۹۵/۰۹/۲۹

اولین قدم برای معرفی دین

پناهیان: اولین حرف مهمی که باید از دین بدانیم، چیست؟/ اولین قدم معرفی دین، قبل از توحید و نبوت و معاد و امامت، شناخت شخصیت حضرت محمد(ص) است/ چرا خیلی از جوان‌ها بخش‌هایی از دین را نمی‌پذیرند؟/ قبل از آموزش نماز به فرزندتان، قصه‌های زندگی پیامبر(ص) را برایش بگویید+ صوت

• مکان: تهران - همایش معنوی جوان امروز-جوان فردا
• زمان: سال 85
• صوت: دانلود | بشنوید
• لینک تلگرامی: اینجا
• کلیپ صوتی: پیشنهاد دهید
• اینفوگرافیک: پیشنهاد دهید

در ادامه فرازهایی از این سخنرانی را می‌خوانید:

اولین اصل یا اولین حرف مهمی که باید از دین بدانیم، چیست؟    

• روشی که امروزه اغلب ما، برای آشنایی فرزندان خودمان با دین و معرفی دین به آنها به‌کار می‌بندیم، این است که از آموزش اصول دین(یعنی توحید، نبوت و...) آغاز می‌کنیم، نظام آموزشی ما نیز از همین روش پیروی می‌کند.

• هرموقع از ما بپرسند «اصول دین چند تا است؟» بنا بر رسم دیرین و آموزش‌های خردسالی‌مان پاسخ می‌دهیم «اصول دین پنج تا است: توحید، عدل، نبوت، امامت، معاد» نمی‌دانم اصول دین چند تا است؛ اما اولین اصل و اولین حرف مهمی که باید از دین بدانیم، نه توحید است، نه عدالت است و نه حتی نبوت است، و نه امامت!

قبل از توحید و نبوت، اول باید خودِ پیامبر(ص) را بشناسید

• نه اول باید خدا را شناخت، و نه اول باید نبوت را پذیرفت؛ بلکه اول باید آن شخصیت و آن آقایی را بشناسیم که می‌خواهد از خدا حرف بزند. باید بدانیم این آقای نازنینی که می‌خواهد از خدا خبر بدهد چه شخصیت و خصلتهائی دارد؟ قبل از پیامبری ایشان، اول باید خود ایشان، سیره و اخلاقیات ایشان را بشناسیم. شما فرض بگیرید که اصلاً ایشان پیامبر نیستند، بروید خودِ این آدم را بشناسید! وقتی با او ارتباط برقرار کردیم کم‌کم ارتباطمان با حرفهای او هم برقرار خواهد شد.

• نبوّت را بعد از توحید باید شناخت، امّا خود توحید را بعد از شناختن شخصِ پیامبر اکرم(ص) باید شناخت. حتّی شما قبل از اینکه قرآن کریم را بشناسید یا نماز را بشناسید، باید شخص پیامبر(ص) را بشناسید.

اولین قدم برای معرفی دین، شناخت شخصیت پیامبر(ص) است

• اولین قدم برای معرفی دین یا اولین قدمی که برای وارد شدن به جرگۀ دین-و حتی اعتقادات دینی- لازم است، شناختن شخص شخیص و نازنین حضرت محمد(ص) است. کسانی که اصول دینشان را هم باور دارند ولی شخص نازنین پیامبر اسلام(ص) را نشناخته‌اند، نمی‌توانند یک ارتباط صحیح و عاشقانه با دین برقرار کنند. حتی شما قبل از اینکه قرآن کریم و نماز را بشناسید، باید شخص پیامبر(ص) را بشناسید.

• «لَقَدْ کانَ لَکُمْ فی‏ رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ»(احزاب/21) او یک اسوه و الگو است! او خودش یک آدم ویژه‌ای است؛ قبل از اینکه «رسول» باشد. شما در بسیاری از داستان‌ها و رمان‌ها که شخصیت‌پردزای می‌کنند، با شخصیت‌ها ارتباط برقرار می‌کنید؛ خُب سعی کنید با این شخصیت ویژه هم ارتباط برقرار کنید.

دو سند برای اینکه اولین قدم در معرفی دین، شناخت پیامبر(ص) است

• دو تا سند هم برای این مطلب تقدیم کنم؛

• سند اول: رسول خدا(ص) قبل از معرفی دین و پیامبریِ خود، شخصیت خود را به مردم یادآوری کرد. گفت: من را می‌شناسید؟ تا حالا از من دروغ شنیده‌اید؟ و بعد خدا و دینش را معرفی کرد. (قَالَ أَ رَأَیْتُکُمْ إِنْ‏ أَخْبَرْتُکُمْ‏ أَنَ‏ الْعَدُوَّ مُصْبِحُکُمْ أَوْ مُمْسِیکُمْ مَا کُنْتُمْ‏ تُصَدِّقُونَنِی‏ قَالُوا بَلَى قَالَ فَإِنِّی‏ نَذِیرٌ لَکُمْ بَیْنَ یَدَیْ عَذابٍ شَدِیدٍ»(مناقب آل ابیطالب/1/46)

• سند دوم: در نامۀ 31 نهج‌البلاغه که اولین و مهمترین نامۀ مکتوب به جوانانی است که حضرت محمد(ص) را ندیدند، امیرالمؤمنین(ع) اول دربارۀ شخص پیامبر(ص) برای جوان صحبت می‌کند، بعداً دربارۀ خدا و دین و سایر معارف دینی صحبت می‌کند(وَ اعْلَمْ یَا بُنَیَّ أَنَّ أَحَداً لَمْ یُنْبِئْ عَنِ اللَّهِ سُبْحَانَهُ کَمَا أَنْبَأَ عَنْهُ الرَّسُولُ ص فَارْضَ بِهِ رَائِداً وَ إِلَى النَّجَاةِ قَائِدا ؛ نهج‌البلاغه/نامه 31)

قبل از آموزش نماز به فرزندتان، قصه‌های زندگی پیامبر(ص) را برایش بگویید/ عالمانه‌ترین راه معرفی دین این نیست که از توحید شروع کنید!

• قبل از اینکه به فرزندتان نماز یاد بدهید، قصه‌های زندگی پیامبر(ص) را آن‌قدر برایش بگوئید تا از پیامبر(ص) خوشش بیاید و شخصیت پیامبر(ص) برایش دلچسب شود، و بعد بگوئید: «حضرت محمد(ص) این‌طوری نماز می‌خواند...» در این صورت فرزندتان به نماز علاقه‌مند می‌شود؛ این راه نفوذ در انسان است، این عالمانه‌ترین راه برای ورود و نفوذ در روح بشر است. فکر نکنید عالمانه‌ترین راه این است که از توحید شروع کنید. ما فقط با اندیشه‌ها کار نداریم؛ ما با تمام روح انسان کار داریم.

• اگر کسی فوق‌العاده برای شما عزیز باشد، و شما عقل و صفای باطن و مهربانیِ او را فوق‌العاده قبول داشته باشی و بدانی که هیچ‌وقت نامردی نمی‌کند، همیشه باصفا و بامحبت است و فوق‌العاده به شما مهربان است، یک آدم «تو دل برو» و دوست‌داشتنی، که صدایش هم قشنگ باشد، دیدنش هم لذت‌بخش باشد، اگر چنین آدمی با شما رفیق باشد، و یک‌روز از شما یک کلمۀ کوتاه درخواست کند، از او قبول نمی‌کنید؟!

چرا خیلی از جوان‌ها بخش‌هایی از دین را نمی‌پذیرند؟

• جوان‌ها! من خیلی راحت به شما بگویم: می‌دانید چرا خیلی از جوانهای ما یک بخش‌هائی از دین را قبول نمی‌کنند؟ چون حضرت محمد(ص) را نمی‌شناسند. رفته‌اند «اصول دین چند تا است؟» را خوانده‌اند و استدلال شنیده‌اند که «خدا یکی است!» استدلال شنیده‌اند که «خدا، پیامبری فرستاده...» استدلال شنیده‌اند که «پیامبر جانشینی دارد به نام امام...» استدلال شنیده‌اند که «معاد هست....» اما هیچ‌کدام از اینها زیاد دردی را دوا نمی‌کند!

سیرۀ نبوی غیر از تاریخ اسلام است/ مطالعۀ تاریخ اسلام قبل از «سیرۀ نبوی» ضرر دارد!

• هر درس دینیِ دیگری قبل ازسیره نبوی خوانده‌اید اشتباه خوانده‌اید! آیا سیرۀ نبوی یعنی خواندن تاریخ اسلام؟ خیر، سیرۀ نبوی غیر از تاریخ اسلام است. اتفاقاً یکی از درس‌هائی که اگر کسی قبل از سیرۀ نبوی بخواند، به شدت ضرر دارد «تاریخ اسلام» است؛ چون در تایخ اسلام می‌خوانی: «یک مردی فریاد زد، شکنجه شد، جنگید، مقاومت کرد، گرسنگی کشید، پیروز شد، و شهری در مدینه بنا کرد...» اما این مرد کیست؟ شخصیت او چگونه است؟ وقتی تو با این مرد ارتباط برقرار نکنی، جنگیدنِ او برایت چه مزه‌ای دارد؟! در این صورت مطالعۀ جنگ‌های او حتی می‌تواند ضرر هم داشته باشد.

• اگر شخص پیامبر(ص) در دل ما قرار بگیرد، نفوذ سخت‌ترین دستورات دینی- در دلِ ما- به‌شدت سهل خواهد شد. هر موقع دیدید دینداری برایتان سخت است، معنویت برایتان حال نمی‌دهد، خدا برایتان عزیز و محترم و دلبر نیست، یا مسألۀ معاد در چشمتان حقیر است، بدانید که باید بروید کتاب سیرۀ نبوی را بخوانید. یکی از این کتابها «کتاب سنن‌النبی» علامۀ طباطبایی(ره) است.