از آنجا که دعا معمولاً شکایت از نداشتهها در پیشگاه خداست، بیم آن میرود که دعا بوی ناسپاسی بگیرد. از این رو ادبِ دعا این است که بنده در آغاز و قبل از دعا از نعمتهای خدا بگوید و تشکر کند، سپس به نداریهای خود بپردازد و دعا کند. اینطوری دعا مؤدبانهتر و مستجابتر است.
شاکر شدن تمرین میخواهد و عادت رایج ناسپاسی به زحمت از بین میرود. پس باید برای شکر یک برنامۀ روزانهای بگذاریم. نماز بهترین برنامه برای شاکر شدن است. شاکرانه نماز خواندن هم به قیمت نماز میافزاید و هم حال ما را خوبتر میکند. هر چه شاکرتر شویم کمتر هم گناه خواهیم کرد.
موقع گپ زدنهای روزانه مراقب این موضوع باشیم ...
حسرت، گذشتۀ انسان را نابود میکند و یأس، آینده را از بین میبرد. شکر گذشته را زنده میکند و امید آینده را؛ با شکرِ گذشته و امید به لطفِ خدا در آینده حیات مضاعف نصیب انسان میشود.
(حسینیه آیت الله حق شناس(ره) - شهادت امام جواد(ع) - سال93 - 1جلسه)