۹۸/۰۴/۰۴

کلیپ صوتی | ویژگی شخصیتی ناب‌ترین انسان‌ها

شناسنامه:

• تولید: بیان معنوی
• مدت زمان: 04:19
• منبع: موثرترین مفهوم در حیات بشر/ج1

متن:

  «وَقَلِیلٌ مِنْ عِبَادِیَ الشَّکُورُ». کسی بتواند از حیات خودش به خاطر حیات خودش، به خاطر اینکه خلق شده، از خدا تشکر بکند می‌رود جزو آدم‌های شکور. «وَقَلِیلٌ مِنْ عِبَادِیَ الشَّکُورُ»؛ کم هستند اینها. جزو ناب‌ترین و نادرترین انسان‌های خلقت خواهد شد. و رفقا، همۀ شمایی که در رنج‌های زندگی صبر می‌کنید، الحمدلله خدا ان‌شاءالله رنج‌هایتان هم کم بکند، پاداش هم برای صبرهای شما عنایت خواهد کرد ان‌شاءالله. بدانید اجر شکر از اجر صبر بالاتر است.

  خب تشکر کن خدا را به خاطر اینکه تو را خلق کرد. اگر ارزش حیات را می‌دانستیم، می‌گفتیم خدایا همین که زنده هستم. حیات بهم دادی، پا ندادی روی ویلچر بنشینم، ولی حیات که دادی. یک دانشجویی بود توی دانشگاه هنر سال‌ها پیش من آنجا خیلی رفت و آمد داشتم یک کلاسی داشتیم، رفقا دور همدیگر می‌آمدند از اینهایی که حضور و غیاب و نمره و اینها نبود، بحث نهج‌البلاغه بود. بعد یکی از بچه‌ها گفت فلانی دیدی بعضی وقت‌ها دیر می‌آید زود می‌رود نمی‌دانم چی؟ می‌دانی مقیّد است برود کفش‌ها را جفت کند؟ یک جایی بود ما می‌نشستیم روی زمین حالت می‌خواستیم غیر کلاسی باشد. گفتم واقعاً؟! ولی این حرف‌ها اینجا برای جبهه است کسی این‌جوری است اینقدر خوب برخورد می‌کند و با تواضع است و اینها. برایم عجیب بود.

  یکی دو سه تا دیگر از این چشمه‌ها ازش دیدیم. بعداً تصادف کرد قطع نخاع شد. اینقدر آدم خوبی بود! من خدا شاهد است از سر ناراحتی روحی نتوانستم بروم ملاقاتش. گفتم ببین بهش بگویید من نمی‌توانم تو را این‌جوری ببینم. گفته بود عیبی ندارد. خیلی برایش احترام قائل بودم، اصلاً مانده بودم این چرا آخر این‌جوری شد؟! رفیق آدم باشد جوان! بیست و دو سه سالش بود، فکر کنم ارشد می‌خواند آن زمان. ویلچری شد تمام شد رفت!

  یک روز توی یکی از مراسم‌های دانشگاه دیدمش. بوسه‌بارانش کردم گفتم ببین تو می‌دانی من تو را خیلی دوست دارم، فقط طاقت نیاوردم بیایم ببینمت. گفت می‌دانم. حالت چطور است؟ شروع کرد شاکرانه حرف زدن. اینقدر زیبا! اینقدر زیبا! اینقدر زیبا. تمام کتاب‌هایی که من خواندم و تمام کتاب‌های دینی‌ای که من نخواندم، در مقابل ایشان و معرفت‌اش کم آوردند. خاطره از این آدم هیچ‌وقت یادم نمی‌رود. می‌گفت من هستم؛ می‌دانید این خیلی مهم است؟ خدا حیات را به من داده. البته می‌دانید این‌جور آدم‌ها وقتی که از دنیا می‌روند دوباره باز هم موقع دنیا از دنیا رفتن هم شکر می‌کنند ها! می‌گویند حیات بهتر گیرم دارد می‌آید.

  اثر معنوی ارزش حیات این است که انسان را شاکر می‌کند. کسی بتواند به خاطر حیات خودش، به خاطر اینکه خلق شده از خدا تشکر بکند می‌رود جزو آدم‌های شکور. «وَقَلِیلٌ مِنْ عِبَادِیَ الشَّکُورُ»؛ کم هستند اینها.