۹۹/۰۴/۱۶

کلیپ صوتی | الهامات قلبی رو دست کم نگیر!

شناسنامه:

• تولید: بیان معنوی
• زمان: 05:36
• منبع: کنترل ذهن در مسیر تقرب | فصل دوم/ ج5

متن:

  برو، بلند شو برو! نشنیده نگیر. شاید یک چیزی برایت گذاشتند آنجا بروی بگیری برداری بیاوری.
  ماها بعضی‌هایمان شاکی هستیم چرا مثل پیغمبر خدا بهمان وحی نمی‌شود؟ روز قیامت این شکایت‌مان برطرف می‌‌شود. چون خدا آنجا به ما نشان می‌‌دهد روز قیامت، فلان جا یک دفعه‌ای به ذهنت رسید یک فکر خوبی بکنی در ارتباط با خدا و اینها. آن را ما فرستاده بودیم. چرا بی‌اعتنایی کردی؟ اِ! من نمی‌دانستم خدا تو فرستادی! من فکر کردم همین‌جوری یک چیزی به ذهنم رسیده. آها ببین! یک چیزهایی به ذهنمان خطور می‌‌کند الهامات خوب الهی. یقین هم داریم خوب است بد نیست. درست است؟ آنها را بهش بها بدهید کم‌کم شفاف‌تر می‌‌شود. کم‌کم دیگر صدا را می‌‌شنوید. به هیچ الهام خوب ذهنی‌ای که به ذهنت خطور می‌‌کند بی‌اعتنایی و بی‌احترامی نکن. هر کی تو را یاد خدا انداخت منفعل شو، متأثّر بشو، بگذار به نفعت باشد، اعراض نکن نزنش کنار. خدا توی ذهن تو با تو کار می‌‌کند. خدا هست. «أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِیدِ»؛ از رگ گردن بهت نزدیک‌تر است.
  کسی دچار شک و وسواس نشود. الهامات خوبی که خودت هم یقین داری این هم خوب است. نماز خواندی، تعقیبات هم خواندی تعقیبات معمول، یک دفعه‌ای به دلت افتاده یکی دیگر هم بخوانی. نه نگو بخوان. بخوان دیگر. الهام خوبی است وقت هم داری خب بخوان دیگر. اعتنا کن. آن اتفاق‌هایی که توی ذهنت می‌‌افتد بپذیر. تحویلش بگیر. نگذار رد بشود.
  خب یکی از الهامات غیبی که آدم به ذهنش خطور می‌‌کند به قلب‌اش خطور می‌‌کند چیست؟ یک دفعه‌ای هوس می‌‌کنی بروی زیارت. از من نشنیده بگیر برو، شاید امام حسین کارَت دارد. به دلت می‌‌افتد برویم حرم امام رضا، برو! می‌‌گویی حالا آنجا دور است یک سر الآن بروم حرم حضرت عبدالعظیم حسنی. برو! نشنیده نگیر. شاید یک چیزی برایت گذاشتند آنجا بروی بگیری برداری بیاوری. نگو خدا همه جا هست.
  امام هادی(ع) پول می‌‌داد به کسی می‌‌گفت برو حرم امام حسین آنجا زیر قبّه این دعا را برای من بکن. گفت آقا شما خودت قطب عالم امکان هستی، مرکز توجه خدا هستی. می‌‌فرماید بعضی چیزها آنجا تقسیم می‌‌شود. منِ امام هادی هم آنجا محتاج. یک‌وقت به دلت می‌‌افتد بروی حرم حضرت معصومه. بلند شو برو! شاید آنجا یک چیزی برایت نگه داشتند.
  مؤمن دربارۀ ذکر خدا که مُلهَم می‌‌شود منفعل است، می‌‌پذیرد. علامت مؤمن در روایت دارد زیارت قبر اباعبدالله الحسین(ع) است. آقا شما چه اصراری داری الآن ما را بفرستی کربلا؟ مؤمن به قلب‌اش چیزی خطور کرد نباید رد کند. یکی از آن خطورات زیارت حرم اباعبدالله الحسین وقت و بی‌وقت است. یک‌وقت دلت یک دفعه‌ای خواست اباعبدالله الحسین را. داری رانندگی می‌‌کنی توی بیابان، یاد امام حسین افتادی، بزن بغل بیا از ماشین پایین جهت را پیدا کن رو به حرم اباعبدالله الحسین بایست دست به سینه بگذار هر جوری می‌‌پسندی، سه بار بگو «صلّی الله علیک یا اباعبدالله». قرار من و شما قیامت همدیگر را می‌‌بینیم. این را تجربه کنی یک‌بار. خدا شاهد است امام حسین صدایت می‌‌زند بیا، آنجا وایستادی توی بیابان سلام دادی.
  ماها بعضی‌هایمان شاکی هستیم چرا مثل پیغمبر خدا بهمان وحی نمی‌شود؟ روز قیامت این شکایت‌مان برطرف می‌‌شود. یک چیزهایی به ذهنمان خطور می‌‌کند الهامات خوب الهی. یقین هم داریم خوب است؛ آنها را بهش بها بدهید کم‌کم شفاف‌تر می‌‌شود. به هیچ الهام خوب ذهنی‌ای که به ذهنت خطور می‌‌کند بی‌اعتنایی و بی‌احترامی نکن.