۹۵/۰۷/۱۳

 دانشگاه امام صادق(ع)-ج1

زندگی یعنی مدیریت «رنج» و «لذت»!

حجت الاسلام پناهیان:

1. جایگاه "رنج" در زندگی ما

•  «می‌توان رنج نکشید» یک فریب بزرگ است!/ رنج در زندگی انسان تعبیه شده و زندگی یعنی مدیریت «رنج»

•  از اولین آیات قرآن که انسان باید یاد بگیرد، این آیۀ قرآن است که می‌فرماید: «لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فی‏ کَبَدٍ»(بلد/4) ما انسان را در رنج آفریدیم!

•  اول باید قطعی بودن رنج باید برای ما جا بیفتد، بعداً سراغ دین و ایمان برویم

•  اگر صادقانه به کودکان نگوییم که در زندگی رنج خواهند کشید، مقاومت‌شان در قبال رنج‌های زندگی کم می‌شود

• هرکسی در هر فیلم، سخن یا آموزشی به نسل جوان این‌گونه القاء کرد که «تو می‌توانی در زندگی‌ات طوری زندگی کنی که رنج نکشی» این یک دروغ‌گویی بسیار زشت، نابخردانه است و یک فریب بزرگ است! و آدم‌ها هم چون دوست دارند این فریب را بخورند، چون دوست دارند این حرف درست باشد، چون دوست ندارند که رنج بکشند، لذا زود بی‌دلیل این حرف را می‌پذیرند!

•  چرا انسان باید در رنج باشد؟

• چون مسیر کمال و رسیدن به لذت بیشتر، نمی‌تواند مثل سرسره، راحت باشد! طبیعی است که با سختی همراه است. «یا أَیُّهَا الْإِنْسانُ إِنَّکَ کادِحٌ إِلى‏ رَبِّکَ کَدْحاً فَمُلاقیه»(انشقاق/6) یعنی تلاش تو برای رسیدن به کمال توأم با رنج فراوان است.

• می‌شود طوری با جوانان از فلسفۀ رنج سخن گفت که به استقبال رنج بروند؛ البته رنج‌های درست

• خدا «فرار از رنج» را هم در ما گذاشته تا از «رنج بی‌خود» فرار کنیم!/ مثلا باید از رنج حسادت فرار کنیم

• نباید تسلیم رنج‌های نابجا نشویم/ باید با کسانی که زندگی ما را دچار رنج نابه‌جا می‌کنند مبارزه کنیم و حتی در این راه بمیریم

•  البته برخی از رنج‌ها را باید پذیرفت، اما نباید از آنها رنجور شد/ نگذار رنج تو را داغون کند!

2. جایگاه " لذت" در زندگی ما

•  ما برای لذت آفریده شده‌ایم؛ "همه" برای لذت تلاش می‌کنند؛ اولیاء خدا هم برای لذت عبادت می‌کنند

• شاید بگویید: «نه! ما برای لذت عبادت نمی‌کنیم، چون خدا شایسته است، عبادتش می‌کنیم!» چه کسی به شما گفته که باید به این شایستگی احترام بگذاری؟ فطرت پاکِ تو این‌را گفته است. وقتی احترام می‌گذاری یک لذتی می‌بری؛ پس نگو «برای لذت نیست که من عبادت می‌کنم!»، بله تو می‌توانی بگویی که من برای لذت مثلا "دیداری یا چشایی بهشت"، عبادت نمی‌کنم بلکه برای لذت لقاءالله، خدا را عبادت می‌کنم! اما باز هم لذت هست!

•  هیچ لذتی حرام نیست، مگر لذتِ کمی که مانع رسیدن به لذت زیاد باشد

•  هرکه کمتر لذت ببرد، در آن دنیا افسرده‌تر خواهد بود!

•  هر کسی در دنیا کم لذت ببرد، معلوم نیست از عذاب الهی در آن دنیا خلاصی داشته باشد؛ دنیا او را به عنوان زباله، بازیافت خواهد کرد که «چرا لذت نبردی؟»!

•  هرچقدر در دنیا از بالاترین لذت‌ها بهره ببرید، در آخرت هم از بالاترین لذت‌ها برخوردار می‌شوید

•  زندگی یعنی مدیریت رنج و لذت/ دینداران لذت کمتر را بخاطر لذتِ بیشتر کنار می‌گذارند

•  اولیاء خدا چون بیشتر لذت برده‌اند، بیشتر خود را مدیون خدا می‌دانند/ زیرا کسی که بیشتر لذت بُرده، بدهکارتر است/ و چون بدهکارترند و نمی‌توانند جبران کنند، بیشتر گریه می‌کنند

• کسی که بگوید: «من خدا را برای لذت بردن بندگی نمی‌کنم»، تکبر و تفرعن و عُجب از کلامش می‌بارد!

• گریه‌کنِ حسین(ع) از کسی که برای حسین گریه نمی‌کند، به حسین بدهکارتر است/ چون از حسین(ع) لذتی می‌برد که می‌توان پای این لذت جان داد!، اما دیگران حاضر نیسستند پای لذت‌شان جان بدهند

لینک خبر اصلی: اینجا

 لینک تلگرامی: اینجا