۹۸/۰۹/۱۹

حدیث | پس از بعثت، درخواست مهم رسول خدا(ص) از قبایل عرب، سیاسی بود، نه ایمان آوردن

روایت:

عَنِ الزُّهْرِیِّ کَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص یَعْرِضُ نَفْسَهُ عَلَى قَبَائِلِ الْعَرَبِ فِی کُلِّ مَوْسِمٍ وَ یُکَلِّمُ کُلَّ شَرِیفِ قَوْمٍ لَا یَسْأَلُهُمْ مَعَ ذَلِکَ إِلَّا أَنْ یُؤْوُوهُ وَ یَمْنَعُوهُ
وَ یَقُولُ لَا أُکْرِهُ أَحَداً مِنْکُمْ عَلَى شَیْ‏ءٍ مَنْ رَضِیَ مِنْکُمْ بِالَّذِی أَدْعُوهُ إِلَیْهِ فَذَاکَ وَ مَنْ کَرِهَ لَمْ أُکْرِهْهُ إِنَّمَا أُرِیدُ أَنْ تُحَرِّزُونِی مِمَّا یُرَادُ بِی مِنَ الْقَتْلِ حَتَّى أُبَلِّغَ رِسَالاتِ رَبِّی وَ حَتَّى یَقْضِیَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لِی وَ لِمَنْ صَحِبَنِی بِمَا شَاءَ اللَّهُ
فَلَمْ یَقْبَلْهُ أَحَدٌ مِنْهُمْ وَ لَمْ یَأْتِ أَحَداً مِنْ تِلْکَ الْقَبَائِلِ إِلَّا قَالَ قَوْمُ الرَّجُلِ أَعْلَمُ بِهِ أَ تَرَوْنَ أَنَّ رَجُلًا یُصْلِحُنَا وَ قَدْ أَفْسَدَ قَوْمَهُ وَ لَفَظُوهُ
فَلَمَّا تُوُفِّیَ أَبُو طَالِبٍ اشْتَدَّ الْبَلَاءُ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ ص أَشَدَّ مَا کَانَ فَعَمَدَ لِثَقِیفٍ بِالطَّائِفِ رَجَاءَ أَنْ یُؤْوُوهُ ... .

ترجمه: 

زهرى گوید: رسول خدا ص در هر موسمى که اعراب در مکه اجتماع داشتند دعوت خود را اظهار می‌کرد و با بزرگان هر یک از قبائل عرب به گفتگو مى‌پرداخت، و از آنان تقاضا می‌کرد که وى را در مقابل کفار پشتیبانى کنند و مانع اذیت و آزار آن‌ها نسبت به وجود مقدسش شوند.
رسول خدا می‌فرمود: من کسى را جبرا به طرف خود دعوت نمی‌کنم، مردم باید از روى میل و رغبت و صفا و صمیمیت گفته‏هاى مرا قبول کنند، و هر کس از دعوت من خود‌‌دارى کند من او را وادار به پذیرفتن مذهب خود نخواهم کرد، لیکن من از شما خواستارم اکنون که مشرکین قریش تصمیم دارند خون مرا بریزند از من دفاع کنید و بگذارید من آزادانه مطالب خود را به مردم برسانم، و کلمات خداوند را تبلیغ کنم تا آنگاه که قضاء و قدر پروردگار در باره من و اصحابم در رسد.
قبائل عرب در این هنگام به رسول خدا توجهى نکردند، و آنان گفتند: خویشاوندان این مرد از حالات و خصوصیات او اطلاعات کامل دارند تعجب است مردى که خاندان خود را فاسد کرده و از آن‌ها رانده شده اینک می‌خواهد ما را اصلاح کند؟!.
پس از اینکه ابو‌طالب درگذشت، مصیبت و گرفتارى رسول خدا ص زیاد شد، رسول خدا ص به طائف رفتند، تا بنى ثقیف او را از آزار و اذیت کفار مکه‏ جلوگیرى کنند و او را در شهر و قبیله خود جا دهند... .

منبع:‌

إعلام الورى بأعلام الهدى، ص: 53