کلیپ تصویری | بهترین راه برای آسوده تر زندگی کردن
- تولید: بیان معنوی
- مدت زمان: 05:21 دقیقه
- منبع: چگونه آسوده تر زندگی کنیم؟
- 05:21 دقیقه | دریافت با کیفیت | پایین(13 مگابایت) | متوسط(43 مگابایت) | بالا(160 مگابایت) | صوت )
- (آپارات)
متن:
عالی‌ترین راه برای آسوده‌تر زندگی کردن. چه‌جوری انسان آسوده زندگی کند؟ آسودگی در صدر به آسودگی خیال است، نه آسودگی بدن. آسودگی بدن که آدم ورزش می کند نشاط پیدا می کند. آن آسودگی اصلی‌ای که ما دنبالش هستیم آسودگی روح است، آسودگی ذهن و خیال آدمی است. این آسودگی با چی به‌دست می آید؟ با توجه به پروردگار عالم که بالای سر آدم هست.
توکّل یکی اعتقاد به قدرت خداست، یکی اعتقاد به مهربانی خداست. کسی که توکّل ندارد ببخشید معذرت می خواهم دارد توهین می کند به قدرت لایزال الهی و به رحمت واسعۀ پروردگار. به همین دلیل کسی که توکّل نمی‌کند خدا مجازاتش می کند! بله! مجازات داریم. اصلاً بنا نبوده شما را بزند، بنا نبود این بلا سرت بیاید. اینقدر دل به غیر خدا دادی برای اینکه مبادا توی گرفتاری‌ای بیفتی خدا صدا زد ملائکه توی گرفتاری بیاندازیدش! اِ! ما هی بهش می گوییم دل به ما بده دل به کس دیگر داده. خب برو زمین بخور با همان طریق.
آسودگی خاطر می کند انسان را و واقعیت‌های زندگی انسان را هم تغییر می دهد. این دو اثر برای توکّل هست. «مَنِ اِنْقَطَعَ إِلَى اَللَّهِ کَفَاهُ اَللَّهُ کُلَّ مَئُونَةٍ»؛ کسی که منقطع بشود به سوی خداوند متعال، خدایا من فقط به تو توکّل دارم، خدا همۀ گرفتاری‌هایش را کفایت خواهد کرد. «وَ رِزقُهُ مِنْ حَیْثُ لا یَحْتَسِبُ»؛ و روزی بهش می دهد مِنْ حَیْثُ لا یَحْتَسِب. «وَ مَنِ اِنْقَطَعَ إِلَى اَلدُّنْیَا وَکَلَهُ اَللَّهُ إِلَیْهَا»؛ وقتی کسی «اِنْقَطَعَ إِلَى اَلدُّنْیَا» منقطع بشود به‌سوی دنیا، یعنی دل بدهد به دنیا، یعنی احساس بکند که همین دنیا چیزهایی هست توی دنیا، رفیقم نمی‌دانم پارتی، نمی‌دانم هر چی هر کی، پولم، نمی‌دانم آبرویم، به هر چی، به هر چی اتّکاء کنی، خدا به همان واگذارت می کند.
الآن شما سرمایه‌های زندگی‌تان چیست؟ بفرمایید. حالا نمی‌خواهم خصوصی هر کسی بگوید سرمایۀ زندگی‌اش چیست. ولی به‌طور کلّی بگویید مثلاً ما آدم‌ها سرمایه‌هایمان توی زندگی چی‌هاست؟ بگویید. مثلاً اولاد یکی از سرمایه‌ها. دیگر؟ پدر و مادر پشتیبانی می کنند دیگر آن هم سرمایه است دیگر. دیگر بفرمایید. آبرو مثلاً، دوزار آبرو داریم هر کدام‌مان بالاخره. حالا همه با هم استغفار کنیم «أستغفرالله ربّی و أتوبُ إلیه، أستغفرالله ربّی و أتوبُ إلیه»؛ خدایا غلط کردیم گفتیم ما سرمایه داریم. ما هیچی نداریم.
ما به، رفقا ما به تک‌تک این سرمایه‌ها که الآن شمردیم توکّل می کنیم. به هیچ‌وجه مانند کسی که هیچی ندارد درِ خانۀ خدا نمی‌رویم. می‌گوییم خدایا اتّکاء داریم به تو البته خب حالا یک مقدار هم آبرو هست الحمدلله، زیاد شما را زحمت نمی‌دهیم یک مقدار هم بالاخره بچه‌ها هستند کمک می کنند رفقا هستند اینها، یک مقدار هم پول هست الحمدلله حالا یک مقدار دیگر، دیگر بقیه‌اش دیگر دست تو خدایا. ای بیچاره! بیچاره کردی خودت را. برو، برو با همان‌ها حال کن، برو. نمی‌زند آبرویت را بریزد. بلکه به تو نشان می دهد که ببین با این آبرو چی‌کار می خواهی بکنی؟ چرا تکیه کردی به اینها؟
می دانید آدم کِی کمال انقطاع به خدا را پیدا می کند؟ موقعی که دارد جان می دهد همه هم اطراف هستند فکر می کنند آدم نمی‌شنود، می گویند که خب دیگر رفت دیگر بنده خدا کاری نمی‌توانیم بکنیم، آنجا دیگر می بینی که دیگر دکترها هم گفتند نه دیگر، اینجوری کردند سرشان را تکان دادند و دیگران هم دارند گریه می کنند. اینها رفتند؟! خدایا فقط من تو را دارم؟! توکّل این است رفقا! الآن همان را بگو. الآن همان را بگو. هیچ‌کی را غیر خدا آدم ندارد. هیچی نداری!
توکّل هیچ زحمتی ندارد. فقط به واقعیتی که بالای سر تو هست و آن خداوند متعال است یک کمی نگاه کن!
واقعا....