باید تمام مسلمانان و بشر دوستان در تمامی کشورهای جهان به انواع و اقسام شیوه‌ها به سوگواری برای شهیدان منا بپردازند. زمان آن رسیده است که ملت‌ها وحدت خود را در این سوگواری جهانی نشان دهند و دولتهای وابسته به صهیونیست و استکبار را رسوا کنند. امروز زمان رسوا شدن تمام سیاستمداران انسان‌نمایی است که به فریب دم از حقوق بشر می‌زدند، ولی در برابر این فاجعه ساکتند. زمان رسوایی نهایی تمام رسانه‌هایی است که مزدوران سرمایه‌داران زالوصفتند و در برابر این واقعۀ هولناک بی‌شرمانه به سانسور و تحریف می‌پردازند. زمان پایان یافتن عمر نظام‌های پوسیدۀ دیکتاتوری است که مورد حمایت دموکراسی دروغین دولتهای حقیر غربی است.
نباید از کنار کشته‌های منا بی‌تفاوت عبور کرد. بی‌تفاوت بودن در کنار این فاجعه، اخلاق رذیلانۀ مأموران امنیتی آل‌سعود است که اجازۀ کمک‌رسانی به حاجیان مصدوم را نمی‌دادند و بی‌رحمانه ساعت‌ها شاهد پرپر زدن هزاران فرشتۀ در حال عبادت بودند و هیچ‌گونه کمکی به آنها نکردند. گویی همگان برای این فاجعۀ هولناک توجیه شده بودند.
تشییع باشکوه شهیدان منا در تمام کشورهای جهان و تبرک جستن به آن بدن‌های مطهر، دلهای تمام مسلمانان را نورانی خواهد کرد و علی‌رغم میل دشمنان اسلام عطر ایمان را در جهان پراکنده‌تر خواهد ساخت.
مردم ما در ایران اسلامی بهتر از هر زمانی به تشییع پیکرهای این مؤمنان معصوم و مظلوم که در اوج پاکی جان باختند خواهند شتافت و این عزای بزرگ را به شکوه وحدت و همدلی و بیداری در برابر دشمنان بشریت تبدیل خواهند کرد.
باید اهالی ادیان ابراهیمی در جهان را به سوگواری کشته‌شدگان قربانگاه اسماعیل دعوت کرد، و آنان را که به دنبال تفرقۀ بین مذاهب بودند با اتحاد ادیان مواجه کرد که اتحاد ملت‌ها مرگ ابرقدرت‌های ظالم است. به همۀ اهل عالم باید گفت امسال قربانگاه اول حاجیان مقام ابراهیم(ع) در کنار خانۀ کعبه بود و قربانگاه عظیم دوم در منا در مسیر قدم‌های حضرت ابراهیم(ع) قرار داشت. درد ما در این سوگواری و داغ باعظمت برای بیش از چهار هزار شهید، فراتر از دین اسلام است و باید تمام پیروان ادیان ابراهیمی را به این سوگواری عظیم دعوت کرد. هولوکاست واقعی اینجا اتفاق افتاده است.
در خاتمه یک تذکار خطیر آنکه اگر به‌قدر کافی صدای نالۀ مظلومان منا را به گوش عالمیان برسانیم، هزینه‌های آینده برای فرج کاهش پیدا خواهد کرد و الا باید بدانیم که برای رسیدن به ساحل نجات باید از دریای خون عبور کنیم. باید اعلام کنیم قصاص بانیان این جنایت حداقل مطالبۀ تمام مؤمنان جهان است و الا حیات بشر به مخاطره خواهد افتاد که «وَ لَکُمْ فِی الْقِصاصِ حَیاةٌ یا أُولِی الْأَلْبابِ»
علیرضا پناهیان-9 مهرماه 1394
------------------------------
کانال رسمی انتشار اخبار استاد پناهیان در تلگرام-وابسته به موسسه بیان معنوی(ناشراثاراستاد پناهیان):
قبل از عضویت در کانال تلگرام استاد پناهیان، حتماً باید نرم افزار تلگرام خود را مجددا به روزرسانی کنید تا با پیام خطا مواجه نشوید.
مدتیه ک یه سوال خیلی ذهنمو به خودش مشغول کرده.روز عید غدیر در مجلش جشنی به همین مناسبت شرکت کردم.مجلس مختص بانوان و در حدود 30 تا 40 نفر حضور داشتند.حقیر از دوستان خواستم ب احترام شهدای منا دوستان حین مولودی خوانی از دست زدن خودداری کنند اما اکثریت جمع با این موضوع مخالفت نموده و اساسا معتقد بودند این دو موضوع هیچ ارتباطی به هم ندارند.بلکه حتی برخی مراجع هم گفته اند رقم خوردن فاجعه منا از سوی دولت ملعون سعودی برای کمرنگ کردن حادثه غدیر بوده بنابراین امسال باید بزرگداشت عید غدیر پررنگتر از هرسال باشد.به دلیل برخورد تند برخی دوستان با نظر بنده آنموقع سکوت کردم اما پس از پایان مراسم با یکی دو تا از دوستان طلبه راجع به این موضوع توضیحاتی دادم تا منظورم را واضح نموده باشم.عرض بنده این بود که بزرگداشت واقعه غدیر ب بیان فضائل حضرت میباشد و برپایی این مجالس و صرف دست نزدن باعث عدم تکریم نیست.ضمن اینکه بهرحال هرطور که باشد دلهای ما داغدار این حادثه است ونمیشود نسبت به آن بی تفاوت بود آنهم به حدی که در مجلسمان حتی یک کلمه هم از این فاجعه و درگذشتگان آن یاد نشود.مگر نه اینکه این عزیزان به جرم شیعه بودن کشته شدند؟نهایتا یکی از دوستان پذیرفت که بله در حد یاد کردن باید انجام میپذیرفت اما به هر حال هرچه باشد غدیر عیدالله الاکبرو بزرگترین عید شیعیان است و نمیشود به خاطر این مصیبت و امثالهم از شادی و سرور روز عید غدیر که این همه بدان سفارش شده درگذشت؟و چون دست زدن از مظاهر این شادی است از آن هم نمیشود چشم پوشید.از آنموقع این سوال سخت ذهن مرا مشغول کرده که آیا دوستانم در این مساله درست می اندیشند یا حقیر و تعداد اندکی از دوستان دیگرم یا اینکه اساسا این یک مساله مربوط به حال درونی اشخاص است و بسته به میزان تاثر قلبی افراد از حادثه دارد؟خواهش میکنم لطفا اگر امکان دارد حتما خود استاد جواب دهند.