۹۶/۰۶/۱۹

 زمانۀ ما به زمانۀ امیرالمؤمنین(ع) بسیار شبیه است

بیانات استاد پناهیان در رونمایی کتاب علی‌از‌زبان‌علی - 96.6.15

• برای اینکه تحت مغناطیس جاذبۀ علی(ع) قرار بگیریم، بی‌تردید باید کتاب بخوانیم و با تاریخ و کلمات علی(ع) آشنا بشویم.

• اگر جوان‌ها می‌خواهند با شخصیت برجستۀ امیرالمؤمنین(ع) آشنا شوند، خوب است به کتابهای حجت‌الاسلام محمدیان دربارۀ امیرالمؤمنین(ع) مراجعه کنند؛ و یک نمونه‌اش کتاب علی از زبان علی(ع) است که در نوع خود بی‌نظیر است

• جوان‌ها با مطالعۀ این کتاب، به‌شدت از نظر روحی و فکری، تحت تأثیر شخصیت علی(ع) قرار خواهند گرفت، چون اثر کلام حضرت، واقعاً عجیب است؛ خصوصاً کلماتی که امیرالمؤمنین(ع) دربارۀ خودشان فرموده‌اند!

• ما برای برخورداری از بصیرت سیاسی، بیش از هرچیزی نیازمندیم تاریخ حیات امیرالمؤمنین(ع) را مطالعه کنیم. اگر تاریخ حیات ایشان را مطالعه کنیم، از خطراتی که در زمان امام حسن(ع) و امام حسین(ع) رخ داد، در زمانۀ خودمان مصون خواهیم ماند. هرچه یاحسین(ع) می‌گوییم، ریشه در وقایع زمان حیات علی(ع) دارد.

• تقریباً می‌توان گفت: امروزه اگر کسی با حیات امیرالمؤمنین(ع) آشنا نباشد، سواد دینی لازم را ندارد و نمی‌تواند از معارف دینی برای روشن کردن راه خودش در جامعۀ امروز، استفاده کند و دچار تحلیل‌های اشتباه می‌شود.

• زمانۀ ما به زمانۀ امیرالمؤمنین(ع) بسیار شبیه است. رگه‌هایی از قاسطین و مارقین و ناکثین را در هر جامعۀ دینی که از حکومت دینی برخوردار است، می‌توان مشاهده کرد. حاکمیت دینی در جامعۀ ما اقتضائاتی دارد، و این اقتضائات مشابه آن چیزی است که در زمان علی(ع) اتفاق افتاده است.

• وجود باعظمت علی(ع) صرف سه موضوع شد: 1.دنیاطلب‌هایی که انقلابی بودند اما از انقلابی‌بودن پشیمان شده بودند./ 2.دنیاطلب‌هایی که سابقۀ انقلابی‌گری نداشتند و از همان اول، خط رفاه‌طلبی را دنبال می‌کردند. 3.انقلابیونی به‌نام خوارج، که اصلاً دنیاطلب نبودند اما در تحلیل‌شان اشتباه کردند.

• بدون رودربایستی، ما رگه‌هایی از هر سه جریان را در جامعۀ خودمان می‌بینیم؛ البته به‌صورت رقیق‌تر. چرا رقیق‌تر؟ چون جامعۀ ما کلاً از جامعۀ کوفی زمان علی(ع) جلوتر است. اما خیلی مهم است که موقعیت امیرالمؤمنین(ع) را درک کنیم.

• ما ثابت کرده‌ایم: «ما اهل کوفه نیستیم؛ حسین(ع) تنها بماند» در این تردیدی نیست، اما اینکه «ما اهل کوفه نیستیم؛ علی(ع) تنها بماند!» چه؟! ما در معرض امتحان چنین شعاری هستیم و برای اینکه امیرالمؤمنین(ع) را در آن شرایط پیچیده، تنها نگذاریم، در شرایط زمان خودمان-که یک‌مقدار شبیه آن زمان است- باید مطالعۀ بیشتری داشته باشیم.

• برخی از ساده‌اندیش‌ها یا افراد مغرض، وقتی به تطبیق تاریخی می‌پردازیم، ایراد می‌‌گیرند که: «چرا می‌گویید زمان امیرالمؤمنین(ع)؟! مگر الان امیرالمؤمنین(ع) داریم؟!»

• بعضی‌ها جلوی عبرت گرفتن از تاریخ را می‌گیرند؛ به‌واسطۀ همین حرف ساده که از سرِ سطحی‌نگری است! فکر می‌کنند ما رهبر عزیز انقلاب را با امیرالمؤمنین(ع) مقایسه می‌کنیم! معاذالله؛ ما هیچ‌وقت این مقایسه را صورت نمی‌دهیم. امیرالمؤمنین(ع) فقط یک‌دانه بود، اما این دو زمانه شبیه همدیگرند و جاگیری حق و باطل در مقابل هم، و اشتباه‌ها و رفتارهای درست، شبیه همدیگرند.

• این اعتراض به خودِ امیرالمؤمنین(ع) هم می‌شد؛ وقتی علی(ع) به یارانش فرمود: «یاران پیامبر(ص) این‌گونه تلاش می‌کردند...» یک نفر به ایشان گفت: «یا علی! نه تو پیغمبر هستی و نه ما اصحاب پیغمبر! چرا مقایسه می‌کنی؟!» حضرت با ناراحتی به او فرمود: من دارم آنها را به عنوان الگو برای شما مطرح می‌کنم.

• امیرالمؤمنین(ع) اصرار داشتند که وجوه مظلومیت خود را بیان کنند و این به ما نشان می‌دهد که در هر زمانی باید از مظلومیت رهبران‌مان جلوگیری کنیم. مثلاً اینکه رهبر جامعه نمی‌تواند همۀ مسائل را با مردم در میان بگذارد(به‌خاطر ملاحظات امنیتی و مصلحت‌های پیچیده) خودش محلی قرار می‌گیرد برای مظلومیت رهبر جامعه؛ همان‌طور که محلی برای مظلومیت علی(ع) قرار گرفت.

• اگر وجوه مظلومیت امیرالمؤمنین(ع) را خوب مطالعه کنیم و آمادۀ جلوگیری از مظلومیت امام جامعه بشویم، دیگر به زمان ظهور خواهیم رسید.

لینک تلگرامی: اینجا