کلیپ تصویری | دوربرگردان‌های اتوبان زندگی کجاست؟
- تولید: بیان معنوی
- مدت زمان: 05:21 دقیقه
- منبع: تعیین‌کننده‌ترین عامل در مقدّرات بشر/ ج2
- 05:21 دقیقه | کیفیت (پایین(14 مگابایت) | متوسط(24 مگابایت) | بالا(55 مگابایت))
- آپارات: (ببینید)
- تلگرام: اینجا
متن:
زندگی مثل همین مسیر اتوبان‌هایی می‌ماند که دوربرگردان‌هایش هر دقیقه نیست. ماها به هر کاری آزاد نیستیم ها! هر لحظه نمی‌توانیم دور بزنیم در این اتوبان. و ما در میان مقدّرات نمی‌دانم بگویم چقدر فرصت و اختیار و امکان تغییر داریم. اینکه من عرض می‌کنم ماها اسیر گذشتۀ‌مان هستیم، خیلی وقت‌ها اسیر خوبی‌های گذشتۀ‌مان هستیم و این اجازه نمی‌دهد ما از بین برویم. هر زمانی انسان دارای اختیار نیست برای تغییر مسیر!
در متن مقدّرات یک وقت‌هایی فرصت پیدا می‌کنیم تغییراتی بدهیم در زندگی خودمان. همیشه هم این فرصت‌ها را پیدا نمی‌کنیم. مثلاً شما یک خطایی خدای نکرده انجام داده باشید، یک ضعفی در اثر این خطا در ایمان‌تان ایجاد می‌شود، دو روز بعدش یک امتحانی هست، آن امتحان را اگر خراب بکنی عذاب بیشتری نصیب شما خواهد شد نعوذبالله. بعد آیا من می‌توانم این وسط توبه کنم آن امتحان بعدی را دیگر نجات پیدا بکنم یا خطا نکنم؟ بعضی وقت‌ها بله، بعضی وقت‌ها نه.
مثلاً لقمۀ حرام خورده تا چهل روز عبادتش قبول نمی‌شود. حالا برو تا دور بزنی دیگر. نه آقا ما این وسط می‌خواهیم یک کاری بکنیم. نمی‌دانم می‌شود یا نه. آقا ناامید نکنید. خب چه‌کار کنم؟ باید چه‌کار کنم؟ حالا هیچ کاری نمی‌شود کرد؟ هیچ کاری که می‌شود کرد کاری، ولی اینکه کلاً اثرش را بخواهی از بین ببری معلوم نیست. لذا می‌فرماید اگر گناه پشت سرهم همین‌جوری اتفاق افتاد رفت جلو خیلی بترس، اوضاع خیلی خراب است.
ما در یک همچین جهانی زندگی می‌کنیم. همه را حواله ندهید به قیامت تو رو خدا، خواهش می‌کنم ازتان! خدا در قرآن کریم، روایات ما، چه‌جوری ما را تربیت کردند؟ آیا همه چیز را حواله دادند به قیامت؟! خیلی خوب است ما به این بخش‌های جبری زندگی نگاه کنیم. البته «لا جَبرَ وَ لا تَفویض بَل أمرٌ بَینَ الأمرَین»؛ ما نه مجبورِ مجبور هستیم، نه مختارِ مختار. یک چیزی بین این دوتاست و این یکی از سخت، بحث‌های بسیار سخت و دشوار دینی است.
ائمۀ هدی(ع) فرمودند ذهنتان را زیاد خسته نکنید دقیقاً مرزش را بخواهید بفهمید. بالاخره بخشی از زندگی ما دست ما نیست. هر کسی آدم بدی باشد یا آدم خوبی باشد، نمی‌تواند طبق نیّتش هر اراده‌ای کرد ارادۀ خودش را محقّق بکند. اینکه من عرض می‌کنم ماها اسیر گذشتۀ‌مان هستیم، خیلی وقت‌ها اسیر خوبی‌های گذشتۀ‌مان هستیم و این اجازه نمی‌دهد ما از بین برویم.
مثلاً یک نفر خدمت به اهل‌بیت می‌کند، خدمت به دوستان اهل‌بیت می‌کند، نامردی نمی‌کند در یک امتحانی به فرزندان پیامبر اکرم شعائر دینی را پاس می‌دارد، یک از خودگذشتگی‌ای یک‌جایی نشان می‌دهد. خب آیا این دست خودش است که هر موقع اراده کرد هر آدم بدی خواست بشود بشود؟ مگر می‌گذارند؟ اصلاً اجازه بهش نمی‌دهند، شده پایش هم بشکند نمی‌گذارند یک جایی برود که آنجا نابودش خواهد کرد.
ببینید این بحث‌ها جنبه‌های شیرین هم دارد ها! جنبه‌های تلخ هم البته دارد. هر دویش خیلی آثار با عظمتی علی‌القاعده در زندگی انسان باید به جای بگذارد. فقط شما بدان هر لحظه بخواهی در اتوبان دور بزنی نمی‌توانی. این را بدان. ارادۀ شما هر لحظه در اختیار شما نیست. این را بدان! خیر و شرّش هر دویش شوق عظیم و ترس عظیم در انسان ایجاد می‌کند. جمع می‌کند آدم خودش را!
هر زمانی انسان دارای اختیار نیست برای تغییر مسیر. یک وقت‌هایی فرصت پیدا می‌کنیم تغییراتی بدهیم در زندگی خودمان. همیشه هم این فرصت‌ها را پیدا نمی‌کنیم.
ارسال نظر
لطفا قبل از ارسال نظر اینجا را مطالعه کنید