۹۷/۰۳/۲۶

کلیپ تصویری | راز چشیدن طعم شیرین محبت خدا

• تولید: بیان معنوی
• مدت زمان: 06:12 دقیقه​
• منبع: چگونه مهربانی خدا را باور کنیم؟/ ج4

• 06:12 دقیقه | کیفیت (پایین(10 مگابایت) | متوسط(25 مگابایت) | بالا(130 مگابایت)) (صوتی)
• آپارات: (ببینید)

متن:

چگونه مهربانی خدا را باور کنیم؟ بخواهیم، بچشیم، رابطۀ با خدا آغاز بشود. برای اینکه با مهربانی خدا بتوانید ارتباط برقرار کنید، مهربانی خدا به کام‌تان بنشیند و مزه بدهد و لذت‌بخش بشود برایتان، می‌دانید باید چی‌کار کنیم؟ خدا را عظمت‌اش را ببینیم. عزّت‌ خدا را که خدا عزیز است ببینیم. ابهّت خدا را درک کنیم، خدا را کوچولو نکنیم. خدا کوچولو بشود محبت هم کند فایده ندارد وا!

  کودکان هم پدر و مادرشان بزرگ‌ترشان هستند غرق محبت‌شان می‌شوند. بچه‌ها واقعاً پدر و مادر خودشان را ابرقدرت می‌دانند. بعد لذت می‌برند از محبت این، این پدر یا این مادری که حلّال همۀ مشکلات است! آقای بهجت می‌فرمود همان‌قدر که بچه‌ها اطمینان، هیچ‌وقت غصۀ غذای فردا را نمی‌خورند. اگر بتوانی ازشان بپرسی، اگر بتوانند جواب بدهند بتوانی بپرسی که خب تو چرا نگران غذای فردایت نیستی؟ می‌گویند که خب مامان غذا می‌دهد دیگر، بابا غذا. بابا از کجا می‌آورد؟ اِ! چی داری می‌گویی؟ «إنَّهُ عَلَی کُلِّ شَیءٍ قَدیر»؛ بابا این، این که بابایت اینجوری که نیست که! نه، بابا. لذا راحت می‌رود پیش مامان می‌گوید من گرسنه‌ام است. مامان می‌گوید من ندارم می‌گوید، یعنی نمی‌فهمد می‌دانی؟ ندارم نمی‌فهمد. دوباره می‌گوید مامان من گرسنه‌ام است. تو ابرقدرت من هستی.

  چرا مهربانی خدا را نمی‌بینیم یا نمی‌چشیم؟ چون خدای‌مان بزرگ نیست. بزرگی خدا را از کجا تشخیص بدهیم؟ برویم قلۀ دماوند را ببینیم بگوییم چقدر باشکوه است؟ وای خدا! تو چقدر با شکوه‌تر هستی که این قله‌های مرتفع را ساخته‌ای. برویم ستاره‌های آسمان را ببینیم، خیلی با شکوه است. یک جاهایی که غبار نباشد، بعد هوا صاف باشد این ستاره‌ها نه مثل این شهر داغون، نه! یک جایی که ستاره‌ها می‌آیند روی سینۀ آدم. «یَتَفَکَّرُونَ فى خَلْقِ السمَوَتِ وَالْأَرْضِ»؛ عظمت خدا را در طبیعت ببینید. خدای بی‌ابهّت محبت‌اش هم مزه ندارد. خانم‌ها می‌گویند بعضی‌ها بخواهند درست حسابی یواشکی درد دل کنند برای همدیگر، شوهری که ابهّت ندارد نه ابهّت‌اش را با ظلم و زور و اینها به‌دست بیاورد ها! ابهّت نداشته باشد محبت این شوهر هم دیگر به درد نمی‌خورد. بابا توی خانه ابهّت نداشته باشد محبت‌اش به درد دختر پسرش هم دیگر نمی‌خورد، بچه‌ها کمبود محبت دارند. بابا بابایت که خیلی با محبت است. بابای ما تو سری خورده است، دیگر هر چی محبت هم می‌کند رنگ ندارد این محبت.

  آن‌وقت شما آیات قرآن را نگاه می‌کنید اکثراً عشقولانه نیست عزیز من. بله بله. اکثراً آیات قرآن انگار آن عزیز بودن پروردگار را می‌خواهد برایت جا بیاندازد. «لَوْ أَنْزَلْنَا هَذَا الْقُرْآنَ عَلَى جَبَلٍ لَرَأَیْتَهُ خَاشِعًا مُتَصَدِّعًا مِنْ خَشْیَةِ اللَّهِ»! اگر این قرآن را بر کوه نازل می‌کردیم متلاشی می‌شد از خشیت الهی! خدا می‌توانست اینجا شاعرانه‌تر صحبت کند، مهربانانه‌تر با الفاظی که به ظاهر عشقولانه‌تر است با ما حرف بزند. بفرماید اگر این قرآن را بر کوه نازل می‌کردیم گل‌های لاله می‌رویید و چشمه‌های لطیف آب جاری می‌شد. ولی این لوس‌بازی‌ها را گذاشته کنار، خیلی جدی و محکم صحبت می‌کند. «لَوْ أَنْزَلْنَا هَذَا الْقُرْآنَ عَلَى جَبَلٍ لَرَأَیْتَهُ» متلاشی می‌شد از خشیت الهی! چرا خدا این کار را دارد می‌کند؟ چون دیگر تو خودت باید عاقل باشی. بیا قرآن بخوان، کوه قلبت را متلاشی بکند، چشمه جاری می‌شود. مگر می‌شود کوه متلاشی بشود چشمه جاری نشود؟

  این سنگ را که متلاشی کرد بحر می‌شود، نهر می‌شود. در این رابطه باید مهربانی او را درک کرد، برای اینکه این مهربانی جانت را حیات ببخشد، جانت را تازه کند. بگذار خدایت بزرگ است بزرگی کند به تو. بگذار امر و نهی کند! حرام است! کشتی من را با این عظمتت. می‌برم جهنم عذاب الیم دارم! هر چی می‌گیرد خودش را تو بیشتر مهربانی‌اش را لمس می‌کنی. باور کن. برو توی وادی‌اش. این یک رابطه است. شروع یک رابطۀ شیرینی است که...