اهل دنیا و اهل دین، در یک سطحی از هدف مشترکند؛ هردو دنبال لذت بیشترند / دشمن می‌خواهد دنیای ما آباد نشود، لذا مقابلش می‌ایستیم/ راهِ پایان‌دادن به تحریم‌ها، منّت‌کشی از دشمن نیست؛ ترساندنِ دشمن است!

شناسنامه:

مکان: مصلای نوشهر
زمان: 1397/11/26
صوت: اینجا
تعداد: 1 جلسه

در یک سطحی، هدفِ ما دین‌داران با اهل دنیا یکی است؛ ما می‌خواهیم شاد زندگی کنیم، شادِ شاد و عمیقاً شاد. پس چرا در اسلام، بعضی از شادی‌ها حرام است؟ برای اینکه بتوانیم شادتر زندگی کنیم؛ چون بعضی از شادی‌ها، حال آدم را می‌گیرد و نمی‌گذارد به آن شادیِ عمیق‌تر، پایدارتر، لذت‌بخش‌تر و نشاط‌آفرین‌تر برسیم

در یک سطحی، هدف دین‌داران و بی‌دین‌ها یکی است؛ همه دنبال لذت و بهرۀ بیشترند!

کسانی که دین‌داری می‌کنند، به چه دلیلی سراغ دین می‌روند؟ به همان دلیلی که یک عده‌ای بی‌دینی می‌کنند! دلایل یا اهداف‌شان-در یک سطحی- مشترک است. کسانی که مقابل ظلم می‌ایستند اهداف‌شان مثل کسانی است که ظلم می‌کنند؛ اینها در هدف تفاوتی ندارند. کسانی که سراغ معنویات می‌روند و دقت می‌کنند که زیاد آلوده به دنیا نشوند، انگیزه و هدف‌شان همان چیزی است که اهل دنیا به‌خاطرش سراغ دنیا می‌روند، در یک مقطعی یا در یک سطحی، هدف‌های هر دو گروه، یکی است.
کسانی که انقلابی هستند هدف‌شان در یک سطحی، با هدف ضد‌انقلاب‌ها و استکبار جهانی، فرقی ندارد. اینکه استکبار جهانی مقابل انقلاب ما می‌ایستد، هدفش چیست؟ می‌خواهد لذت و بهرۀ بیشتری- از خیلی چیزها- ببرد. انقلاب اسلامی هدفش چیست؟ می‌خواهد مردم بهرۀ بیشتری ببرند؛ یعنی از دنیای‌شان، از وجودشان و از هستیِ خودشان، لذت بیشتری ببرند.
آنهایی که سراغ معنویت و دین‌داری می‌روند، هدف‌شان چیست؟ آبادانی روح، آبادانی جسم، آبادانی دنیا و آبادانی آخرت! آبادانی را برای چه می‌خواهند؟ برای اینکه بیشتر لذت ببرند؛ نه برای اینکه بیشتر شکنجه بشوند و زجر بکشند! آنهایی که سراغ دین و معنویت نمی‌روند، هدف‌شان چیست؟ آنها هم می‌خواهند سراغ آبادکردن دنیای خودشان بروند؛ یعنی آنها هم دنبال آبادانی هستند.

کسی که بر خلافِ راه دین، دنبال آبادکردن دنیاست، دارد غیرعقلانی عمل می‌کند

ما که دنبال امام‌زمان(ع) هستیم، در واقع دنبال آباد‌کردن دنیا هستیم. آنهایی که دشمن امام‌زمان(ع) هم هستند-البته به گمان باطل خودشان- دنبال آبادکردن دنیا هستند، پس فرق این دو گروه چیست؟ آنهایی که با دین، سراغ آبادکردن می‌روند، دارند عقلانی عمل می‌کنند، اما آنهایی که بدون دین یا خلاف دین، دنبال آبادکردن می‌روند، غیرعقلانی و احمقانه عمل می‌کنند!
کسی که سراغ معنویت می‌رود باهوش است؛ می‌داند که معنویت، لذت و آبادانی دنیا و آخرت را افزایش می‌دهد. آن کسی که سراغ معنویت نمی‌رود، حماقت می‌کند؛ فکر می‌کند که بدون معنویت، می‌شود از دنیا خیلی لذت برد! شما وقتی سر به سجده می‌گذارید، در واقع می‌خواهید استعدادهای معنوی خودتان را شکوفا کنید و از یک جهان تازه‌ای، لذت بیشتر ببرید که بی‌دین‌ها نمی‌توانند از این جهان و لذت‌هایش خبردار بشوند.

ما با دین‌داری می‌خواهیم به قدرت و لذتِ بیشتر برسیم

دشمنان ما می‌خواهند به قدرت برسند؛ ما هم می‌خواهیم به قدرت برسیم! دشمنان ما با قدرت‌شان می‌خواهند به راحتی برسند؛ ما هم می‌خواهیم به راحتی برسیم. دشمنان ما با ضدیت‌شان نسبت به دین، می‌خواهند به لذت بیشتر برسند، ما هم با دین‌داری می‌خواهیم به لذتِ بیشتر برسیم. ولی آنهایی که با انقلاب اسلامی و با دین، دشمنی می‌کنند در درجۀ اول، دارند حماقت می‌کنند، چون فکر می‌کنند بدون دین، به لذت بیشتری خواهند رسید!
آن کسی که دزدی می‌کند با آن کسی که صدقه می‌دهد، در واقع هدفشان یکی است؛ زیادشدنِ مال و بهرۀ بیشتر! کسی که صدقه می‌دهد و انفاق می‌کند، در واقع برکتِ مال خودش را زیاد می‌کند و مالش بیشتر خواهد شد. چون-طبق روایات- یکی از راه‌های زیادکردن مال، صدقه است.

دین می‌گوید: با چشم‌پوشی از لذت‌های کمتر، استعداد لذت‌بری خودت را افزایش بده!

چرا بعضی‌ها با خدا دوست نمی‌شوند؟ چون فکر می‌کنند با خدا، راحت نخواهند بود؛ خُب این اشتباه است! هرکسی سراغ گناه می‌رود، دارد اشتباه می‌کند. به چه هدفی داری سراغ گناه می‌روی؟ به همان هدف، باید می‌رفتی نماز شب می‌خواندی! مگر آخرِ گناه چیزی جز لذت‌بردن است؟! خُب دین هم می‌خواهد تو را به لذت برساند و می‌گوید: برای اینکه بیشتر لذت ببری، استعدادهای لذت‌بَری خودت را شکوفا کن؛ با چشم‌پوشی از لذت‌های کمتر!
شما از کسانی که اربعین به کربلا رفته‌اند و این مسیر را طی کرده‌اند، بپرسید که چقدر لذت برده‌اند! آیا در سفرهای تفریحی دیگر، چنین لذتی برده‌اند؟ اصلاً آیا این لذت را جای دیگری می‌شود پیدا کرد؟!
هدف دین‌داران و بی‌دین‌ها در یک سطحی، مشترک است(رسیدن به لذت بیشتر)؛ تفاوت اینجاست که دین‌داران می‌خواهند از راه دین، به تمام دوست‌داشتنی‌های یک انسان برسند و این راه عقلانی و درست است؛ اما بی‌دین‌ها می‌خواهند از راه غلط به همۀ دوست‌داشتنی‌های خود برسند که در نهایت هم نمی‌رسند. یک روزی همۀ مردم دنیا این را خواهند فهمید؛ آن‌وقت زیر سایۀ حکومت امام‌زمان(ع) همه، راحت زندگی می‌کنند.

اهل دنیا و اهل دین، در یک سطحی از هدف، اشتراک دارند

ما می‌توانیم با یک ادبیاتی با مردم عالم حرف بزنیم که سوءتفاهم‌ها برطرف بشود یا کمتر بشود. در یک سطحی می‌توانیم بگوییم که هدف ما با آدم‌‌بدها یکی است! نگویید: «هدف ما تقرب به خداست ولی هدف آنها فقط دنیاست!» آخرِ آخرش را بگو که برایت چه می‌ماند؟ «لذت!»
هدفِ ما دین‌داران با اهل دنیا، یکی است؛ ما می‌خواهیم شاد زندگی کنیم؛ شادِ شاد و عمیقاً شاد. پس چرا بعضی از شادی‌ها حرام است؟ برای اینکه بتوانیم شادتر زندگی کنیم؛ چون بعضی از شادی‌ها، حال آدم را می‌گیرد و نمی‌گذارد به آن شادیِ عمیق‌تر برسیم.
خدا بخیل نیست که بفرماید «بندۀ من! شاد نباش؛ من خوشم نمی‌آید!» این چه خدایی است؟! خدا این‌جوری نیست؛ خدا می‌خواهد ما را شاد کند. اما چرا اسلام بعضی از شادی‌ها را حرام کرده است؟ برای اینکه اسلام دنبال شادی عمیق‌تر و پایدارتر و لذت‌بخش‌تر و نشاط‌آفرین‌تر است.

دشمنان ما می‌خواهند دنیای ما آباد نشود، لذا مقابل‌شان می‌ایستیم

دشمنان انقلاب دنبال چه هستند؟ دنبال این هستند که ما به هدف‌مان نرسیم و دنیای‌مان آباد نشود! ما چرا «مرگ بر آمریکا» می‌گوییم؟ برای اینکه آنها می‌خواهند دنیای‌مان را خراب کنند، می‌خواهند دنیای ما را بگیرند، لذا در مقابل‌شان می‌ایستیم و اجازۀ این کار را نمی‌دهیم. آیا ما باید اجازه بدهیم ما را غارت کنند و ما بدبخت بشویم؟! چرا ما نباید خوش بگذرانیم و آنها بیایند با اموال و دارایی‌های ما خوش بگذرانند؟!
چند روز پیش 27 نفر پاسدار، شهید شده‌اند. چه کسانی پشت سر این قضیه بودند؟ إن‌شاءالله نابودشان می‌کنیم و روزگارشان را به خاک سیاه خواهیم نشاند، هم آنهایی که مستقیم در شهادت این عزیزان دست داشتند، هم پشتیبانان آنها را!
متأسفانه برخی سیاسیون، بعد از شهادت این 27 شهید عزیز، گفته‌اند که ما انتقام نخواهیم گرفت! معنای این حرف چیست؟ آدم با دشمن خودش این‌طوری برخورد می‌کند؟! ما-در دعای ندبه- امام‌زمان‌(ع) را اکثراً برای انتقام می‌خواهیم؛ برای انتقام از ظالمان! ما نه تنها انتقام این 27شهید را می‌گیریم، بلکه انتقام کشته‌شدگان یمن و تمام مظلومین منطقه و جهان را خواهیم گرفت!

دشمن فقط درصورتی به ما لطمه می‌زند که ببیند سیاسیون ما بی‌عرضه هستند

دشمن که زورش به ما نمی‌رسد؛ فقط می‌ترساند و لاف می‌زند! اگر سیاسیون ما نترسند، دشمن هیچ غلطی نمی‌تواند بکند و شما مطمئن باشید اگر دشمن به ما لطمه می‌‌زند -مثل شهادت همین 27نفر- طبق معادلات سیاسی بین‌المللی فقط در یک صورت دشمن جرأت می‌کنند این‌طوری جلو بیاید؛ در این صورت که ببینند سیاسیون ما بی‌عرضه هستند! شک نکنید.
اگر کسانی مثل بنی‌صدر حاکم نبودند صدام به ایران حمله می‌کرد؟ ابداً! اگر-در اول انقلاب- کسانی مثل هیئت دولت موقت، حاکم نبودند، آیا تروریست‌ها می‌توانستند هزاران شهید در غرب و شمال کشور، به ما تحمیل کنند؟ ابداً!

ما باید دشمن را بترسانیم؛ این دستور قرآن است!

ما باید دشمن را تهدید کنیم، دشمن باید از ما بترسد؛ این دستور قرآن است که می‌فرماید: تا می‌توانید قدرت خودتان را جمع کنید دشمن خدا و دشمن شما از شما بترسد! «وَ أَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ وَ مِنْ رِباطِ الْخَیْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَ عَدُوَّکُمْ» (انفال/60) این آیه‌ای است که آرم سپاه شده است. خدایا رُعب انقلابیون و سپاهی‌ها را در دل دشمنان ما بی‌افکن!
الان چرا دشمنان، رسماً به ما حملۀ نظامی نمی‌کنند؟ برای اینکه می‌ترسند! چرا تروریست‌های خودشان را جلو می‌فرستند؟ برای اینکه هنوز «یک‌ذره» نترسی را دارند! کسی که دشمن از او نترسد، اوضاعش خراب است؛ نه‌تنها اوضاع روحی‌اش خراب است، دنیای او هم خراب می‌شود.
آمریکای الان، از آمریکای 30سال پیش ضعیف‌تر است. حدود 30سال پیش حضرت امام(ره) دربارۀ آمریکا می‌فرمود: یک شیر درنده-که ضعیف و پیر شده است- وقتی در مقابل یک دشمن مى‏ایستد، هم فریاد مى‏زند و نعره می‌کشد و هم از آن طرفش چیزى بیرون مى‏آید؛ چون می‌ترسد! آمریکا (آقای کارتر) هم مثل همین حیوان است! (صحیفه امام/11/325)

راهِ پایان‌دادن به تحریم‌ها، منّت‌کشی از دشمن نیست؛ ترساندنِ دشمن است!

متأسفم برای برخی سیاست‌مداران ضعیف کشورهای اسلامی که آمریکا را هنوز همه‌کارۀ دنیا می‌دانند؛ درحالی‌که شیشۀ عمر آمریکا زیر پای ما قرار دارد!
دشمن را باید بترسانیم تا از دستش خلاص شویم. اگر دشمن از ما بترسد، تحریم‌ها هم تمام می‌شود و راهش همین است؛ راهش منّت‌کشی از دشمن نیست! و ما می‌توانیم دشمن‌ را از خودمان بترسانیم؛ اما کِی می‌خواهیم از این توانایی خودمان استفاده کنیم تا مردم خلاص شوند، معلوم نیست! خدایا اگر کسی در میان سیاست‌مداران ما هست که دشمن از او نمی‌ترسد؛ او را از میان بردار!

اگر دنیای‌مان آباد و آزاد شود، شکوفایی استعدادهای معنوی هم رخ می‌دهد

هدف ما آبادکردن همین دنیای‌مان و آزادکردن و آرامش‌دادن به انسان‌ها است، تا شکوفایی استعدادهای معنوی رخ بدهد، تا لذت بیشتر هم رخ بدهد، تا بعدش، تقرب بیشتر هم صورت بگیرد و باز، لذت بیشتر از تقرب الهی صورت بگیرد. الان از مردم زیاد نمی‌شود معنویت انتظار داشت؛ چون خیلی‌ها گرفتار هستند، بعضاً دو تا شغل دارند باز هم نمی‌رسانند! به اینها نمی‌شود گفت: «برای نماز، بیشتر وقت بگذار تا صفا کنی و لذت ببری!»
چرا وقتی امام‌زمان(ع) تشریف‌فرما بشوند، دنیای ما را آباد و آزاد می‌کنند؟ برای اینکه مردم به خدا برسند و از خداپرستی، بیشتر لذت ببرند و به لذت‌های بسیار بالاتر برسند.

چرا بعد از 40سال از انقلاب، هنوز برخی مشکلات باقی مانده است؟

بعضی‌ها فکر نکنند که اهالی معنویت، تارک دنیا هستند؛ بلکه اینها دنیای‌شان هم بهتر خواهد بود. پس چرا الان در این 40سال انقلاب، ما هنوز در امور دنیای‌مان گرفتاری داریم؟ چرا بعضی از مشکلات ما باقی مانده است؟
یکی به‌دلیل اینکه هنوز دشمن را آن‌طور که باید، از خودمان نترسانده‌ایم، لذا این‌قدر برای ما گرفتاری درست می‌کند. باید کسانی را به میدان بفرستیم که دشمن از آنها بترسد؛ نه کسانی که از دشمن می‌ترسند!
دوم اینکه؛ اگر آدم‌های از جان‌گذشته‌ای که حاضرند در راه خدا فداکاری کنند و جان بدهند، در رأس کار بگذارید، ده برابر بیشتر کار خواهند کرد و بسیاری از امور سامان پیدا می‌کند.
سوم اینکه؛ درست به دین عمل نمی‌کنیم، اگر به دین عمل کنیم، اولین کار دین، این است که دنیای ما را آباد کند. دین نمی‌گوید: صبر کن اول آخرت تو را آباد کنم بعد دنیایت را آباد خواهم کرد! دین اول دنیا را آباد می‌کند.
چهارم اینکه دشمنان ما فهمیده‌اند ما اگر این راه را تا آخر برویم، دشمنی در دنیا باقی نخواهیم گذاشت؛ لذا دارند دست و پا می‌زنند و بیشتر دندان نشان می‌دهند که ما نتوانیم این مسیر را درست طی کنیم.

(الف2-ن2)